DAŞ YUXULAR 92
Ağlıma yüz fikir gәlir, görәsәn nә olub. Bura sәnin bir
yerlin gәlib, hәmkәndlin...Uşqalıq dostun ,Camal!
- Hara gәlib? - Saday elә heyrәtlә soruşdu ki, özü öz
sәsindәn diksindi.
- O, burdadı, teatrda. Tez gәl, sәni gözlәyir. - Nuvariş
Qarabağlı azca fasilә verib әlavә elәdi: - Mopassan
müәllimin kabinetindәdi.
Әgәr Nuvariş Qarabağlı "Mopassan müәllim" deyirsә,
demәli, yüz faiz drektorun kabinetindәn zәng çalır. Әks
halda başqa cür demәliydi: direktorun özü olmayanda
hamı ona Mopoş dayı deyirdi.
- İndi gәlirәm, - Saday Sadıqlı dedi. Di gәl ki,
yerindәn qalxmağa heyi yox idi. Camal yeddinci sinifdәn
çobanlara qoşulandan bәri Saday onu bircә dәfә dә olsun
görmәmişdi. Amma hәmişә xatırlamışdı. Hәlә bu heç, son
zamanlar onun başına belә bir fikir gәlmişdi ki, kәndә
getsin, gedib çıxa bilmәdiyi dağlara qalxsın, Camalı axtarıb
tapsın, axır ondan soruşsun ki, hәmәn gün Haykanuş
kilsәnin hәyәtindә Camalın başını sabunlayıb yuyanda
hәqiqәtәnmi dünya hansısa mәxmәr kimi yumşaq sarımtıl-
narıncı rәngdәydi, yoxsa yalnız Sadaya elә görünüb.
Amma indi Camalla görüşmәk üçün gerçәk imkan
yarandığı bir vaxtda ondan belә bir sözü soruşmaq әmәlli-
başlı ağır bir yük idi. Nәhayәt, o, evdәn çıxıb taksiyә
minәndәn sonra qәfil ağlına belә bir fikir gәldi ki, Camalın
Bakıya gәlmәk mәsәlәsi, sadәcә, uydurmadır, diribaş
Mopassan Mirәlәmovun növbәti kәlәyidir. Axı nә vaxtdan
bәri direktor hansı yolla olur-olsun onu aldadıb teatra
gәtirmәk, günlәrlә telefonda tәriflәdiyi pyesi Sadaya
oxutmaq istәyirdi. Ola bilәr ki, Mopoş әsәrdәki baş rolun