occasionalisme ) ulaşır.
Stoicisme insana sahip olmadığı bir güç veriyor ve aynı zamanda bir nevi kadercilik
tir. Yalnız bizim hakiki halimizin, passion’larımızın tabiatı ve nedenlerinin
bilinmesi bizi kurtarabilir. Ruhun bir duygulanışı yalnız tam ölçüde bir
edilgidir ki, orada onu açık olarak kavramak imkânsızdır ve bundan dolayı
o bizim değildir. Onu düşünce ile bizim kılmak, bizim hürriyetimize zıt
olarak sahip olabildiği her şeyi ondan almak demektir. Hür olan insanda
ona hükmetmiş olan passion’lardan hiçbirinin devam etmeyeceğine inan
makla hata edilmiş olacaktır; bu, her yanlışta müspet bir doğru unsuru
bulunduğu gibi, her
passion’ da akli, iradi ve meşru bir şey olduğunu unutmak
olacaktır. En yetkin bilim, edinilen algıları tamamlamak suretiyle açıkla
madan ibarettir; erdem, ruha fertliğini veren duygulanışları birbirlerine
bağlamak üzere, haklı çıkarmadan ibarettir. Hür olmak kendinden vazgeç
mek değil, kendini düzene koymaktır; bilgelik kendinin tamamlanması,
kendine tam sahip oluştur, yoksa kendini kurban etmek değildir.
