Kitab-ibrahim-esas Layout 1
Yüklə 4,35 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
SƏN GEDƏNDƏ GÖRÜŞMƏDİN...
MƏN GƏLƏRƏM GÖRÜŞƏRİK... İbrahim Nizamioğlu!.. Gülərüzlülüyü, ciddiyyəti ilə harmoniya içində – “təkcan” olan bir yeni nəsil aydını, bir intellektual və bir dost‑qardaşdı o..! Məni onunla işgüzar, yaradıcı mühit tanış etmişdi və biz bu mühitdə bir‑birimizi yaxından tanıdıqca, ona sayğım gün‑ bəgün art dı. İbrahim işinin peşəkarı idi. İbrahim eşqli, ruhlu adam idi. Bilirsiz, peşəkarlıqla, sözün ən yaxşı anlamında hə‑ vəskarlığı – daha dəqiq desək, işinə həvəsli, eşqli yanaşmanı yanaşı sürdürmək heç də hər adama nəsib olmur. İbrahim çox işləyirdi – ona görə yox ki, işini yaxşı planlaş‑ dıra bilmirdi – ona görə ki, işini də, öz ailəsini də çox sevirdi... Və mən onun vəfatı xəbərini eşidərkən düşündüm ki, rəhmət‑ lik təhtəlşüurla ömrünün qısalığını duyur muş ca sına çox çalı‑ şırmış, sanki... – Gələcəyə işləyirmiş hər “bugün”ünü... İs tə yirmiş, ondan sonra ailəsi korluq çəkməsin!.. İbrahim mənimlə, demək olar, həmyaşıd idi – fəaliyyət, yaxud maraq sa həmiz də aşağı‑yuxarı yaxın sahələrdi: jurna‑ listlik, elmi araşdırma, bir sözlə, yazı‑pozu... və təndaş cəmiy‑ A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q 17 yəti quruculuğu, ictimai fəallıq və s. Ancaq onu mənə ən doğma olan yönü YAXŞI İNSAN olması idi!.. Yuxarıda da vur‑ ğuladığım kimi, o öz sözünü gizlətmədən, öz səmimiyyəti və açıqsözlülüyü ilə hər cür sayğını, məhəbbəti haqq edirdi. Ona sayğı bəsləməmək, ona məhəbbətlə yanaşmamaq, sadəcə ola‑ raq, mümkün deyildi... İbrahim millətinə dərindən bağlı, döv‑ lətimizi canı qədər sevən, sevinci ilə sevinən, kədəri, acısı, ağrısı ilə ağrıyan dəyərli bir ziyalı idi. Ermənistanda qalan ta‑ rixi torpaqlarımız, oradakı tarixi, dini, mədəni abidələrimizin, qəbristanlıqlarımızın dağıdılması, Qarabağ ağrı‑acısı, köçkün‑ lərimizin bitməyən yurd həsrəti onu hər gün deyil, hər saat, hər dəqiqə düşündürərdi. Çox söhbətlər etmişdik bu barədə onunla. Torpaqlarımızın azad olunacağı günü və xəbəri səbir‑ sizliklə gözləyənlərdən biri idi və bu istiqamətdə əlindən gələn hər şeyi etməyə hazır bir ziyalı idi. Dediyimiz kimi, onu adətən gərgin işləyən görmüşdüm... Bununla belə ailəsi ilə yaxından tanış olduqca, bir həqiqət üzə çıxdı: o, ailəsinin qayğılarına, istək və arzu larına da sanki “vaxtı genişləndirərək” vaxt içində vaxt ayırırmış, vaxt kimi vaxt ayırırmış... * * * İbrahim! Dəyərli soydaşım! Yerin görünür! – Elə bilirsən, bu hər haqq dünyasında olana nəsib olan aqibətdir?.. Aqibətin xeyirdir, qardaş! Qardaş, ruhun şad olsun – qardaş ruhun..! Burda vidalaşmadan getdin, neynək, orda salama gələrsən... Görüşəcəyik! Mənə hər zaman bacı deyə müraciət edərdin. Bu kiçik yazını da elə bir bacı kimi yazdım. Nur içində yat, əziz qardaşımız. |