- 62 -
və ixtisaslar üzrə tələbə qəbulunun planlaşdırılma-
sında olduğu kimi). Təhlil gözəldir, amma çıxarılan
nəticə yaxşı ölçülüb-biçilməmişdir. Belə ki, məsələ-
ni ictimai elmləri qurban vermək hesabına həll et-
mək olmaz. Müəlliflər yazır: “Nəticədə, sifariş döv-
lətin maraqlarını deyil, müəyyən ictimai qrupların
arzu-istəklərini əks etdirir və təsadüfi adamların el-
mi dərəcə almaları üçün imkanlar yaradır. Heç bir
xidməti olmayan insanların yüksək elmi dərəcələrə
yiyələnməsi cəmiyyətdə alim nüfuzunu aşağı salır,
mənəvi aşınmalara yol açır”. Çıxış yolu isə belə
göstərilir: “Belə hallara ictimai-siyasi və humanitar
elmlərdə daha çox təsadüf edildiyindən bu sahələrdə
kadr hazırlığına dövlət sifarişini kəskin azaltmaq
lazımdır. İctimai-siyasi və humanitar elmlərə axının
yüksək olduğunu nəzərə alaraq bu sahələrdə elmi
kadr hazırlığının 80-90 faizini yüksək ödənişli əsas-
larla aparmaq daha səmərəli olardı. Belə tədbirlər
nəticəsində qənaət olunmuş vəsaitin hamısı, qaza-
nılmış maliyyə resurslarının isə böyük hissəsi ölkə
üçün strateji əhəmiyyətli istiqamətlərdə elmi kadr
hazırlığına yönəldilə bilər”. Lakin bir tərəfdən, hu-
manitar-ictimai elmlər sahəsində keyfiyyətin aşağı
olması faktı göstərilir, digər tərəfdən də, bu sahələrə
daha istedadlı tədqiqatçıların necə cəlb olunması
barədə düşünmək əvəzinə, istedadların qarşısını kə-
sərək, ancaq pulu olanlara yaşıl işıq yandırmaq tək-
lif olunur. Bu, əlbəttə, yolverilməz bir haldır. Amma