11
ba`zan cho’ziq i unlisi haqida yozadilar. Maxmud Qoshg’ariy a unlili so’zlarni ikki alif bilan
keltirgan.
Maxmud Qoshg’ariy turkiy so’zlarning unli tovushlarini tavsiflab shunday yozadi.
«a’nlilarni cho’ziq yoki qisqartirib talaffuz qilish so’zga zarar bermaydi» (Mq,I,qho’).
«Devon»ning boshqa bir joyida yana ham aniqroq qilib yozadi:
yigach deyish
ham mumkin,
yigach deyish ham mumkin,
tanuq deyish ham,
tanuq deyish ham mumkin. (Mq,II,n’o’).
Mahmud Qoshg’ariyning bu so’zlaridan bitta xulosa chiqarish mumkin: XI asr adabiy tilida
cho’ziq unlilar shu davr urug’-qabila tillarida bir xil bo’lmagan, ya`ni u ayrim urug’-qabila tillari
(shevalari)da mavjud bo’lgan va ayrimlarida esa qo’llanmagan. Ma’lumki, bu holat hozirgi
o’zbek tilida ham shunday holatdadir. Birlamchi cho’ziq unlilar hozirgi o’zbek tilining Iqon,
qorabo’loq, Forish kabi
shevalarida saqlanib qolgan, boshqa shevalarda esa qo’llanmaydi.
Bundan shunday xulosa chiqarish mumkinki, qadimgi turkiy tilning barcha shevalarida birlamchi
cho’ziqlik umumtil harakteriga ega bo’lmagan.
Alisher Navoiy eski o’zbek tilining fonetik imkoniyatlari, she`r tuzish va qofiyalashdagi
qulayliklari haqida to’xtalib, bu tildagi unlilarning qisqa ham, cho’ziq ham talaffuz etilishi
she`riyat uchun qulay ekanini ta`kidlaydi. Buyuk mutafakkir, jumladan,
ara so’zini
ara sifatida
talaffuz etib,
forscha sara, dara so’zlari bilan ham,
ara sifatida talaffuz qilib, cho’ziq unlili
forscha
sara, dara so’zlari bilan ham qofiyalash mumkinligini uqtiradi (ML,aan’). Alisher
Navoiyning bergan ma`lumotlaridan ham qat`iy xulosa chiqarish mumkin: turkiy so’zlarda
cho’ziq-qisqalik fonologik vazifani bajarmagan.
Eski o’zbek tilidagi keyingi cho’ziqlik so’zning o’rtasi
va oxirida g, g’, y, h
tovushlarining tushib qolishi natijasida xosil bo’lgan:
bi:z-bigiz; ki:z-kigiz; qi:n-qiyin. Alisher
Navoiy
biz (kishilik olmoshi
) va
bi:z-bigiz so’zlarini zid qo’yar ekan, mana shu keyingi
cho’ziqlik haqida ma’lumot beradi (ML,aan’).
a’nlilar uygunligi (
singarmonizm - grekcha
sin-o’xshash,
harmoni- oxang)
turkiy
tillarning muxim fonetik xususiyatlaridandir. a’nlilar uygunligi deb, so’zning o’zak va
qo’shimchalaridagi tovushlarning o’zaro moslashishi, uygunlashishi, bir-biriga o’xshash
bo’lishiga aytiladi.
a’nlilar uygunligi
tanglay (palatal-velyar) va
lab (labial) kabi ikki turga bo’linadi.
Tanglay uygunligi. So’zning o’zagida orqa qator (a,i,o,u,a – a,i,o,u) unli bo’lsa,
qo’shimchada ham orqa qator unli, so’zning o’zagida old qator unli (a,e,i,6,o’-a,e,i,6,o’) kelsa,
qo’shimchada ham old qator unli kelishi tanglay uygunligi deyiladi. Misollar:
atnin’, kelgan,
bargan, ishlar
Eski turkiy va eski o’zbek tillaridagi tanglay uygunligining o’rta
asr tilshunoslari
tomonidan talqini ham diqqatga sazovordir. Maxmud Qoshg’ariy turkiy so’zlarni ikki guruxga
q,
g’ li qattiq o’zakli so’zlar,
k,g li yumshoq o’zakli so’zlarga bo’ladi.
Lab uygunligi. So’zning o’zagida lablangan
o,o’,u,6 (i,o’,u,6) unlilardan biri kelsa,
qo’shimchadagi unli tovushning ham o’zakdagi unli tovushga moslashib lablanishiga lab
uygunligi
deyiladi.
Tanglay
uygunligidan
farqli
o’laroq,
lab
uygunligi
keng
tarqalmagan.Misollar.
qolum, ko’zu’m, yu’zu’m, tushtum.
Singarmonizm
qisman
undoshlarga
ham
aloqadordir.
Old
va
orqa
qator
unlilarninguygunlashib kelishi so’zlardagi undoshlar variantini tanlashga olib keladi. Masalan,
boshlagan, kelgan so’zlaridagi sifatdosh qo’shimchasining
g’ va
g undoshlarda qatnashishi
unlilar uygunligi tufaylidir. Bu,ayni zamonda, affikslarningvariantlarini ko’paytirishga
xizmat
qiladi (Bu xaqda morfologiya qismida baxs qilinadi).
a’ndoshlar taraqqiyoti. Eski o’zbek tilidagi undoshlar tavsifi Maxmud Qoshg’ariy
tomonidan berilgan. Lekin bu tilshunos olim ko’rsatgan undoshlar to’la emas. Chunki u eski
o’zbek tiliga arab va fors tillar tasiri ostida o’zlashgan
f, x, h, j tovushlarini va ayrim boshqa
tovushlarni o’z sirasiga qo’shmagan. Eski o’zbek tili undoshlari qadimgi turkiy til undoshlari
bilan solishtirilganda, eski o’zbek tilida
yangi undoshlar- lab-tish v va
f, lab-lab
v, lab-tish
z,
sirgaluvchi
j, chuqur til orqa sirgaluvchi
x, bo’giz undoshi
x paydo bo’lganini ko’rish mumkin.
Demak, eski o’zbek tilida quyidagi undoshlar amalda bo’lgan:
b, p, f, v, m, t, d, s, z, n, r, l, sh, j,
j(dj), ch, k, g, q, g, n’, y, x, h.
12
Eski o’zbek tili undoshlarini hozirgi o’zbek tili undoshlari bilan solishtirish shuni
ko’rsatadiki, o’zbek tili tarixida undoshlar keskin sifat o’zgarishlariga uchramagan. a’ndoshlarga
oid o’zgarishlar, asosan, yangi undoshlarni o’zlashtirish va tovush
almashinishlari bilan
chegaralanadi, bu esa o’zbek tili tarixida undoshlar unlilardan ko’ra barqaror bo’lgan, deb xulosa
chiqarish mumkin.
Dostları ilə paylaş: