DAŞ YUXULAR 80
olsa diqqәt göstәrmir, әslinә qalanda heç onu görmürdü.
Әtrafda heç nәyi, heç kimi hiss etmәyәn Lüsikin bütün
vaxtı gün әrzindә kilsәnin hәyәtindә rәnglәrә vә fırçaya
sәrf olunurdu.
Tәbii ki, Haykanuş qarı yay günlәrini kәnddә keçirәn
nәvәsini gözdәn qoymur, әn azı gündә bir yol kilsәyә baş
çәkәndә termosda nәvәsinә çay, qazanda isti yemәk
gәtirirdi. Lüsik ona Babaşın әmәllәri barәdә heç nә
demirdi. Amma Haykanuş özü hardansa eşidib-duydu,
mәsәlәdәn agah olanda Ziyadovların evinә gәlib oğlanın
babasına şikayәt elәdi. Bundan sonra Babaş guya özünü
yığışdırdı. Heç demә hәngamә irәlidә imiş. Bu mәsәlә dә
hәmin yay tәtili zamanı ortalığa çıxdı. Günlәrin birindә
kәndә xәbәr yayıldı ki, bәs kimsә gecә Haykanuşun
hasarından aşıb hәr limon ağacından bir dәnә limon
qopardıb. Әlbәttә, bu gerçәkli oğurluq sayıla bilmәz,
sadәcә kimsә hansı sәbәbdәnsә ev sahibәsinә işarә
verirmiş. Haykanuş hamıdan çox Babaşdan sübhәlәnsә dә
heç kimә şikayәtlәnmәdi. Bundan iki gün sonra yenә
kimsә Haykanuşun hәyәtinә keçib paltar ipinin üstündәn
Lüsikin tursikini aparar. Birisi gün sәhәri onların çoxillik vә
sarsılmaz dostluğunun sonu yetişdi vә onların hamısının
parlaq işıqlı uşaqlığına yekә bir nöqtә qoyuldu. Mәscidin
qarşısında, adәtәn Әylis uşaqlarının oynadığı meydançada
Saday heç özü dә dәrk edә bilmәdi ki, hansı ürәklә kәndin
әn güclü oğlanlarından sayılan Babaşa möhtәşәm bir
zәrbә endirdi vә bir zәrbәdәn Babaşın yerә sәrәlәnmәyinә
әmәlli-başlı heyrәt elәdi. Sonra tursiki Babaşın әlindәn
dartıb aldı, yuxarı qaldırıb havada yellәdә-yellәdә uşaqlara
göstәrdi, var sәsi ilә qışqırdı: