Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

CİLOV  II//QABAX  ÖKÜZDƏRİ  (Şahbuz)  –  kotana 
qoşulan öküzlərin qabaqdan birinci cütü. –Cilov ən qabaxdakı 
öküzd
ərdi. 
CİLOV  III (Kəngərli, Sədərək)  –  dəfə.  –Neçə  cilov 
çağırmışam niyə hay vermirsən? 
CİMCİMƏ (əksər şivələrdə) – yabanı bitki. 
CİNCİLİM (Ordubad, Şahbuz, Şərur) – yabanı bitki. 
CİNKƏRƏSİ  QOYUN  (Külüs,  Şahbuzkənd)  – 
qulaqsız qoyun. 
CİNNƏNDİRMƏX' (əksər şivələrdə) - əsəbiləşdirmək, 
hirsl
əndirmək. –Otduğu yerdə adamı gör nətər cinnəndirir. 
CİNNİ  CƏFƏR  QOŞUNU  (Naxçıvan,  Tumbul)  – 
oğul-uşaq,  dəstə.  –Nə  Cinni Cəfər  qoşunu  kimin  tökülüp 
58 
 

---

g
əlmisiz üsdümə. 
CİPPOLİK  (Naxçıvan)  –  uşaqların  qoyunun  yununa 
qurğuşun  yapışdıraraq  ayaqları  ilə  vuraraq  oynatdıqları  əşya. 
Kim  cippoliki  ayağında  vura-vura  çox  saxlasa  o  udmuş 
sayılırdı.  –Əvvəllər  oğlan  uşaxlarını  əvə  yığmax  olmazdı, 
pütün günü h
əyətdə cippolik oynuyardı.  
CİRƏ//CÜRƏ (Naxçıvan) – az-az, qısa-qısa, qənaətlə. 
–
Əvı yıxılmış əpbəyi də cirəynən verir adama. 
CİVAR  (Maxta)  –  söyüdə  oxşayan  ağac.  –Civardan 
s
əbət toxunar. 
CİVƏR  (Aşağı  Daşarx,  Xələc)  –  nəcib.  –Ərişdəni 
balta-
balta doğrama, birəz civər elə. 
CİYƏV  (Çərçiboğan)  –  kürəkən.  –Ciyəvimin  maşını 
var onnan ge:p g
əlirix'.   
CİYƏRRİ  (Camaldın)  –  cəsur, igid.  –Onnar bizim 
kimin ciy
ərri dəyillər da gəlsinnər qəbağa. 
CİYİLLİK  (Naxçıvan)  –  kol-kosluq.  –A bala, gə  o 
ciyillix'd
ən çıx eşiyə görüm. 
COMALAX 
(Şahbuzkənd)  –  qazma,  yeraltı  tikinti.  –
C
əməhət  o  vaxdı  comalaxda  gizdədib bitəhər  cannarın 
k'utarmışdılar.