DAŞ YUXULAR 79
işıq yalnız Әylisdәdir, Әylisә mәxsusdur, daha heç yerdә
yoxdur. Axı bu ola bilmәz. Axı Әylisin yuxarı başının eni
nәdir, uzunu nәdir: altı-yeddi kilometr ola, ya olmaya. Bәs
bu bir әlcә yerin işıq hikmәti nәdir görәsәn? Amma yox,
әgәr haçansa insanlar bu bir әlcә torpaqda on iki kilisә
tikiblәrsә, o kilisәlәrin yan - yörәsindә cәnnәt bağı
salıblarsa, ola bilmәz ki, onların işığından buralarda ilişib
qalmasın, әks halda Allah insanın nәyinә lazımdı?
Görәsәn hәmin gün bütün Әylisi bürüyәn sarımtıl-
narıncı işığı Sadaydan başqa bir kimsә dә görübmü? Necә
olub ki, elә o gün kilsәnin hәyәtindәcә ilahi işıq barәdә
kimdәnsә nәsә soruşmaq ağlına gәlmәyib. İndi, Bakıda bu
barәdә uzaqbaşı Babaşdan soruşa bilәr. Amma necә?
Amma hansı Babaşdan? İndi günü bu gün dә Babaş
Ziyadovdan o nur, o işiq barәdә soruşmaq "jek"
müdirindәn Allahın ünvanını soruşmaq qәdәr mәnasız bir
işdir.
Hәmin yay Bomba Babaş Haykanuşun Erevandan
tәşrif buyuran nәvәsi - Lüsikin dәrdindәn Mәcnuna dönüb
çöllәrә düşdü. Elә miskin foks qalmadı icad elәmәsin. Әn
uca ağacların tәpәsinә çıxıb ordan özünü yerә tulladı,
xoruz kimi banladı, qarğa tәki qarıldadı, ya da kolluqda
gizlәnib kәklik sәsi çıxartdı. Gah quzuya, gah qurda
döndü. Elә olurdu gün әrzindә bir neçә dәfә әllәri üstündә
tәpәsi aşağı kilsәnin başına dolanırdı. "Es kes surumen! Es
kes Surumem!" - deyә gah hasarın üstündәn, gah da
kilisәnin damından qışqırır, öz sonsuz sevgisini Lüsikә
ermәni dilindә çatdırdığına görә çox xoşbәxt olurdu. Di
gәl, arıq vә nәnәsi kimi әsmәr bәnizli Lüsik onun bütün bu
oyunbazlığına sәbirlә dözürdü: O, nәinki Babaşa az da