sirpanuvchan churralarida simptomlar reflyuks-ezofagit bilan bog’liq bo’ladi.
Bemorlar to’sh orqasida, xanjarsimon o’siq sathida, to’sh ostida, qovurg’alar
ostidagi achishtiradigan yoki lo’qillagan og’riqdan shikoyat qiladilar, bu og’riq
243
Aksariyat bemorlarni terapevtlar stenokardiya kasalligi bo’yicha kuzatib
boradilar. Og’riq bemor gorizontal vaziyatda bo’lganda va jismoniy xarakat
qilganda, gavdasini oldinga engashtirganda, ya’ni me’da-qizilo’ngach reflyuksi
oson sodir bo’lganda kuchayadi. Og’riq vaqtida bemorlarda kekirish, zarda
bo’lishi va qayt qilish kuzatiladi. Vaqt o’tishi bilan bemorlarda disfagiya paydo
bo’ladi, ko’pincha u o’zgaruvchan xarakterga ega bo’ladi va qizilo’ngachning
peptik strikturasi rivojlanganda doimiy tus oladi.
Ko’proq uchraydigan simptomi qon ketishi, odatda u yashirin bo’ladi,
kamdan-kam qirmizi-qizil yoki kofe quyqasi rangidagi qayt qilish, qora rangdagi
qatronsimon najas belgilari bilan namoyon bo’ladi. Anemiya (kamqonlik)
kasallikning birdan-bir alomati bo’lishi mumkin.
Qon ketishi diapedez yo’li bilan peptik ezofagitda eroziyalar va yaralardan
sodir bo’lishi mumkin. Diafragma qizilo’ngach teshigi churralariga diagnoz
qo’yishda kontrast moda yordamida bajarilgan rentgenologik tekshiruv hal
qiluvchi ahamiyatga ega bo’ladi. Tekshirish bemorni vertikal va gorizontal
vaziyatida, ba’zan esa ko’rsatmaga qarab Trendelenburg vaziyatida o’tkaziladi.
Sirpanuvchan churralarda me’da kardial bo’limi shilliq pardasi
burmalarining diafragmadan yuqorigacha davom etishi, qizilo’ngachning
qisqargan-qisqarmaganligi, Gis burchagining ochiqligi, qizilo’ngachning
me’daga balandroqda o’tishi, gaz pufagi hajmining kichrayishi, me’dadan
qizilo’ngachga kontrast modda reflyuksi qayd qilinishi muhim diagnostik
omillardan hisoblanadi. Kardiyaning diafragma ustida joylashuvi, diafragma
qizilo’ngach teshigi kardial churrasining patognomonik belgisi hisoblanadi.
Ezofagoskopiya qizilo’ngachning uzunligini aniqlashga, ezofagit belgilarining
og’ir yoki engilligiga baho berishga, kardiya etishmovchiligi darajasini
aniqlashga va yara nuqsonlari malignizatsiyasini istisno qilishga imkon beradi.
Paraezofagial churralar fundal, ichak, ichak-me’da, charvi turlariga
bo’linadi. Odatda bu holatlarda, kardiya joyida qoladi, diafragmaning
qizilo’ngach teshigi orqali esa qizilo’ngach yaqinida me’da va ichaklarning
ko’ks oralig’iga surilishi ro’y beradi. Sirpanuvchan churralardan farqli ravishda
244
paraezofagial churralarda qisilishining rivojlanish ehtimoli ko’proq bo’ladi.
Paraezofagial churralarda klinik manzara churraning turi va ichidagi tarkibiy
qismiga, atrofdagi a’zolarning surilish darajasiga bog’liq bo’ladi. Bunda
kardiyaning yopish faoliyati buzilmagan bo’ladi. Me’da-ichak yoki yurak-o’pka
a’zolari faoliyatining buzilishiga shikoyatlar ustunlik qilishi mumkin. Ko’pincha
me’daning ko’krak bo’shlig’iga surilishi sodir bo’ladi, bunda epigastral sohada
va to’sh orqasida ovqatlanishdan so’ng disfagiya, kekirish va undan so’ng
og’riqlar vujudga keladi. Churra qisilganda esa, keskin og’riq, qon aralash
qusish kuzatiladi.
Me’dani kontrast modda bilan to’ldirilib o’tkaziladigan rentgen
tekshiruvida, kardiyaning diafragmaga nisbatan joylashuvi aniqlanadi.
Me’daning ko’krak qafasiga surilgan qismi holati va uning qizilo’ngach hamda
kardiyaga o’zaro munosabati o’rganiladi. Hozirgi vaqtda diafragmal churralarini
diagnostika qilishda UTT, KT va MRTdan keng foydalanilmoqda.
Dostları ilə paylaş: