DAŞ YUXULAR 8
az qaldı canım çıxa. Bax, burama vurdular, doktor, sağ
böyrümә. İndi dә ağrısına dözә bilmirәm.
Hәkim xәstәni gәtirәn adamın nә üyüdüb tökdüyünü
o qәdәr dә aydın başa düşmürdü. Bәlkә dә heç başa
düşmәk istәmirdi. Hәtta ola bilsin hәkim, cәhrayı rәngli,
dama-dama köynәyin üstündәn sarı qalstuk bağlamış bu
cıbırıx vә mәzәli kişinin dediklәrini ümumiyyәtlә eşitmirdi.
Amma bununla belә diqqәtli adam hәkimin hәrdәnbir
bığaltı gülümsәmәyini dә nәzәrdәn qaçıra bilmәzdi. Bәli,
o, hәrdәnbir açıq-aşkar bığaltı gülümsәyirdi. Ona görә yox
ki, xәstәni gәtirәn adamın hәr sözü, hәr hәrәkәti gülmәli
idi.
Әslindә
hәkimin hәmin o sayaq bığaltı
gülümsәmәyinin yeganә sәbәbi yaxasını yırtan töşmәrәk
"xәstә yiyәsi" ilә müqayisәdә әl arabasına uzadılan ağbaş
kişinin arıq vә kifayәt qәdәr uzundraz olması idi. Yәqin ki,
bu iki adamın görünüşündә nәzәrә çarpan kәskin fiziki
fәrq, hәkimә Don Kixotla Sanço Pança әhvalatının kәdәrli
mәnzәrәsini xatırladırdı.
Onlar әmәliyyat otağının qapısına çatanda ağ xalatlı
kişilәrdәn biri sarı qalstuklu iplәmәnin qarşısını kәsib onu
dayandırmaq istәdi.
- Burax gәlsin, - hәkim dedi, - nәsә deyilәsi sözü var.
Qoy ürәyini boşaltsın.
Koridorun darısqallığına baxmayaraq әmәliyyat otağı
hündür tavanı, iri aynaları olan geniş tikili sahәsi idi. Tәn
ortada üstünә yalnız mәlәfә çәkilәn xәstәnin uzandığı әl
arabasına bәnzәr әmәliyyat stolu qoyulmuşdu. Xәstәni әl
arabasında gәtirәn iki ağ xalatlı kişi onu әmәliyyat
stolunun üstünә qaldırdı, dinmәzcә gözlәri ilә hәkimdәn