Milli Kitabxana
159
G ü l s ü m (gülərək). Ay arvad, Suruş deyil, Siranuş.
T ü k ə z b a n. Eh, mən nə bilim, adı yadımda qalırmı ki. Vallah, atan bilsə ki,
erməni evinə gedirsən, aləmi bir-birinə vurar, səni də öldürər (çıxır.)
G ü l s ü m (tək). Öldürsə, birdəfəlik qurtarardım. Kaş ki, Mir Kazım ağanın
qızı olunca, bir çoban qızı olaydım dağlarda, çəmənlərdə, təbiət üzərində
yaşayaydım, çiçəklər dərəydim, şırıldayan bulaqlara baxaydım, sərin sularından
içəydim!.. (Ağlayır.)
Məmməd daxil olur. Əmmamə və əbasını çıxarır.
M ə m m ə d. Bacım, ağlayırsan?
G ü l s ü m. Necə ağlamayım, qardaşım? Mənim qəlbim, ruhum, vücudum
hamısı xəstə, mərəzimdən xilas olmaq üçün bilirsənmi mənə nə təklif edirlər?
M ə m m ə d. Bilirəm, bacım, çoxlu süd iç, bol yumurta ye deyirlər.
G ü l s ü m. Bəli, lakin mənim müalicəm budurmu?
M ə m m ə d. Xeyr, bacım, bu mərəzin müalicəsi başqa şeydir. Bu mərəzə
mübtəla olan tək bir sən deyilsən, bütün islam qadınlarıdır. Bu xəstəlik iki nurdan
məhrum qalmadan naşı baş vermiş; biri ruhu yüksəldən elm nurudur, digəri
günəşdir ki, ziyası ilə dünyanı tənvir edir, heyvanata, nəbatata həyat bəxş edir.
Onsuz bu gözəl dünya dəhşətli bir zülmət olurdu. Bu lətif, rəngin çiçəklər, güllər
sənin kimi saralıb-solub məhv olurdu. Bacım, sən qonça gülü o nurdan məhrum
etmişlər. Sənə bu dəmlə, o gözəl təbiət üzərində yaşamaq lazımdır, sənə gəzmək,
gülmək, yemək, içmək, danışmaq lazımdır. Qəlbini əsla sıxmayıb hər zaman şad
saxlamalısan.
G ü l s ü m. Doğru, fəqət bu mənə müyəssər deyildir, çünki mən müsəlman
qızıyam. Müsəlman qadını üçün bu nemətlər yaranmamışdır. O, başqaları üçün
yaranmışdır. Bunları bizə nəhy etmişlər. Ax, Məmməd! Nə üçün mən binəva
qızcığazı oxutdun? Nə üçün mənə mənliyimi anlatdın? Nə hacət ki, söyləyirsən
dünya gözəldir, genişdir, intihasızdır. Mənim dünyam, qardaşım, bax nə geniş, nə
yüksək bir aləmdir. (Əli ilə otağını göstərir.) Bu səqf mənim ulduzlu səmamdır. Bu
xalılar ilə döşənmiş yer mənim çiçəkli çəmənlərim, yaşıl ormanlarımdır. Bu
divarlar da mənzərəli dağlarım, yüksək qayalarımdır. Qardaşım, burada dünyaya
gəldim, buradan da tezliklə məni aparıb qəbrə qoyacaqsınız.
Milli Kitabxana
160
M ə m m ə d. Sus, sus, bacım! Odlu qəlbimə yenidən atəş atma. Qadınlarımızın
belə təbiətə müğayir, hürr yaranmış növi-bəşərə yaraşmaz halı, məni çoxdan
düşündürür. Çarə arayırdım ki, nə yol ilə onlara kömək edim. İndi tapmışam.
Bacım, and içirəm, qadınlarımızın bu yolda tökülən qanlı göz yaslarına, and
içirəm, sənin kimi hələ qonça gül ikən saralıb solan gül çöhrələrinə, and içirəm
sənin kimi belə zindanlarda, cəhalət zənciri altında sızlayan məsumələrə, sizləri bu
əsarətdən xilas etmək yolunda cavan ömrümü qurban edim.
G ü l s ü m. Qardaşım, bir tək sən nə eləyə biləcəksən? Rüsvayi-cahan olub
tələf olacaqsan.
M ə m m ə d. Tələf olsam da, bir cığır açaram, ta ki məndən sonra gələn
cavanlar da o yol ilə gedib axırı sizləri xilas edərlər. Ey cəhalət, ey yeddi başlı div!
Hazır ol, Məmməd gəlir.
Molla Fəttah və Mir Kazımağa daxil olurlar.
M i r
K a z ı m a ğ a. Bacına yeddi başlı divdən nağıl deyincə, əhkam-
diniyyəni öyrətsən, daha əfzal olmazmı?
M ə m m ə d. Ata, elə mən də bacıma ondan söyləyirəm, lakin əfsus!
Axundlarımız o əhkamı ya özləri anlamırlar, ya da anlayıb da qəsdən camaata
başqa surətdə yetirirlər.
M i r K a z ı m a ğ a (Gülsümə). Sən bu danışığa nə qulaq asırsan? Otağına get!
Gülsüm çıxır.
M o l l a F ə t t a h (istehza ilə). Bacıoğlu, görürəm sən yaxşı anlamısan! De
görüm, dinimizdə sənin kimi başını açıb tərk ədəblik edəne, yaxud başqaları kimi
saçlarını uzadıb özlərini xaricilərə oxşadanlara nə nəzərlə baxılır?
M ə m m ə d. Mən o barədə şəriətdə bir şey görməmişəm, olsa da dinə yox,
bəlkə, adətə, səhhətə dəxli vardır.
M o l l a F ə t t a h. Bacıoğlu, görürəm, şəriəti axund Molla Calaldan yaxşı
təhsil etmisən. Mir Kazım ağaya dedim ki, qoy Məmmədi özüm oxudum. Dedi, -
yox, bacın oğludur, səndən xof etməz. İndi buyur, gör Calalın babı fikri Məmmədə
nə xoş gəlir.
M i r K a z ı m a ğ a. Fəttah, səhv edirsən, Məmmədin əqidəsi elə deyil. O sən
qoca dayısını mübahisəyə çəkir, fəqət onu başqa bir
|