Qamusi TÜRKİ ŞƏMSƏDDİn sami etimolojiK İŞ aparan həSƏNBƏy hadi 2008 TƏBRİZ

iticə atilla. atıqla. atıla. hiddətlicə. şiddəticə.

itik 1. açıqqöz. çalağ. huşlu. 4. itmiş. düşük. 3. ütük. təkəvər. çalağ. tələsik. varışlı. yeyin. - varışlı kişidi.
- itiliyin itirmək: qırılmaq. düşmək. - fırtına qırıldı. - soyuq qırıldı.

itiq iti. <> iqti. ütük. uçarı. iti. çapqın. qırıq. həşəri. - uçarı çapqınlardandır.

itiləşmək - yenidən itiləşmək: geri dönmək. təpmək. artmaq.- yara təpdi.

itilmək 1. azmaq. - yel azdı. 2. itimək. kəsfinləşmək. 3. sivirmək. sivri, kəsgin olmaq. incəlmək.

itim idim. dim. - söylədi idim: söylədim:- vardı idim: vardım:

itimək 1. itilmək. kəsfinləşmək. 2. sərtləşmək. bərkimək. 3. yapramaq. qaçmaq. tələsmək.

itinmək qızışmaq. təşviq olmaq. tərğib olmaq. - uşaqlar oxumağa qızışdılar.

itirmək ıçqınmaq. əldən vermək. - ovu ıçqındın, quşu ıçqınma: ovu əldən verdin, quşuvu əldən vermə.

itişmək 1. azışmaq. uzaşmaq. acışmaq. qızışmaq. qutruşmaq. hiddətlənmək. 2. birbirin qaqmaq, itələmək. qoğuşmaq. qovğalaşmaq. - itişməkdən işləməyə çağ tapmır. 3. bir birin itələmək. təpişmək. birbirin təpələmək. uruşmaq. savsaşmaq. savaşmaq. itişib boğuşa qavqalaşmaq. talaşmaq. dalaşmaq. boğuşub ısırışmaq. - köpəklər dalaşırlar.

ititmək 1. azışdırmaq. uzaşdırmaq. acışdırmaq. hiddətləndirmək. 2. sivritmək.

itmək 1. əzikmək. yazıq olmaq. zaye' olmaq. fovt olmaq. tələf olmaq. 2. itələmək. püsgürtmək. geriyə çəkdirmək. - bu barut tüfəngi təpdirir. 3. məcbur edmək. - məni bu işə nəyə itisən. - öğrənmək itməklə olar. - yaşamda itməyincə bitmir: heç nə olmur. - uyqarlığı (mədəniyyətin) təməli itməklə başlayır, yasa (qanun) ilə sürür. 4. qızdırmaq. təşviq etmək. tərğib etmək. - uşaqları oxumağa qızdırın. 5. yox olmaq. batmaq. - var yoxum batdı. 6. itələmək. sürmək. - bu toru bir az irəli itin. - onu yana itdi.
- dürtüb itərək xırpalaşmaq: çəkiş bəkişmək: qaqışmaq.
- itərək, basaraq soxmaq: tıqmaq. - yunu yastığa, balışa tıxmaq.
- itib, itəliyib vermək: tayamaq. dayamaq. təslim edmək. dartmaq. yollayı vermək. serv edmək. servis vermək. - gedər getməz bir acı qəhvə dayadılar. - bir yeməkdən qurtulmamışdıq ki, elə öbür yemək dayandı. - bu nədi dayadın mənə.

itmiş 1. itik. düşük. 2. keçmiş. geçgin. sabiq.

ittirmək 1. əzikdirmək. yazıqlamaq. zaye' edmək. fovt edmək. tələf edmək. 2. itələtmək. sürdürmək.
- üstünə ittdirmək, atlatmaq: sıçdırmaq. çox qorxutmaq.

iv yiv. iz. gəvir. kəvilmiş. oyuq. (suyun yerdə axmağından açılan) arx. oluq. nərsənin üstündə açılan yol. yol. uzunasına olan oyuq. - iv pozuq çərçivə. - zivananın ivi.

ivdirmək tizik yeritmək. tələsik çatdırmaq. qoşdırmaq.

ivədilik ivəkinlik. tələsmə. çapuqma. əcələ.

ivəkinlik ivədilik. tələsmə. çapuqma. əcələ.

ivilmək qoşılmaq. qaçınmaq. tələsmək. tizik yerinmək. çaqqanmaq. çaqlanmaq. - böylə qoşılmaz. - qoşılmağında çəki, həddi var.

ivlək əvlək. evlək. 1. tarla. bölünmüş yer. 2. bölünmüş yerlərin ivi, xətti. kərpici. - əvlək paltar. - əvlək parça. - əkin əkilməmiş əvlək doğru gedməz. 3. dönəm. əni boyu qırx arşınlıq yer. rüb'. 4. avlaq. arx. güh₂. su yolu.

ivli yivli. 1. uzunasına oyuğu olan. oyuğlu. cizgili. yollu. oluqlı. - ivli çərçivə. 2. ilan kavı (köynəyi) kimi dolaşıq uzanan oyuğu olan. - ivli top. - ivli çivi: piç.

ivmə qoşu. qaçu. qaçış. qoşış. hərvələ. yüryüş. tələsik. qoğala qaç.

iy - qoxusun, iyin duyurmaq, yoxlatmaq, baxdırmaq: iz izər bildirmək. qoxulatmaq.- bu gün nə pişirmişim, nə yapmışım sizin hamınıza qoxulatacəyim. - gördükləri bir yana, heç bel duyduğun qoxulatmadı.
- qoxu, iy duyulmaq: qoxumaq. izi çıxmaq. - o nə yapsa qoxur. - nə duyduğu qoxur.

iyələnmək - bir nəyi işlətmək, iyələnmək: tutmaq. - bu tarlanı tutmalıyıq. - bu iki topraqdan bilmirəm hançın tutum.

iyələnmək etinmək. edqinmək. qılqınmaq. olqunmaq. alqınmaq. alşınmaq. sahab olmaq.

iyəsiz açıq. yiyəsiz. sahabsız. issiz.

iyi eyi. 1. adaq. adlı. yaxcı. dək. eyku. gözəl. arun. - daha iyiraq: yeqrək. yeğrək. yəğrək. 2. haq. həq. - iyi söyləmək: haqlı söyləmək. 3. oqat. onqat. uyar. münasib. öğüz. duraç. doğru. gözəl. uz. çin. doğru. yarar. saleh.
- bərk iyilik: ə'lalılq. yavuzluq. əntiqlik. foquladəlik. xariqüladəlik. qıyaqlıq. 4. tək. dənğ. münsif. 5. yaxşı. yaqşıq. alan. gözəl.
- iyi getməyən: əkşi. əksi. tərs. zidd. uğursuz. mənhus. - əksi iş. - əkşi durumda. - əkşi görüşlər.
- iyi olmaz: onğmaz. savuşmaz. keçməz. müzmin. - savuşmaz xəstəlik.
- iyi bax: saqın. olmuya ki. diqqət ed. zinhar.
- iyi düşünülmüş: mülahizəli. tartılı. dartılı. təəmmülli.
- iyi gediş: uyqunluq. axış. yaqış. yaxış.
- iyi kötü: xeyr ü şərr.
- iyi gəlmək yaraşmaq. uyğun gəlmək. münasib gəlmək. müvafiq gəlmək. yaxışmaq. uymaq.

iyid comərd. arun. arın.

iyiləşmə əsənlik. toxdama. şəfa.

iyiləşmək - iyiləşmək: kəndini toplamaq: - çox keçmədən yaxcı özün topladı.

iyiləşmək arılmaq. arımaq. qalxmaq. düzəlmək. şəfa tapmaq. dirçəlmək.

iyiləşmək gəlişmək. səmirmək. - yolçuluq sizə yaramış, çox gəlişmisiz.

iyiləşmək iyi olmaq. keçmək. savuşmaq.- ısıtması savuşmamış hələ. - baş ağrısı savuşsada, göt ağrısı savuşmadi.

iyilətmək savuşdurmaq. keçişdirmək. keçirmək. atmaq.- savaşı savuşdur.

iyilətmək yeğlətmək. onartmaq. onqarmaq. sağaltmaq. düzəlmək.

iyilik bərə. yaxşıqlıq. tatlılıq. dadlılıq. yavaşlıq. mülatifət. lütf. ehsan. - iyilikdə bulunmaq: doğru durmaq.- dadlılıqla kəndini vaz keçirdi: qutardı. - dadlıqıla qandırdım.

iylənmək qoxumaq. 1. pozulmaq. ağırlaşmaq.- yemək ağırlaşdı. 2. sökülmək. bir giz, sirr, iç açılmaq. ifşa olmaq. qoxumaq. - yarın onun işləri qoxacaq.

iylənmiş iğdin. qoxumuş. pozuq.

iyləşmək qoxuşmaq. dilləşmək. tanışmaq. bilgişmək. yıtlaşmaq_ka. yıdlaşmaq. yıylaşmaq. qoqlaşmaq.

iylətmək bir gizni, sirri, içi açımaq. sökmək. qoxulatmaq. ifşa edmək. - yarın onun işlərin qoxulatacağam.

iymək eymək imək. ( y <> d ) edmək. eləmək.

iz is. 1. əsər. - yazıq olsun ki bir iz buraxamadı. - izinə uymaq: arxalanmaq. təqlid edmək. tabe' olmaq. - izi bəlürsüz: yoxalmış. 2. arxa. geri. - izinə dönmək: geri dönmək. rücət edmək. 3. his. hiz. dumanın, tütənin toxunmasından qalan iz, əsər. 4. nişan. qalıq. əsər. - yaranın əki. - əksiz cərrahlıq. - əkli yanaq: nərsədən qalmış iz. - ək bəlli yama. - əki bəlirsiz. 5. iv. gəvir. kəvilmiş. oyuq. (suyun yerdə axmağından açılan) arx. 6. qama. qəmə. im. xət. nişan. 7. yadgar. qalıntı. əsər. nişan. 8. yer. damağ.
- iz izər bildirmək: qoxusun, iyin duyurmaq, yoxlatmaq, baxdırmaq. qoxulatmaq. - bu gün nə pişirmişim, nə yapmışım sizin hamınıza qoxulatacəyim. - gördükləri bir yana, heç bel duyduğun qoxulatmadı.

izbə 1. külbə. küməs.ufaq, yosulyana kiçik dəməkcə, yuva. - başın küməsinə soxdu. - bir küməsdə otrur. 2. xaraba. pozuq. - izbə yer.

izçi iziçi. güdücü. güdək.

izdək istək. hacət.

izəd_fars (< is: yiyə). yiyəlik. kəndüklük.

izən izləyən. qoğan. qovan. tə'qib edən. - yel qoğan: yüksək yerə vurulub, yelin əsməsinin , əsən yönün göstərir.

iziçi izçi. güdücü. güdək.

izinə düşmək: qoyulmaq. dalıcan yügürmək. hicuma keçmək. - qoşun böyük bir çaba ilə yağılara qoyuldular.

izqara Buxar < bük. Buğ. çığa.

izləmək . peyləmək. dibləmək. sonğlamaq. sonlamaq. sürmək. tə'qib edmək. - av sürmək.
- gizlicə izləmək. dinləmək: güdmək. anındamaq. andamaqc.

izləni oxu. öğrəni. mutaliə

izləyən izən. qoğan. qovan. tə'qib edən. - yel qoğan: yüksək yerə vurulub, yelin əsməsinin , əsən yönün göstərir.

izli qəməli. nişanlı.

qaan xaqan. şahənşah.

qab 1. qıb. qub. "q"ilə başlayan bir para sözlərin başına gəlib, anlamı vurqular. - qab qara. - qəb qərə. - qub quru. - qıb qırmızı. 2. çanaq. sehin. tabaq. tobra. füci. boşqa. - qab qacaq: çeşitli qablar. - ayağ qabı: ayaq geyimi. - saq ayaq qabı değildir: işində kələk mələk var. - qabına sığmamaq: talaşlanmaq. dözümsüzlük edmək. 3. qapaq. cilid. - kitab qabı. 4. "qab" sözü, ölçü birimi olaraq, çağ ba çağ, yer bə yer dəğişən, (ara, məsafə, fasilə, ağram, oyum kimi) söz konusu olmuşdur. 5. kəsürgəkə. kəsrük. dağarcıq. sandıq. cə'bə. 6. qaçaç. qaqaç. qabp qacaq. 7. qasnaq. çevrə. çəmbər. 8. qılıf. 9. qobur. - ox qabı: ox qoburı. tərkəş. sağdaq. sadaq. tərkəş. 10. qornıc. qasnaq. çərçivə. 11. (> qab_ərəb) ölçü. əndazə. - neçə qab istəyirsiz. - bir qab görər. 12. daban sümüyü. (dabanın qab kimi girdə biçimindən olduğundan bu adı alır).
- içi boş dar uzun, ustuvani, bir başı qapalı, yaxud iki başıda açıq qab: qobur. - qələm qoburu. - yəhər qoburu: yəhər qapalı peşto qılıfı. - ox qoburu: tir kəş.
- ışıq qıbı: ıştın. ışton. qəndil.
- qarpız biçimində qab: bostağn.
- qulplı dərin kirdəl, qab: külək. kovlaq.
- bu çəkinin qornıçı əsgimiş.
- böyük, yassı yemək qabı: qaravana.
- qaba tutulmaq: qablanmaq. qaplanmaq.
- qabına sığmamaq: sərsiz, sərinsiz, səbirsiz olmaq.
- su qabı: sulaq.
- nərsiyə özəl qab: qobur. - qələm qobur. - ox qobur: sadaq.
- qab qacaq qaçaç. qaqaç. qab.
- təpilmiş, yassılmış, az dərin, yayvan qab: tabaq. məcmeyi.- gümüş tabaq. qızıl, mis tabaq.
- kiçik süt qabı: köynük.

qaba 1. qos. qabarmış. qocaman. böyük. 2. odun. yoğun. kota. kut. - odunun biridi. 3. pis. acı. iti. yaxşıqsız. oxarsız. sərt. - acı söz. 4. gəbə. gobut. qalın. şişik. yoğan. yoğun. gobud. tulumba. qayta. çapqın. tərbiyəsiz.iri. yonğa. gobut. işlənməmiş. ədəbsiz. tərbiyəsiz. xam. qalın. gobut. gobult. qalın. tox. kəsif. zəxim. qəliz. koloft_fars. quba. qubad. gobud. gopud. ənkə. batal. yonulmamış. yoğun. yos. yoz. bayağ. bayağı. adi. - qaba dayı: döğüşçi. batur. qəhrəman.
- qaba saqal.
- qaba soğan: əməyə, zəmətə gəlmiyən kişi. lapaçı.
- qaba qulaq: xəstəlik adı.
- qaba başlıq: tuğyan. azqınlıq.

qabab kabab. susuz olaraq otda pişmiş, qavrulmuş, alazlanmış, qızarmış nərsə. - tava kabab. - şiş kabab. - köz kabab. - kül kabab. - urman kabab. - odun kabab. - kömür kabab. - məkə kabab.
- kabab_sumer - kabab qızartmaq: gürpləmək. güriləmək.
- tava kababı: qızartma. bəqəndi.
- quş başı kabab.
- tas kababı: təşkabab. kiçik kəsilmiş ətdən yapılan kabab.

qabax qabal. 1. (: önə verilmiş. öngər. öndə. şişik.) > qəbl. öndə. iləri. iləridə. əvvəl. - öğlədən qabal, qabax. 2. qabarıq. təprik. qaqma. qalxma. bərcəsdə. 3. qala (# geçə). qalmış. əksik olaraq. - bayrama iki qala gəlin. - beşə beş qala geddi.
- asma qabağı: qabağın çardağa alınan uzun bir çeşidi.
- az qabaq. həmən. - siz gələdən həmən yatmışdım.
- içi ət, göy ilə doldurulmuş qabaq, yapraq: tolma. dolma. - yalançı dolma: əti olmayan dolma.
- qabağa verən: təprəçi. üsdən satan. şişirən. bülənd pərvazlıq edən.
- su qabağı: su qabı kimi işlənən, içi oyuq qabağ çeşiti.

qabaqlamaq iləriləmək. önəçmək. ilərləmək. öncələmək. müsabiqə vermək. yarışmaq.

qabal qabax. (: önə verilmiş. öngər. öndə. şişik.) > qəbl. öndə. iləri. iləridə. əvvəl. - öğlədən qabal, qabax.

qabalıq xamlıq. yoğunluq. qalınlıq. həmaqət. qafa qalınlığı.

qabar 1. qabarıq. şiş. təvərrüm. 2. qozaq. yuvarlaq. top.- su qozağı: su qabarı.

qabarcıq pinə. urğun.- başmaqçının əli gəzən urğununa tutulur. - qızdırma, ısıtmadan oluşan qabarcıq: ısırcıq. sivilcə.
- içi su ilə dolu bir çeşit qabarcıq: toyuq göti.

qabarıq 1. qabaq. təprik. qaqma. qalxma. bərcəsdə. 2. qabar. şiş. təvərrüm.

qabarılmaq qabarmaq. qosquslanmaq. şişmək. fəxr edmək.

qabarmaq sırtırmaq. sırtılmaq. sırtarmaq. bulutların üfüqdə arxa arxaya dayanıb, qabarıq bi durum tapması. urlanmaq. şişmək. qabarılmaq. qosquslanmaq. tolmaq. dolmaq. şişmək.şişmək. fəxr edmək.
- bulutlar sırtardı.
- əkşiyib qabarmaq: kəkrəmək. acımaq. dil burarcak əkşimək. təxmir olmaq.
- qarım doldu.

qabarmış qos. qaba. qocaman. böyük. şişgin. şişmiş.

qabartmaq acıtmaq. təxmir edmək.
- qulaq qabartmaq: rəng verməksizin gizli, içdən qulaq asmaq. qulaq qonağı olmaq.
- döğüb qabartmaq: qaqmaq. ( q <> t ) taqmaq. - qablama hara dəğib böylə qaqılmış.
- yeri tırmaqla qazıb qabartmaq: tırmalamaq. dırmalamaq.

qabaş qəbəş. 1. ərbaşı. igit. pəhləvan. - gəbəş oğlu. 2. güpüz. dəmir toxmaq. 3. qalın qafalı.

qabcaq 1. qunçəni qoyuyan yəşil kiçik örtük. 2. aşlığın (hibubatın) iç dərisi, qabığı.

qabıq qapıq. 1. qapan. tutan. alan. qısqaç. 2. daraldan. sason. 3. bərkidən. iki, neçə nərsəni birbirinə tikib, çiviləyəndə, aralarına qoyulan tikə, yarığın üstünə əklənən tikə, buca. - qutunu çixiləyib (mıxlayıb) qabıqlamaq. - şalvarın ağın , köynəyin, kotun qoltuğun qabıqlamaq: şalvarın ağına artıq tikə qoyub bərkidib tikmək. 4. qapıq. qın. don. geyim. örtük. - incə qabıq: qapıs. qamıs. kəmis. zar.
- qoz qabığına girmək: sıçan yuvasına girmək. dəli dəli qaçıb saxlanmq. çox qorxmaq.

qabıqlamaq qapıqlamaq. bərkitmək.

qabıl 1. <> qəbil. soy. nov'. dürlü. sinif. sınıb. məqulə. dürlü. türlü. - bu qəbil işləri burax. 2. qat. yan. - xan qablında: xan qabalında: xan qabağında: xan qatında.

qabırcak₈ Cə'bə < cım + bə. cumbə. kumbə. komba. qabırqa: qutu. bəsdə. qısqın.

qabırqa 1. köks gəmiklərinin hər biri. - arığlıqdan qabırqaları çıxmış. 2. bu gəmiklərin qurduğu biçim, şəkil. - qaburqa dolması: quzu qaburqasının düğü, kişmiş, fıstıqla dolması. 3. gəmi, qayığı, omurqa üzərinə mindirməyə yarayan, qabırqa biçimində olan ağaclar. 4. Cə'bə < cım + bə. cumbə. kumbə. komba. qutu. bəsdə. qabırcak₈. qısqın.
- qabırqa gəmiyi: əgü. əgü.

qabqalamaq öğmək. önğmək. irəli sürmək. ilərtmək. tərifləmək. sitayiş edmək.

qablaq kavlaq. boş. yalan. köksüz. əssasız.

qablama qaplama.

qablamaq > kəfənləmək: kəfinləmək. kəpinləmək. 1. örtmək. çəkləmək. qınlamaq. qılaflamaq. 2. qəbul edmək. razı olmaq. 3. sırımaq. sarımaq.- yorqan sırımaq.

qablan qablayan. (qablamaq: qavramaq. almaq). 1. alan. alqan. 2. layiq. 3. işləyən. işçi.

qablanmaq qaplanmaq. qaba tutulmaq. alınmaq. qəbul olunmaq. qəbullanmaq. qəsb olunmaq. qəpz olunmaq. zəbt olunmaq. - iyi qaplanmaq: xoş qarşılanmaq. - bu yalanları qaplanamam: içəməm. qəbul edəməm. - bu qonaqları bu gecəlik qaplanarmısınız. 2. qapılmaq. uymaq. razı olmaq. muvafiqət edmək. - bu koşulları qaplanısız?: bu koşuulara qapılısız: razısız. 3. tutub işlətmək. alıb kullanmaq. - türklərin kəndi əlifbası olarkən, ərəb əlifbasın qaplandı: qəbul etmiş. - islam dinin qaplanmaq.

qablıq > qalıb. 1. qablut > kalbod. hey'ət. şəkil. çəkil. 2. kiçik, gözəlcə sandıq. içinə qızıl, ətir, qimətli, qoruncaqlı nərsələr qoyulur.

qablut > kalbod. 1. qablıq. qalıb. hey'ət. şəkil. çəkil. 2. gövdə. qəfəs. qəpəs.

qabran 1. üşənc. gəvşək. təmbəl. 2. dalları kəsilmiş ağac kötüyü. 3. ölçək.

qabşaq varıl. varluc. boşqa. - bir varıl suci.

qabuq soyuntu. qişr.
- böcək qabuğu: göyümtül yəşil boya. - qabuq qavlamaq: qabıq doldurmaq.
- çam ağacının iç qabuğu: soymuq.
- xiyar, qoğun kimi yemişlərin qabuqları: soymandı.

qaburqa - qaburqa gəmikləri: güsri_ka. göğüsün yanları.

qabus kabus. qara basan. qara basqan. ağırlıq.

qabuş qapuş. qavuc. qavuş. qovuç. qabuş. qavuş. qavçuq. qavuçq. qoruyan. qavrıyan. qavruyan.

qacaq - qab qacaq: çeşitli qablar.

qacə xacə < qoca > xoca. ağa.

qaç qaş. (aç. qaç: hər iki söz ayrıqı göstərir). 1. nərsənin açıq yeri. çataq. çatı. 2. yəhərin öndə arxada olan ayrıq, qalxıq yeri. 3. yırıq. yarıq. yırtıq. 4. budaq. dal. bölük. takım. qısım. şö'bə.

qaçaç qaqaç. qab qacaq. qab.

qaçağay₇ adqar. başı yüksək tutan.

qaçaq gizli olan hər nə. - gizli örtülü, qaçaq nərsəni aramaq: qovalamaq. qoğalamaq. arxasına düşüb tutmağa çabalamaq. bəkləmək. gözləmək. tə'qib edmək. - ovu nininə dək qoğaladı.- oğruları sınıa dək qoğaladı. - işsiz qalıb bir iş qoğalır. - fürsət qovalamaq. - kəndi mənim yoxluğumu qovalır.

qaçamaq bölmək.

qaçan - qulağa qaçan: qulağa girən. çabık yerir, quyruğu çatal bir kiçik böcək.

qaçdırılmaq yeridilmək. sürülmək.- bu yerlərdə mal sürülməz.

qaçdırmaq qoşdurmaq. aşdırmaq. tələstirmək.

qaçınmaq iqrənilmək. iqrənmək. disginmək. çəkinmək. nifrət edmək. qoşılmaq. ivilmək. tələsmək. tizik yerinmək. çaqqanmaq. çaqlanmaq. ürkənmək. çəkinmək. ictinab edmək. yələmək. yeləmək. talaşlanmaq. tələsinmək. atlanmaq. - qaçan qaçana: atlana atlana: atlanan atlanana.
- uydurucu nərsələrdən ürküməli.
- böylə qoşılmaz. - qoşılmağında çəki, həddi var.

qaçıran qaçurqan. ətacı. kəkirə. ısız. kötü. bədəxlaq. - kəkrə kolu: acı ətacı kişi.

qaçırtmaq əldən çıxartmaq. uçurtmaq. - ürküdüb, qorxudub qaçırtmaq: qışqırtmaq.- qarqaları tarladan qışqırtmalıyıq.

qaçış qoşu. qaçu. qoşış. ivmə. hərvələ. yüryüş. tələsik. qoğala qaç.

qaçışmaq qoşışmaq. səqirdişmək. birlikdə qaçmaq.

qaçqın qorixtə_fars. gərixtə. gerixtə. qırmış. qoğqun. qaçmış.

qaçqınmaq uçqunmaq. uçunmaq. ürkmək.

qaçma 1. boşanma. qurtuluş. - dusdxdan qurtuluşu yoxdur. 2. geriz. qoriz_fars. giriz. kəriz. geri dönmə.

qaçmaq dabanı qaldırmaq. qoşmaq. əşginmək. əşgin yerimək. yapramaq. tələsmək. itimək. təsmək. tazıqmaq. tasamaq. ürkmək.
- birlikdə qaçmaq: səqirdişmək. qoşışmaq. qaçışmaq.
- ürküb, qorub qaçmaq: qışqırmaq. - quşlar qışqırdılar.
- iti qaçmaq: qusquna güc.
- qaça qaça düşmək: təpinişmək. təngişmək. təkibişmək. təkapuya düşmək. qoşuşmaq. üşüşmək.
- qoğala qaç: qoşu. qaçu. qaçış. qoşış. ivmə. hərvələ. yüryüş. tələsik.

qaçmış qorixtə_fars. gərixtə. gerixtə. qırmış. qoğqun. qaçqın.

qaçu qoşu. qaçış. qoşış. ivmə. hərvələ. yüryüş. tələsik. qoğala qaç.

qaçun iğrənc. iğrəngəc. iğrənən. çəkingən.

qaçurqan qaçıran. ətacı. kəkirə. ısız. kötü. bədəxlaq. - kəkrə kolu: acı ətacı kişi.

qadağa edmək qadaqlamaq. yasaqlamaq. mən' edmək.

qadaqlamaq qadağa edmək. yasaqlamaq. mən' edmək.

qadamaq qadamaq.qoymamaq. tutmaq. mən' edmək. - ayağından tutdu.

qadın xatın kişi. qoquna, madam.
- cüvüt qadınlarına verilən ad: bolıca. - keçmişdə qadın, xanımlara söylənirdi: tuti.
- sedi qaçmış qadın: südi dönmüş.
- çıq məşrəbli, yüngül məzaclı qadın: yalluz. yelpənək. bolağan.
- lopaz qadın: oynaq.
- açıq saçıq qadın: ələkçi. çingənə qarısı. - qadınlara verilən ad: ağapə. - qadınların ay başı kullayan bezi: bağırdaq. - kişiçil qadın: ərkəksi. - süt verən qadın: əmzikli.

qaf kaf. soma. boş. bihudə. - somanın biri: mənkəfə. - soma yaşam.budala.
- kofu kafı olmayan: bütün. som. içi dolu. kamil.
- som kişi. - som gümüş. - som altın.
- sağır kaf: nuxtəli "ka" yazılıb "en" kimi gənizdən çıxan "ınğ" nığ". sağır səs. - bir qulağı sağır edmək: eşitməzliğə, eşitməməzliğə gəlmək, vurmaq. ehmal, müsamihə edmək.
- burnu qaf dağında: qurra. mütəkəbbir.