Mannanın təsərrüfat həyatı: əkinçilik, maldarlıq, sənətkarlıq. E.ə. I
minilliyin başlanğıcında və sonralar Cənubi Azərbaycan tayfalarının təsərrüfatı
çoxsahəli idi. Diyarın əhalisi əkinçilik, maldarlıq və müxtəlif sənətlərlə məşğul
olurdu. Müxtəlif vilayətlərdə təsərrüfatçılığın ayrı-ayrı sahələri üstünlük təşkil edirdi.
Məsələn, Zamua, Allabria, Karalla, Kirruri, Gilzan vilayətləri və bəzi başqa
vilayətlər oturaq əkinçilik-maldarlıq təsərrüfatının qədim ənənələrinə, mahir
sənətkarlara malik, qızğın ticarət edən, şəhər və kənd tipli bir çox məskənləri olan
rayonlar idi. Başlıca sahə əkinçilik, özü də suvarma əkinçilik idi. Dövlət
hakimiyyətinin tam təşəkkülü prosesi bəlkə də məhz suvarma əkinçiliyin inkişafı ilə
bağlıdır. Aşşur çarları tez-tez xatırladırlar ki, "mən onların bol məhsulunu yandırdım,
dolu anbarlarını açdım və qoşunuma o ki var arpa yedizdirdim", "onun bol məhsulunu
saya gəlməyən qamış kimi kökündən qopartdım... onun lacivərd rəngli gözəl, güllü-
çiçəkli, yamyaşıl torpaqlarını, Adad kimi suya qərq etdim, atlarının ümid yeri olan
çəmənlərini də arabaların təkərləri, süvarilərin, döyüşçülərin ayaqları altında tapdaq
eləyib çöl-biyabana çevirdim", "bağlarını, qamış kimi sıx ağaclarını... onun şəhərinə
yaraşıq verən, bolluca meyvə ağacları və meynələri olan gözəl bağlarını qırdım"...
Zikertunun, müəyyən dərəcədə də Gizilbundanın və bəzi başqa yerlərin
əhalisinin əsas peşəsi maldarlıq idi. Lakin burada, əlbəttə, əkinçilik və sənətkarlıqla
da məşğul olurdular.
Elə vilayətlər də vardı ki, Aşşur mənbələri o vilayətlərdən qarət edilmiş əmlakı
sadalayanda əkinçilik məhsullarının və sənətkarlıq məmulatının adını bircə dəfə də
çəkmirlər. Belə vilayətlərdən biri, məsələn, Mes[s]idir. İstilaçıların yazılarında burada
156
"saysız-hesabsız" qaramal, davar, qatır, ikihürgüclü dəvə və at ələ keçirildiyi
haqqında tez-tez məlumat verilir.
Aşşur kitabələrinə görə, yuxarıda xatırladılan inkişaf etmiş əkinçilik
vilayətlərində yalnız kənd təsərrüfatı məhsulları deyil, metallar və sənətkarlıq
məmulatı da ələ keçirilir və bac şəklində alınırdı. Kitabələr yalnız bərəkətli zəmilər,
kanallar, taxıl və şərab anbarları, küləş, at ilxıları, qaramal və davar haqqında yox,
qızıl, gümüş, mis, bu metallardan hazırlanan məmulat, müxtəlif parça və i.a. haqqında
da məlumat verir.
Metallurgiya və metalişləmə, dulusçuluq, daşişləmə, sümükişləmə, əyiricilik
və toxuculuq geniş surətdə inkişaf etmişdi.
Diyarın qədim metallurgiyasının öz filiz mənbəyi vardı. Biz mis, dəmir, qızıl,
qurğuşun və gümüş yataqlarının istismar edildiyini qəti söyləyə bilərik.
Əsasən dulus çarxında hazırlanan bir çox keramika məmulatı sənətkarların
böyük məharətindən xəbər verir; regionun müxtəlif yerlərində dulus sobaları
aşkarlanmışdır.
Qəbirlərdən daşdan, gipsdən, qızıldan düzəldilmiş çoxlu möhür (bir parasının
üzərində mixi yazı işarələri qalmışdır), xeyli bər-bəzək, bilərzik, üzük, muncuq, sırğa,
asmalar və s. tapılmışdır. Çoxlu sənət inciləri - qızıl camlar, müxtəlif ritonlar, situlalar
və başqa şeylər aşkara çıxarılmışdır. Bir çox sənət inciləri müxtəlif zərgərlik,
dulusçuluq mərkəzlərindən bəhs etməyə imkan verir. Mühüm bir cəhət ondan
ibarətdir ki, qazıntı zamanı Həsənlidə sənətkar emalatxanaları, xüsusən "sənətkar evi"
tapılmışdır. Bütün bunlar, şübhəsiz, əhalinin yüksək sənətkarlığa və zəngin incəsənətə
malik olduğunu sübut edir.
Zəngin xammal ehtiyatları, böyük kənd təsərrüfatı potensialı, inkişaf etmiş
sənətkarlıq, incəsənət və bir çox başqa nailiyyətlər region vilayətlərinin yalnız bir-biri
ilə deyil, həm də uzaq ölkələrlə ticarətinin inkişafına kömək edirdi. Hələ lap qədim
vaxtlardan Azərbaycanın vilayətlərindən bu diyarı Qərb və Şərq, Şimal və Cənub
ölkələri ilə birləşdirən beynəlxalq ticarət yolları keçirdi.
Dostları ilə paylaş: |