O
K
unlardan bir kuni m o'jiza ro ‘y berdi! Kutilm aganda ong
ko‘zim „yarq“ etib, o‘z-o ‘zidan ochilib ketdi! Zehnim tiniq
tortib, yozganlarim (bu paytda mashq sheVlarim 100 tadan oshib
ketgan edi) nimaga yarashini bir necha soniya ichida bilib oldim.
Men barcha mashq daftarlarimni
navbat bilan varaqlab, har bir
mashqimni ovoz chiqarib o ‘qidim, o'qib bo'lgach, „xo‘sh, nima
bo‘libdi shunga?“ deb savol bera boshladim. Shu ayovsiz savolimga
„hech nim a!“ degan javobni olgan m ashqlarim ni bir tom onga,
maTdona „ko‘krak kerib“ tura olgan she'rlarimni ikkinchi tomonga
qo'ydim. „Hech nima“ga arzimagan (to‘g‘rirog‘i, arzigan) bir quchoq
qoralamalarimni ko'zimni chirt yumib pechka ichidagi o ‘tga tashlab,
yoqib yubordim! Q o‘limda 20 tagina she’r qoldi, xolos.
M ashq sh e 'rlarim d an , og‘ir b o ‘lsa-d a, voz kechish odatim
keyinchalik ham qolmadi. 1986, 1999, 2009-yillarda ham talaygina
qoralamalarimning bahridan o'tdim .
Quyidagi
she'rlarni 14 yoshimda yozgandim.
Mehribon quyosh
B ahor keldi.
S evin ib,
Bulut t o ‘k d i d u v-d u v yosh.
M ehri bilan chulg ‘a d i
Z am in n i boboquyosh.
Keyin kumush bulutga:
— K o ‘z yoshingni artib ol,
—
D egandayin jilm a y ib
Tutdi k a m a la k — ro ‘mol.
(1 9 7 6 )
Kichkintoy
chavandoz
Jajjigina G
‘anisher
C h avan doz b o ja m a n der.
Poygalarda qatnashib,
S ovrin lar oiam an der.
Unga:
—
Toying y o ‘q -k u ,
—
deb,
M aslah a t solgunim cha,
Ukam der:
—
Dostları ilə paylaş: |
