3.Pulning moddiy boylikka almashtirishjarayoni tezlashadi. Aholi o‘z
ixtiyoridagi pullarga tovar, ko‘chmas mulk, qimmatbaho buyumlarni, shuningdek,
barqaror xorijiy valyutalarni sotib olishga bo‘lgan iqtisodiy qiziqish ortib boradi.
4.Uzoq muddatli investitsiyalarga yo‘naltiriladigan mablag‘lar kamayib
boradi va oxir oqibat to‘xtaydi. Chunki, investitsiyalar hisobidan kelgusida
olinadigan daromadlar o‘z qadrini yo‘qotgan pullarda olinadi.
5.Aholining barcha shakldagi pul jamg‘armalarining (omonat, naqd pul,
obligatsiya, qimmatli qog‘ozlar va boshqalar) qiymati tushib ketadi. Shuningdek,
korxonalarning jamg‘armalari, asosan amortizatsion fondlarining qiymati
inflyatsiya ta’sirida tushib ketadi va asosiy vositalarni yangilash hamda
rekonstruktsiya qilishga imkoniyat qolmaydi.
6.Omonatlar bo‘yicha foizlar miqdorining tushib ketishi. Foizlar nominal
ko‘rinishda o‘sishi mumkin, lekin real qiymati pasayib boradi. Natijada aholining
banklardagi omonatlarining hajmi pasayib, mablag‘larning bankdan tashqari
oborotining hajmi ortib boradi.
7.Mikroiqtisodiy darajada ishlab chiqarishga bo‘lgan manfaatdorlik
yo‘qoladi, buning natijasida korxonada yangi ilmiy texnikani joriy etish darajasi
tushib ketadi. Ishchilarning mehnatini rag‘batlantirish pasayadi.
8.Milliy
daromadni
taqsimlash
va qayta
taqsimlash
jarayonlari
markazlashadi.Milliy valyutaning qadrini pasayishi natijasida muomalada xorijiy
valyutalarning ishtiroki ortib boradi. Mamlakat iqtisodiyotini boshqarishda
qiyinchiliklar vujudga keladi.
9.Iqtisodiy ma’lumotlarning haqqoniyligi, ishonchliligi, barqarorligiga
shubha tug‘iladi. Natijada aholining davlat tomonidan olib borayotgan
makroiqtisodiy siyosati va pul – kredit tizimiga ishonchi pasayadi.
Dostları ilə paylaş: