Qafqaz Universiteti Materiallar

NABOKOVUN “LOLİTA” ƏSƏRİNDƏ İSTİFADƏ                       

OLUNAN MOTİVLƏR VƏ SİMVOLLAR 

 

Mətanət HƏSƏNZADƏ 

AZƏRBAYCAN Dillər Universiteti 

[e-mail] 

AZƏRBAYCAN 

 

Vladimir Nabokov 1899-cu ildə Peterburqda varlı zadəgan ailəsində doğulub. 1916-cı 

ildə öz hesabına ilk şeirlər toplusunu nəşr etdirib. Nabokov ilk romanını (“Sebastyan Naytın 

əsl həyatı”) hələ Avropada yaşayarkən ingiliscə yazmışdır. “Başqa sahillər” avtobioqrafik əsəri 

və “Lolita”nın ruscaya müəllif tərcüməsi istisna olmaqla o, 1937- ci ildən sonra rus dilində heç 

bir roman yazmamışdır. Nabokovun əsərləri mürəkkəb ədəbi texnikası, surətlərin emosional 

durmunun dərin təhlili, gözlənilməz və demək olar, triller süjetləri ilə seçilir. Nabokov yeni-

yetmə yaşında olan sevgililərin düşüncə tərzlərindəki romantizmi mükəmməl ifadə edir.  

III INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS 

1116

 

Qafqaz University                                                                                          17-18 April 2015, Baku, Azerbaijan 

Mövzusu yazıçının yaşadığı dövrdə Avropada belə ağlasığmaz olan “Lolita” romanının 

nəşri ilk vaxtlar Nabokovu ümidsizləşdirsə  də  əsər  əvvəlcə Avropada, sonra isə Amerikada 

çap olunaraq müəllifinə böyük ədəbi uğur gətirib, onun maliyyə durumunu xeyli yaxşılaş-

dırıb. “Lolita” pedofil professor Humbert Humbertin özünümudafiə yazısı formasında qələmə 

alınıb. Humbert Humpert Dolores Geyzə, yəni Lolitaya niyə görə aşiq olur? Daha doğrusu pe-

dofillik onda hansı travmanın nəticəsində yaranıb. Bu suala Humbert gəncliyindəki ilk sevgi-

lisi ilə bağlı əhvalatı xatırlayaraq cavab verir.  

Əsərdəki mövzunu daha yaxşı inkişafını təmin etdirmək və nəzərə çatdırmaq üçün isti-

fadə olunan motivlər təkrarlanan struktur, ziddiyət və ədəbi metodlardır. 

Kəpənəklər 

Humbert lolitanı kəpənəyə bənzədir. Kövrək, zərif kəpənək ilə gənc Lolita arasında cox 

fiziki oxşarlıq var. Qızları  təsvir edərkən istifadə elədiyi zərif, incə,su pəricikləri və.s kimi 

sözlər bir kəpənəyi təsvir edərkən istifadə edilən sözlərlə eynidi. Bu fiziki oxşarlıqdan əlavə 

digər oxşar cəhətlərə  də rast gəlirik. Gənc qızlarda kəpənəklər kimi ələkeçməzdilər, onları 

tapmaq çox çətindir. Eyni zamanda kəpənəyin ömrü ilə yeniyetmə qızların ömrü arasındada 

bir bağlılıq var. Onların ömrü də uzun müddət davam eləmir və yeniyetmə qızlar gənc qadına 

və yaxud ailəli qadına çevrilirlər. Əsərin sonunda əsas qəhrəmanlardan biri olan Lolita eyni 

zamanda  əsərin  əvvəlində rastlaşdığımız Anabella obrazında bunu görürük. Anabella 

yeniyetmə yaşında xəstəlikdən ölməklə bu dövrü yarımçıq qoyur, amma digər obraz Lolita 

yaşadığı müddətdə evli olub hamilə qaldığı vaxtdan bu kəpənək dövrünə son qoyur. 

İkili ziddiyyət 

Bu yazıçının digər istifadə elediyi bir motivdir. Humpert və Kuilti əsərdə ikili ziddiyyət 

rolunu oynayırlar. Kuilti Humbertin daha qaranlıq xüsusiyyətlərini özündə cəmləşdirir. Onun 

əsərdə təqdimatından sonra xeyirlə şər arasındaki xətt daha da solğunlaşır. Onlar arasındakı 

ziddiyyət  əsər boyunca nəzərə çarpır. Humpert Lolitani sevirdi, ona heyran olub pərəstiş 

edirdi, amma Kuilti isə  əksinə ondan istifadə edir və sonda da onu tərk edir. Humbert öz 

hisslərini Lolitaya bəyan elədiyi halda Kuilti onu bunlardan məhrum edir. Bu fərqiliklərinə 

baxmayaraq onların daha çox oxşarlıqları var. Hər ikisi təhsillidir, ədəbiyyatçıdır və ən əsası 

pedofildir.  İki obraza nəzər saldıqda Humbert xeyir, Kuilti isə  şəri təmsil etsə  də  əslində, 

Humbertin özü də Lolitanın məsumluğunu, paklığını  əlindən alır.  Əsərin sonunda onların 

şəxsiyyətləri daha da eyniləşdirilir. Bir-birləri ilə mübarizə müddətində isə tamamən eyni 

adama çevrilib bir şəxsiyyət olurlar, onlar arsındakı fərq yoxa cıxır. 

Oyunlar 

Demek olar ki, əsərdə bütün xarakterlər oyun oynuyur. Bəzən bu oyunlar əyləncə xarak-

teri daşıyır. Humbertin Lolitada tennis oynamaq həvəsi yaradıb onu tennis ulduzuna çevirmək 

istəyi bele oyuna aiddir. Amma bununla yanaşı Humbert əsərdə bir sıra təhlükəli, axmaq 

oyunlar da oynayır. O bununla Lolitanı daima öz iradəsi altında saxlamaq istəyirdi. Oyunlar 

xarakterləri daha ciddi məsələlərdən uzaq saxlayır və daha təhlükəli məşum motivləri gizlədir. 

Oyunlar vasitəsilə öz hisslərinin aşkarlanmasının qarşısını alırlar və həqiqət axtarışında olan 

oxucuları da bu oyunlara celb edib fikirlərini yayındırırlar. Bu oyunlar başlanğıcda uşaqcasına 

və pak şəkildə başlasa da sonda daha tehlükəli və ölümcül oyunlara çevrilirlər. 

Simvol əsərdəki abstrakt ideyaları və konsepti təmsil edən obyektlər, xarakterlər, rəng-

lər və fiqurlardır. 

Teatr 

  Teatr burada bədiilik və kələk simvoludur. Lolitada sehnede fealiyyet göstərir. Hum-

bert onu bu mövzuda dəstəkləmir, onu yalançılıqda günahlandırır. Onun əksinə olaraq Kuilti 

isə ona bu sahədə daha çox dəstəkləyir, çünki teatr da Kuilti kimi yalan və kələkdən ibarətdir. 

Müəllif eyni zamanda bu əsər vasitəsilə əsərdə tamaşaçıya və biz oxuculara çatdırır ki, tama-

şanın iluziyasının iştirakçısına çevrilməyək. 

III INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS 

1117

 

Qafqaz University                                                                                          17-18 April 2015, Baku, Azerbaijan 

Həbsxana 

Həbsxana isə digər bir simvolik məna daşıyır. Humpert Kuiltini öldürməklə azadlıqdan 

məhrum olunsa da, onun azadlığı Anabellanı itirdikdən və özünün bir nimfet vurğunu olduğu-

nu dərk edəndən sonra başlayır. O dərk edir ki, özünün yaratdığı həbsxanadadır, çünki onun 

düşüncələri cəmiyyət tərəfindən qəbul edilmir və o, bu sirlərin həbsxanasına düşür. Sonda o 

cəmiyyətin qanunlarını pozur, qətl törədir və həbsxanaya düşür, yəni fizioloji cəhətdən azad-

lıqdan məhrum olur amma o burada ilk dəfə olaraq real mənini tapır. Həbsxana psixioloji azad-

lığın simvoluna çevrilir. 

 

 

CON FAULZUN “FRANSIZ LEYTENANTININ QADINI”        

ROMANINDA POSTMODERNİST ELEMENTLƏR 

 

Vəfa SALEHOVA 

 

Azərbaycan Dillər Universiteti 

[e-mail] 

AZƏRBAYCAN 

 

Con Faulz (John Robert Fowles 1926 – 2005 ) XX əsrin II yarısında ingilis ədəbiyyatın-

da geniş şəkildə yayılan postmodernizmin öncüllərindən biridir. Dahi ingilis mütəfəkkiri post-

modernist romanlarında mif və sirri, gerçəklik və ekzistensialist düşüncəni birləşdirmişdir. 

Viktoriya romanı, orta əsrlər hekayəsi və avtobioqrafiya kimi ənənəvi yazı tərzləri üzərində 

tədqiqatlar aparan Con Faulz onların vasitəsilə XX yüzillik sənət və cəmiyyətini şərh etmişdir. 

Con Faulzun yaradıcılığını  əksər tənqidçilər modernizm və postmodernizm arasında 

keçid kimi dəyərləndirir.  

Con Faulzun “Fransız leytenantının qadını” (1969) əsəri onun postmodernizm ünsürləri 

ilə zəngin olan başlıca əsəridir. Yazıçı bu əsərdə 1977-ci ildə ingilis dilinə tərcümə etdiyi Klar 

De Durasın “Ourika” (1823) romanından ilham almışdır. Tomas Hardinin də  təsirinin hiss 

olunduğu əsərin qəhrəmanı olan Sara Vudruff ilə Hardinin “Tess” (1891) adlı romanının baş 

qəhrəmanı olan Tess arasında bənzərlik var. 

Sara gözlərini dənizə zilləmişdi. Roman belə başlayır. Hər kəs onun fransız leytenantı 

gözlədiyini zənn edir. Bəlkə də başlanğıcda özü də onu gözləyir. 

Faulz bu əsəri yazarkən onun əsas ilham mənbəyi yuxusunda gördüyü sahildən dənizə 

baxan bir qadın imiş. Bu romanla əlaqədar əsas şərhlər romandakı sirr, Çarlzın Saranı tapaca-

ğına olan inancı və bu iki qəhrəman arasındakı gərginlik üzərində cəmləşmişdir. Viktoriyan 

dönəminin qayda-qanunları ilə barışmayan, sevginin, ehtirasın sərhədlərini olduqca sıxışdıran 

bir romandır. Bəlkə də mövzusundan öncə anlatım tərzi ilə oxucunu daha çox cəlb edən bu 

romanda yazıçının mövzuya tez-tez müdaxiləsi, özünü göstərməsi, xırda detallar üçün araya 

girməsi, romanın anlatdığı dönəmlə yazıldığı dönəmi qarşılaşdırması  və s. olduqca müvəf-

fəqiyyətlə  həyata keçirilmişdir.  Əsərin  əvvəllərində Ceyn Osten, Darvin, Marks və  məşhur 

Viktoriya şairlərindən alluziyalar gətirməsi müəllifin qələminin zənginliyindən xəbər verir. 

Əsərin qısa icmalı: Sara Laym Recisdə yaşayır. Varquennes adlı fransız leytenantıyla 

evli olduğunu bilmədən onunla münasibət qurur. Leytenantın Fransaya geri dönməsindən son-

ra Saranın cəmiyyətin gözündə heç bir etibarı qalmır. Vaxtını Kobbda dənizi izləyərək keçirən 

Saranı bir gün Çarlz və nişanlısı Ernestina görür. Çarlzla Saranın gün keçdikcə bir-birindən 

xoşu gəlir və onlar əlaqədə olurlar. Çarlz nişanlısından ayrılıb Sarayla evlənmək istəyir, lakin 

Sara bunu bilmədən çıxıb gedir. Aylar sonra detektivlər Saranı tapır və cavabında isə Sara 

yalnız və azad olmaq istədiyini deyərək onu rədd edir.Çarlza bir qız uşağı göstərir. 

III INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS 

1118

 

Qafqaz University                                                                                          17-18 April 2015, Baku, Azerbaijan 

Romanda Saranın xarakteri aydın şəkildə oxucuya təqdim olunmur. Bəzən onun danış-

dıqlarından səmimi olub-olmadığı anlaşılmır. Bu da Faulzun oxucuya üç fərqli son təqdim et-

məsinə gətirib çıxarır: 

Birinci son: Çarlz Ernestina ilə  bədbəxt bir evlilik yaşayır. Saranın başına nə  gəldiyi 

bilinmir. Çarlz Ernestinaya keçmişdə bir təsadüf nəticəsində “fransız leytenantının qadını” ilə 

qarşılaşdıqlarını danışır, lakin xırda detalları gizli saxlayır. Bu açıqlamadan sonra bu mövzu 

qapanır. 

İkinci və üçüncü sonların əvvəlində narrator (Faulz oxuyucusu bu narratorun məhz özü 

olduğuna inanmasını istəyir) bir əlavə obraz olaraq qısa bir müddət hadisələrin içərisində 

iştirak edir. Faulz Çarlz ilə eyni qatarda yol gedir və burada Çarlzı izlərkən bir tərəfdən də 

digər iki mümkün sonu hansı sırayla anladacağına dair püşk atır. 

İkinci son: Çarlz və Saranın yaxınlaşmasından sonra Çarlz Ernestinadan ayrılır. ətrafı-

na, əhatəsindəki insanlara biabır olan əmisi evlənir və bir oğlan uşağına sahib olur. Sara Çarlza 

xəbər vermədən Londona gedir. Çarlz qadını illər boyunca axtarır. Sonunda Saranı bir qrup 

rəssamla birlikdə bir evdə yaşarkən tapır. Sara sənət dünyasının içində yer almaqdan çox 

məmnundur. Ayrı qaldıqları dönəmdə Saranın bir uşağı dünyaya gəlmişdir və Çarlz bu uşağın 

atası olduğunu öyrənir. Sara və Çarlz yenidən bir araya gəlirlər. 

Üçüncü son: Narrator üçüncü sonda bir daha görünür. İkinci sonda evin xaricində 

dayanan narrator maşınına minib məkanı tərk etmədən öncə saatını 15 dəqiqə geri çəkir. Sara 

və Çarlz arasındakı hadisələr “ikinci son” versiyasındakına bənzər cərəyan edir. Ancaq Çarlz 

Saranı Londonda tapdıqdan sonra onlar barışmır. Saranın bir uşaq sahibi olub-olmadığı da 

bilinmir. Üstəlik münasibətlərini davam etmək mövzusuna da çox soyuq yanaşır. Çarlz Ernes-

tinadan ayrıldıqdan sonra bir müddət yaşadığı Amerikaya geri dönməyi qərara alır. Evdən çı-

xanda narratorun da içində olduğu at arabasını görür. Romanın sonunda Saranın əxlaqsız olması 

və Çarlzın ona olan sevgisini pis niyyətlə istifadə edən bir qadın olması sualı yaranır, ancaq 

bu suala cavab tapılmır. 

Bu əsər heç şübhəsiz tarixi metatəhkiyənin ən bariz nümunələrindən biridir. Faulz anax-

ronik yazı tərzinə müraciət edir: Viktoriya cəmiyyəti haqqında fikir yaratmaq istəyən yazıçı 

onu XX əsr oxucusu üçün aydın ola biləcək anlayışlarla müqayisə edir bəzən. 

Əsərdə postmodernist ünsür olan “güzgü” texnikasından da yararlanib Faulz, belə ki, 

obrazlarının çoxu özünü güzgüdə görür. Əsərdə diqqət çəkən məqamlardan biri də tarixi meta 

təhkiyə elementləridir. Diaxronik təhkiyədə gördüyümüz kimi buraya təhkiyə olunan vaxt və 

romanın yazılma vaxtıdır. 

Eyni zamanda XIX əsrdə ədəbiyyat ya “bədii” ya da “deskriptiv” kimi qəbul olunmuş-

dur. Faulz isə əsl ikili qarşıdurmaya, müxalifətə inanmır amma onun belə etməsinin səbəbi bu 

üslubun hər bir obraza tətbiqini mümkün hesab etməsidir. 

 

 

THEMATIC PROGRESSIONS BY F. DANES 

 

Ceyhun MƏMMƏD 

Xəzər Universiteti 

[e-mail] 

AZERBAIJAN 

 

From the point of view of informative value the rheme plays a more important role in 

the utterance than the theme, because the introduction of a new information is connected with 

the rheme. But in the inner structuring of a text the theme becomes quite relevant. Low 

informative loading of thematic elements allows to use them as a perfect building material. 

III INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS 

1119

 

Qafqaz University                                                                                          17-18 April 2015, Baku, Azerbaijan 

According to some scholars, any text or text fragment may be represented as a sequence 

of themes. The thematic structure of a text is characterized by a peculiar cohesion of themes, 

their connections with separate parts of the text and the text in general. F. Danes suggested a 

similar theory; he called the whole complex of thematic relations in the text “a thematic 

progression” and singled out five main types of thematic progressions in a text. 

F. Danes’s thematic progressions are abstract models that underlie the structure of texts. 

The progressions described by F. Danes seldom occur in texts separately. Most often scholars 

may come across different combinations of these types. 

1. Simple linear progression where the thematic information of a sentence is the same as 

the rhematic information of the preceding sentence. This type of thematic progression in 

opinion of F. Danes is the most widespread in the text. Consecutive unfolding of information 

is typical of it: the rheme of the previous sentence becomes the theme of the subsequent one.  

2. Constant theme, or run-through progression, where the rhematic information of a 

sentence is the same as the thematic information of the preceding sentence. The characteristic 

feature of the given type of a thematic progression is the presence of one theme repeated in 

each sentence (or statement), of a text. Thus, the same theme, penetrating the whole text (a 

fragment of a text), makes it coherent. 

3. Derived theme progression, where the thematic information is the same for a sequence of 

sentences but this information is implied, not stated. This type of thematic progression covers 

such cases of textual organization in which each sentence (or statement) of a text, having no 

elements of either consecutive or repeated thematization, serves to express a common theme 

of the fragment.  

4. Progression with a split theme. This type of thematic progression is based on a double 

rheme, the components of which during thematization form the starting points for the development 

of separate thematic progressions. Such thematic progressions may present different types and 

develop by turns.  

5. Progression with a thematic jump. This kind of progression presupposes that a break 

may occur in a theme and rheme chain, which, however, is easily restored from the context. 

Such break is mostly observed in a progression with consecutive thematization.  

Thematic progressions of F. Danes, being abstract models, can not reflect all aspects of 

semantic organization of a text, however, they may be used, fro example; for the purpose of 

analysis of factual information in a text. 

O.I. Moskal’s’ka use’s theme-theme relations for the analysis of the communicative 

structure of a text fragment. The scholar builds up a scheme that reveals a complicated hierarchy 

of themes and rhemes. But for all its complexity the scheme reflects the communicative continuity 

of a text quite clearly; because it presents only main moments of communicative connectedness 

of a text. 

Alongside with main lines each sentence also contains numerous references to the 

elements presented in the preceding context, which, in turn, contributes to the strengthening 

of the communicative integrity of a text. 

 

 

III INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS 

1120

 

Qafqaz University                                                                                          17-18 April 2015, Baku, Azerbaijan 

MY DEAR DOROTHEA “A PRACTICAL SYSTEM                                        

OF MORAL EDUCATION”  BY BERNARD SHAW 

 

Nazrin SULEYMANLI  

Qafqaz University 

[e-mail] 

AZERBAIJAN 

 

Bernard Shaw’s first prose work “My Dear Dorothea” which is known as “A Practical 

system of moral education” was written in 1878. It embodied by a young person in a letter, 

approximately it consists of 4,200 words. It is a short piece of advice to a five year- old girl from 

the person who feels for her “the romantic affection of a parent, tempered by the rational interest 

of an experimental philosopher”. This letter was published by Stephen Winsten in 1956 as a 

book. This sketch affected author’s youth and guided for his thoughts in his later works.  

Shaw gives a lot of advice which has vital importance in 5 year old girl’s life .Firstly he 

talks about self–sufficiency. He stimulates Dorothea to develop her self sufficiency and 

advises her not to ask for help from her fellows or old people .According to the author, “self- 

sufficiency is such a thing that will establish her as an adult and adult is a person who is 

complete in mind and body therefore they can take care of themselves…Try to find out what 

will you do by yourself without asking others. If you do it regularly it becomes habitual and 

you act like an adult person. Shaw also mentions that self -sufficiency leads to improvement.  

Author also argues that maybe she doesn’t need such an improvement because she is 

surrounded excellent people like Aunt Tabitha and god –papa Whenzentoul. Shaw noted that 

“They seek to improve you by tracts, or giving different sorts of questions, they hope you are 

a good girl and you will go on this way.” These people are adult and for Shaw’s opinion they 

can’t understand little girls like Dorothea. 

When he explains self -sufficiency he touches the relationship between girls and mothers. 

”My dear Dorothea , if you had indeed such a kind mother that you are a constant delight for 

each –other you wouldn’t need any advice at all” he added .But he regretfully accepts that 

how seldom little girls have such advisers. There are such kinds of parents who think of their 

child only as a troublesome and curious creature. For such a parent she should be more careful, if 

she has any grief it is better to speak to the nurse or housemaid rather than her mother.”As a result 

of his thoughts Shaw divides mothers into 3 groups: a good one, an ordinary one and a bad one … 

which one you have it is just your fate …You should agree to it and try to enjoy the life . 

Author also describes self- control as a main feature which is a very essential part of 

growing up for Dorothea.”Never become angry or lose temper” Shaw advises. Because when 

you are angry you can say or act in a wrong way that you may become ashamed of it 

afterwards. Shaw also agrees that person can’t get anything by crying or being angry.” If you 

can control these feelings, you will get an advantage over others with your self-control “ 

Shaw recommends Dorothea to read books in order to teach herself, specially “Pilgrims 

Progress” which was Shaw’s favourite book in his childhood. Dorothea should read this book 

before she is 10 years old. 

Shaw persistently goes on his advising .Sometimes he agrees that Dorothea will not give 

any attention to his counsel, but he continues and believes that his thoughts are correct and 

helpful. 

We become aware that the main point which a young counselor try to explain the 

necessity of individuality and selfishness.” Let your rule of conduct do what is best for you. 

Be as selfish as you can. In this world your individuality is the most valuable possession.” 

The author mainly talk about the matters that women are especially in need of enlightenment. 

For this reason he can be called moral revolutioner who addressed to a Victorian girl. 

III INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS 

1121

 

Qafqaz University                                                                                          17-18 April 2015, Baku, Azerbaijan 

ANALYSIS OF OTHELLO FROM OUTSIDER STANDPOINT                          

IN THE COGNOMINAL PLAY BY SHAKESPEARE 

 

Nargiz TAGHIYEVA 

Qafqaz University  

[e-mail] 

AZERBAIJAN 

 

As much as any character, Othello exemplifies how polarizing reactions to an outsider 

can be in Shakespeare, with the play`s great interest-and indeed Othello was from the 

beginning one of the most frequently performed and written about-resulting from strong and 

often opposite emotions. Critics have focused on his blackness or, recently, his condition as a 

Moor, and the particular associations of these categories in his society are important to the 

play. Yet it shows how fluid the outsider position in Shakespeare can be that Othello is not 

certain whether his blackness is more important than his age or his inexperience in high 

Venetian society. The complexity of Othello`s outsider position as a foreigner who is admired 

contributes to the sympathy that many viewers have given Othello even as they deplore his 

shocking murder of Desdemona. An important aspect of the experience of this play is the 

shifting point of view as we first see Othello as an outsider through Iago`s eyes. 

Showing Othello from the beginning as a character with a bitter and clever enemy, from 

this perspective, helps to humanize him. Thus, the play gives several ways to see Othello, to 

imagine his feelings. One of the main questions the play presents is how much the admiration 

or identification Othello invites near the beginning remains given the play`s increased 

emphasis on his difference ( from himself and from the Venetians ) as he becomes jealous. 

His colour may be even more ambiguous: In spite of all Iago`s references to him as 

black, ~black` was often then used to refer to skin darkened merely by suntan. A tawny colour 

would emphasize his Islamic background more, and make him seem more alien to an English 

audience. Along with his colour, his religious history is one of many facts about Othello that 

the play leaves ambiguous, not telling us when he became a Christian, what, if any, was his 

previous religion, how he got to Venice, where he came from.  

The negative images of Othello that come from Iago and Roderigo focus more association 

with lustful animality rather than violence, though the two are related. Othello has more 

animal imagery than any other Shakespearean play, and it begins with Iago`s labeling Othello 

an `old black ram`. Iagoalso describes him to Roderigoas lascivious and changeable, and in 

one soliloquy imagines him usurping his place in bed with Emilia.  

Shakespeare had long imagined characters using `blackness` language not only to insult 

but also to question dominant ideals of beauty and how love relates to them, and he had begun 

to explore the protest of the dark speaker who is excluded by those ideals. But not until 

Othellodoes he explore an arc of psychological development in the voice of a black man who 

begins with the pride in his ancestry as well as to a new community and cannot maintain both, 

or the voice of a white woman who loves across race and defends her love of the individual. 

. Othello`s blackness increasingly takes on allegorical associations with evil. This 

occurs in speeches by Othello himself especially in Acts 2 and 3.His blackness is not simply 

an aesthetic reason for possible unattractiveness but associated with shame. When Othello 

fears that Desdemona no longer loves him, he does not say that she thinks because he is a 

Moor he is violent, nor, when he plans to kill her does he speak about others` expectations of 

Moor`s jealousy. He never speaks of struggling against expectations he will be violent, 

lustful, or jealous, though his early emphasis on his self-control can be read as countering 

such prejudices.