DAŞ YUXULAR 77
Hәr ağızdan bir avaz gәlirdi, Haykanuş isә sabunlu
әlini belinә sarıdığı şala sürtüb qurulamaq vә eyni
vәziyyәtdә durmaqdan әyilmiş qamәtini birtәhәr
düzәltmәk hayında idi. Haya gәlәn arvadlar yavaş-yavaş
dağılışırdılar. Onların qar-quru uzaqlaşıb eşidilmәz olan
kimi Haykanuş qollarını elә geniş açıb kilsәyә tәrәf şığıdı
ki, elә bil bu heysiz qadın bu möhtәşәm tikilini qucağına
alıb qaldıracaq. Qoca Haykanuş özünü әylislilәr demişkәn
"Başı çalmalı, әli uşaqlı" arvadın önündәki xaça yetirәndә
başı ağ cunayla sarıqlı Camal dinmәzcә kilsәnin girişindә,
divarın dibindә oturmuşdu. Bayaqdan darvazanın küncünә
qısılan, qorxu vә dәhşәt içindә nәnәsinin Camalın başını
yumağına tamaşa elәyәn Lüsik, indi gilas ağacının dibindә
tәrpәnmәz qalmışdı vә deyәsәn, dinmәzcә ağlayırdı.
Camalın da gözündә yaş parlayırdı. O, elә heyrәtlә
baxırdı, sanki dünyanı ilk dәfә görür, Babaş bir qıraqda
dayanaraq başını aşağı salmışdı, bayaq özünü saxlaya
bilmәyib qusduğuna görә xәcalәt çәkirdi.
Haykanuş, hәmişә olduğu kimi kilisәnin girişindә
dayanıb varlığını unudaraq dua elәyirdi. Bax elә bu anda
yer üzündә hәlә indiyәcәn görünmәmiş möcüzә baş verdi,
ermәni dilindә bircә kәlmә bilmәyәn Saday Haykanuşun
lap astadan, az qala özü-özünә pıçıldadığı hәr kәlmәsinin
mәnasını ana dilindәki kimi eşitdi. Bәlkә o yuxu görürdü?
Bәlkә bu yuxu deyildi, böyük yaradanın göy üzündәn
göndәrdiyi ilahi qüdrәt idi ki, hәr bir yaradılan bәndә heç
olmasa ömründә bir dәfә belә bir qismәtә ürcah olur.
Maraqlıdır, görәsәn, hәmişә dünyaya daş gözlәrlә baxan
qadın hәqiqәtәnmi daşdandır vә yaxud o daş olduğunu,
daşdan düzәldiyini unudub vә qәfil xoş bir tәbәssümlә