çevre faktörlerinin önemli etkisi vardır (6, 17, 33, 34).
nadiren görülmektedir. Kedilerde daha çok orta yaşlı ve
fazladır (9, 14, 27, 34, 35). Kedilerde ise % 0.5 oranında
Şimşek A ve Ark. Kedi ve Köpeklerde Diabetes Mellitus …
Dicle Üniv Vet Fak Derg
2008: 1 (1):23-28
Genetik faktörlerle birlikte, diyet, fiziksel inaktivite,
ilaçlar (19, 20, 36, 37) ve obesite hastalığın oluşumunda
etkilidir (6,10, 20, 23, 27).
Multifaktöriyel olduğu düşünülen bu
hastalıktan pankreatitis önemli derecede sorumlu olup,
travma, yangı, enfeksiyon, neoplazi ve otoimmunite
pankreas hastalıklarına yol açan başlıca nedenlerdir (9, 17,
18, 38). Langerhans adacıklarındaki hücrelerin köpeklerde
şiddetli pankreatitis, kedilerde ise amiloidosis sonucu
yıkımlanmaları nedeniyle yeteri miktarda insülin
üretilemez. Kronik nüksedici pankreatitiste hem endokrin,
hem de ekzokrin hücrelerinin kaybı ve bunların yerini
fibröz bağdokunun alması Diabetes mellitusa yol açar (6,
9, 24).
Hiperadrenokortizmli
çoğu köpekte insüline
dirençli sekunder Diabetes mellitus görülür. Bunun
yanında kedi ve köpeklerde glukokortikoid veya
progestinlerin uzun süreli uygulaması da Diabetes
mellitusa predispozisyon oluşturabilir (4, 6, 9). Kronik
steroid fazlalığı glukoneogenezisi ve buna bağlı olarak
insülin talebini arttırır, uzun süreli ve fazla miktarda
insülin sekresyonu sonucunda da ß-hücreleri dejenere
olurlar (4). Köpeklerde progesteron; hiperglisemi ve
insülin direnci ile sonuçlanan büyüme hormonunun
salınımına yol açar. Kedilerde ise progesteronun bu etkisi
bildirilmemektedir (9, 19).
Glukagon, epinefrin, norepinefrin, ACTH ve
kortizol gibi stres hormonları diabeti şiddetlendirir (12,
17, 35, 36, 39). Bazı subklinik diabetlerin sadece stres
sonucu oluştuğu bunun yanında üreminin de insülin
gereksinimini arttırarak diabete neden olabildiği
bildirilmektedir (4).
Dostları ilə paylaş: