düşülməsinə əsaslanır və bu qüvvələr balansının saxlanması xatirinə qarşılıqlı
əməkdaşlığı nəzərdə tutur.
Onu da qeyd etmək lazı
m
dır ki, əlaqələndirmə strategiyasını firmalar
inhisarçılıq strategiyası ilə vəhdətdə tətbiq edirlər. Bu isə rəqiblərin davranışının
yeni motivləri
n
i
n
təsiri altında, adətən heçə enmir. Hər bir rəqib, hətta əgər o,
həmin ko
nkr
et bazar vəziyyətinə sulh- məramhhq mövqeyindədirsə də, heç vaxt
digər firmalarla müqayisədə yaşamaq şəraitinin nisbətən yaxşılaşması uğrunda
mübarizədə rəqib olmaqdan əl çəkməz. Buna görə də süUrməramlılıq nisbi və
dəyişkən olur. Həm də onun inhisarçılıq iddiasım mütləqləşdirmək laz
ım
deyildir.
Hər bir ciddi firmanın hərəkətində rəqabət strategiyasının hər iki tipinə
baxılmalıdır.
Strategiyanın seçilməsi və ya onun əlaqələndirilməsi qarşılıqh rəqabət
prosesində firmaların roluna və marağına aid funksiyalardan asılı olaraq firmalar
tərəfindən həyata keçirilir.
Rol funksiyasına müvafiq olaraq firmaları aşağıdakılara bölmək olar: liderlər
(bazarda 40%-lik payı olan ); liderliyə iddiaçılar (bazarda 30%-lik payı olan);
idarəçilər (bazarda 20%-hk payı olan); naşılar (bazarın taxçalarında çırpılanlar,
bazarın 10%-nə qədər).
Sadalanan qruplardan dördüncüsü bazarın taxçalarım axtarıb orada
mö
h
kəmlə
n
mək üçun narahatdır. Bu taxça kifayət ölçüdə və mənfəətli olmalı, artım
potensialına malik olmalı və rəqiblərin maraqlarına cavab verməlidir. Üçüncü qrup
ikinci və birinci qrupun nümayəndələri ilə rəqabətə girmir. İdarəçi liderlərinə
qoyduqları yolla gedərək, qüvvə və vəsaitə qənaət edərək, böyük məsafədə daha iri
və güclü firmaların arxasınca gedirlər. İkinci qrup
bir qayda olaraq, nəzərəçarpacaq
hücum potensialını tapır və onun inhisarçılıq iddiah nümayəndələri hər halda
izlədikləri firmalara nisbətən öz aralarında daha mühüm rol oynayır. Liderlərin
mövqelərinə hücum çoxisti- qamətli (kompleks) xarakter daşıyır, yəni, eyni
zamanda, çoxlu istiqamətlər birdən həyata keçirilə bilər (reklam, qiymətlər,
malların yeniləşdirihnəsi və s. yaxud cinahdan, yəni istiqamətlərdən biri üzrə
həyata keçirilir).
Nəhayət, birinci qrup bir tərəfdən digər liderlərin və liderliyə iddiaçıların
hücumlarını dəf etməli, digər tərəfdən də ikinci qrupun nümayəndələrinin istifadə
etdikləri çox isti və cinahdan mübarizə üsullarını tətbiq etməyə məcburdur.
Bazarda vəziyyətdən asılı olaraq liderlər cinahdan hücumları
n
ı dəf etmək üçün
cinahdan müdafiə müxtəlif maneələr (qiymət, lisenziya və başqa) yaratmaq yolu ilə
çox- istiqamətli hücumları dəf etmək üçün isə pozisiya müdafiəsini tətbiq edə bilər.
Pozisiya müdafiəsi lider üçün məqsədə çevrilməməlidir. Lider üçün savadlı
siyasət müdafiənin, hüququn, manevrin və əks- hücumun vəhdətli təşkilinə
əsaslanmalıdır. Lider əks-hücumu o anda tətbiq edir ki, onun mövqelərinə hücum
olur və sözsüz ki, rəqabətin zəif yerlərinə hücum etmək üçün əks tərəfin yeni
mallarına qarşı öz məhsullarının möhkəmliyini və etibarlılığını nümayiş etdirmək
zərurəti yaransın.