Alisher Navoiy. Saddi Iskandariy
www.ziyouz.com
kutubxonasi
90
Demaklik emas «hukmroni zamon»,
Demaktur «Anushirvoni zamon».
Ajabroq bukim, ulki
bu oti bor,
Bu tashbih birla mubohoti bor.
Ne so‘zdinkim o‘tti erur bu ajab
Ki, kavnayn shohi – Rasuli arab.
Shahekim, rusul keldi xayli aning,
Bori ofarinish tufayli aning.
Qilur chog‘da Haq shukri izhorini,
Magar
bu sifat surdi guftorini
Ki: «Sultoni odil zamonida dahr,
Vujudum bila berdi olamg‘a bahr.
Manga chun valodat zamoni edi,
Ulusqa adolat zamoni edi».
Hadisida ham bu bashoratdurur
Ki, adl ahli sori ishoratdurur.
Ki, adl ichra o‘tganga
bir soati,
Yerur behki, jinnu bashar toati.
Yana ham hadisedurur bu sahih
Ki, aylabdur oni bayoni fasih:
«Qolur kufr aro qolsa obod mulk,
Bo‘lur zulm agar bo‘lsa barbod mulk».
Shah ar kufr aro adlin etsa ravon,
Tuzar mulkin andoqki Nushiravon.
Va
gar din aro zulm parron qilur,
Bu shahlardek oz chog‘da vayron qilur.
Shahekim qilur xayli insong‘a amr,
Haq etmish anga adlu ehsong‘a amr.
Agar zulm qilsa erur necha hol
Ki, jonig‘adur borcha oning vubol.
Birovkim Haq amrig‘a osiy bo‘lur,
Nekim qilsa jurmu maosiy bo‘lur.
Alisher Navoiy. Saddi Iskandariy
Dostları ilə paylaş: