DAŞ YUXULAR 132
qanlı döyüş meydanına çevrilmişdir. O gәlir qırır, bu gәlir
qırır. Әgәr işgәncә verilәrәk öldürülәn hәr ermәninin
üstündә bir şam yandırsaydılar, o şamların işığı Ayın
nurunu kölgәdә qoyardı. Ermәnilәr hәr әzaba qatlaşıblar,
amma heç zaman öz etiqadlarından dönmәyә razı
olmayıblar. Bu xalq işgәncәlәrdәn yorulub, zülümdәn cana
gәlib, amma yenә kilsә tikmәkdәn, kitab yazmaqdan,
Allahını sevmәkdәn usanmayıb.
- Bәs elәdirsә әlavә torpaq bu xalqın nәyinә lazımdı?
Nә qәdәr istәyirlәr göy üzü ilә danışsınlar. - Fәrid Fәrzani
yüngülcә gülüb, cavab verdi.
Doktor topa kağızların arasından bir vәrәq dә çıxardı.
- "1651-ci il. 7 oktyabr. Tәbriz. Qardaşım Simonla
Tәbrizә getmişdik. Tәbriz hakimi Әliqulu xan istәdi Simon
müsәlmanlığı qәbul elәsin. Bizi bu böyük bәdbәxtçilikdәn
Allah saxladı." Bizim qәhr edilәn aqulislilәr Allaha belә
bağlıydılar, Fәrid. Әgәr müsәlmanlığı qәbul etsәydi,
hәmәn o Әliqulu xan Simonu qızıla tutardı. - O, fasilәsiz
olaraq gülümsәyәn xәstәyә nәzәr saldı, özü dә ürәkdәn
güldü vә bayaqkı hәvәslә sözünün dalını gәtirdi:
- Onların bir әjdaha şairi var - Eqeşe Çarens - 37-dә
repressiyanın qurbanı olub. Deyib-gülәn, tut arağının
ölüsü olan bu şair bir dәfә zarafat elәdi: "vaxtında
әzamızın axmaq yerindәn bir tikә kәsmәyә qoymadıq, ona
görә dә müsәlmanlar bütün millәtimizin başını kәsmәyә
qәrar verdilәr."
Xәstәnin növbәti dәrman qәbuluna hәlә yarım saat
qalırdı. Ancaq Azadә xanım başa düşdü ki, atası
gündәliyin oxunuşunu davam etdirmәk fikrindәdir,