shohidlik berishicha, Samarqand shunday huvillab yotardiki,
avvalgi
aholisining chorak qismi qolgan, me’moriy obidalar vayronaga aylan-
gan, ariqlar ko‘milib ketgan, shahar suvsiz, bog‘lar qurib bitgan edi.
Sohibqiron bobomiz ana shunday murakkab bir davrda taxt te-
pasiga keldi.
U Samarqandning gullab-yashnashi uchun butun umrini sarf
etdi.
Bobokalonimiz Samarqandni jahondagi
eng katta va qudratli
davlatning poytaxti sifatida buyuk nufuz kasb etishini, mislsiz go‘zal
va obod bo‘lishini har tomonlama taraqqiy topishini orzu qilgan edi.
Bu ezgu niyat Samarqand qiyofasida o‘z ifodasini topdi.
Hazrati Temur butun dunyodan va o ‘z yurtimizdan mohir
me’morlami, qoTi gul hunurmandlami o ‘z poytaxtini barpo etish-
ga
jalb qildi, ulami ana shu olijanob maqsad yoTida birlashtirdi.
Ulaming salohiyat va aql-zakovatini safarbar etib, ijodlariga il-
hom bag‘ishlab, olamda tengi va o‘xshashi boTmagan me’moriy
mo‘jizalami bunyod qildirdi.
Samarqandning
moviy gumbazlari, osmono‘par minorala-
ri, ulardagi betakror ranglar, olam-olam
mazmunga ega naqsh-u
nigorlar bizni yerga qarab emas, boshimizni baland ko‘tarib qadr-
qimmatimizni bilib yashashga undaydi.
Bugun biz Amir Temur bobomiz
buyuk bunyodkorlik rejala-
rini noyob ¿>bidalarda bekam-u ko‘st mujassam etib, Samarqand
ni yer yuzining mo‘jizasiga aylantirgan Badriddin ibn Shamsiddin
usta Ali Nasafiy, Olim Nasafiy, Mavlono Ubaydulloh, Pirmuhammad
Bog‘ishamoliy, Mavlono Jimays singari yuzlab-minglab m e’mor-u
muhandis
ajdodlarimizni, hunarmand ustalarimizni ham eslab, ular-
ning san’atiga tasannolar aytamiz.
Sohibqiron bobomiz dahosining sharofati bilan shahri azim Sa
marqand
Dostları ilə paylaş: