Əfrahim hüseynli

SUYA YAZILAN SEVDA 
   
Şeirim suya yazılıb: 
Könlümdən başlayıb 
axır üzü çaylara. 
Çiçəklərin üzündə 
kövrəlir damla-damla. 
   
Şeirim sabaha yazılıb: 
Ürəyim üfüqündə. 
Çıpınır sinəsində 
bəxtimin saatları. 
Döşənir ayağına 
gecənin ulduzları. 
   
Şeirim sevdaya yazılıb: 
Bələnib ay işığına. 
Bu sevda nə sənə, 
nə mənə. 
Bu sevda suya yazılıb. 
   
   
 
 

---

218 
 
YOLLAR 
   
Ürəyimə 
gələn yolla. 
Ürəyinə 
gedən yolun 
yol ayrıcında 
dayanmışam, 
əllərim qoynumda. 
Gözlərindən ürəyimə 
gələn yola 
dəstə-dəstə gül ələnir. 
Ürəyinə gedən yolda 
ümidlərim güllənir. 
Gözlərimdən ürəyimə 
gələn yolu 
dolu döyür, 
sel ələnir 
Bu yolların sonu gəlib. 
gözyaşında nöqtələnir. 
   
 
 
 

---

219 
 
HEYF 
   
Bildiyin kimi deyil hər şey. 
Heyrətim ahımdan böyük. 
Nə küləm, nə də tüstü. 
Bir zaman ocaqdım. 
Başımda dəli rüzgar, 
qapımı döyür külək, 
soyuqdan təntiyərək. 
Bir kösöv közərir 
evin küncündə. 
Taleyin sonuncu 
ümidi kimi. 
Bildiyin kimi deyil hər şey, 
bilmədiyin kimidi heyf... 
   
 
GÖRÜN GEDİM 
   
Gəldim, səni görüm gedim, 
Gözlərimə görün gedim. 
Tellərimi köksün üstə 
bircə-bircə sərim, gedim. 
   
Məni sənin bilib gəldim. 
Gözyaşımı silib gəldim, 
Ayrılığa gülüb gəldim, 
İcazə ver, gəlim-gedim. 

---

220 
 
Bu Gültacın varı sənsən, 
Yarı özü, yarı sənsən. 
Eşq bağının barı sənsən, 
Qoy barımdan dərim, gedim. 
   
   
AMANDI, AY GEDƏN ƏYLƏN 
   
Mizrab asta-asta sinəmdə gəzir, 
Yollar gedər-gəlməz, ay gedən, əylən, 
Səni üzən nə var, məni də üzür, 
Amandı, amandı ay gedən, əylən. 
   
Bağrı xal lalələr bu yurdda bitir, 
Yarımçıq sevdalar yollarda itir, 
Getdiyin yolları yığ, geri gətir, 
Amandı, amandı ay gedən, əylən. 
   
Ətir desən, ətir bizim güllərdə, 
Nəğmə desən, nəğmə bizim dillərdə, 
Sevda desən, sevda bizim ellərdə, 
Amandı, amandı ay gedən, əylən. 
   
Gültac istəyir ki, solmasın güllər, 
Sevda nəğməsini oxusun, dillər, 
Sözün işığına yığılır ellər, 
Amandı, amandı, ay gedən, əylən. 
   

---

221 
 
BİLMİRƏM 
   
Hələ də gözlərim axtarır səni, 
Adını çəkəndə gülə bilmirəm, 
Demə ki, unutdum, unutdum səni, 
Neyləyim, səninçün ölə bilmirəm. 
   
Zaman ötür, axır gedir su kimi, 
Kimləri aparır, gətirir kimi. 
Sən mənim qəlbimə gəldiyin kimi, 
Neyləyim, yanına gələ bilmirəm. 
   
Sənsiz ömrüm – günüm cəfayla dolu, 
Yol salıb yollardan, keçir bu yolu, 
Həsrətdi, möhnətdi hey sağı, solu, 
Neyləyim, bu dərdi bölə bilmirəm. 
   
Gültac neynəsin ki, baharı, yazı? 
Ömrün çoxu gedib, qalıbdır azı, 
Olubdur özgənin alnında yazı, 
Neyləyim, yazını silə bilmirəm.