Qamusi TÜRKİ ŞƏMSƏDDİn sami etimolojiK İŞ aparan həSƏNBƏy hadi 2008 TƏBRİZ

ayaq 1. basamac. ayaq basılan yer. pillə. - nərdivan ayaqı. 2. çay, bulaq ağzı. mənsəb. 3. çay. ırmaq. arx. bir göldən axan suyu götürən yol. 4. addım. qədəm. - mən buradan bir ayaq atmam. 5. yarım arşın. qolun dirsəkdən aşağı bölümünün yarısı. oniki barmaqlıq aralıq. 6. dayaq. 7. ayaqlı içtəkən, cam. 8. (qapının basacağı). basamaq. basqıç. dayaq. baçmarus. 9. qopa. bardaq. qədəh. - əl yolu, ayaq yolu, bulaşıq yolunun, bulanıq suyunu dışarı göndərən genglər, gühlər. qobur. - qobur tıxanmış. - qoburu açmaq. 10. arac. vəsilə. əbzar. - bu ayaq işə gəlməz. - dişdən düşmüş, işdən çıxmış ayaq. - ayaqlı yaraqlı. - ayaqın qır, yaraqın al. 11. qoşu. əşya'. şey şüy. - ayaqlı ev: dayalı döşənli ev. 12. ayaqlı. fincan. 13. kimi. dəmin. bir işin lap, elə olan çağı. - gördüyüm kimi: - gördüyüm ayaq: görər görməz. - gələn kimi geddi: gələn ayaq geddi qalmadan. durmadan. dəmin. 13. baluk. gilas. bardaq.
- dörd ayağını bir yerə gətirmək: əlindən gələni darıxmamaq, diriğ edməmək, qısqanmamaq, əsirgəməmək. var gücünü vermək.
- qurt ayağı: kibrit otu. - ayağı dolanmaq: bükülmək.
- ayaqa qaldırmaq: tovrandırmaq. tavrandırmaq. dikəltmək. durdurmaq.
- ayaq qabı: ayaq geyimi. - sağ ayaq qabı değildir: işində kələk mələk var. - qabına sığmamaq: talaşlanmaq. dözümsüzlük edmək.
- ayaq suya irmək: mütənəbbih olmaq. - ayaqlara qara su enmək: bərk yorulmaq.
- ayaq takımı: ayaq qoşu.
- toyuq ayağı yemiş: boş boğaz.
- ayaq yol: abdəstxana. müstərah.
- heyvan, kişinin ayaq səsi: çəmçəmə. çimçimə.
- ayağa dolaşmaq: əngəl' mane' olmaq.
- ayaq dolaşmaq: doğru yeriyəmiyib, kefli kimi yerimək.
- ayağa qalxmaq: ayağa sıçramaq: tavranmaq. davranmaq. tovranmaq. diklənmək. durmaq.
- ayağın altı: taban. daban. - çox yorulmaqdan dabanlarım tökülür. - dabanın bərk basan dik qalxar.
- ayaq daşı: {1. qayıqlarda dənək, dəngə daşı. 2. ayaq sürtmək daşı}.
- ayaq səsi: yürüyüş səsi. tavuş. tapuş. tapış. təpiş.
- ayaqlar (gilas) birbirinə çırpmaq: toqa. - toqalım!: toxuşduralım.
- ayaqlı nərsənin ayaqlarından qırığı olan: topal. - topal miz. - topal səndəl.
- damlama, yumşaqca ayaq səsi: tıb. tıb təpir. təpiş. tapış.- tıb tıb dalayır. - cocuq tıb tıb təti pati elir.
- tomuz ayağı: 1. tüfəngdə işləyən bir burqu. 2. düşman ayağına batmaq üzrə, yol arasına atılan sivri uclu, üç bucaqlı dəmirdən, ayağ çəngəli, oltası.
- xoruz ayağı: tüfək tapancadan qurşunu çıxarmaq üçün burğu. qurşun sökəcək.
- qaz ayağı: {1. çox qollu çəngəl. 2. salatlıq bir ot}.
- qazın ayağını anlamaq: gizli bir gərçəyi tapmaq.
- qırq ayaq: qasıq biti. ətə yapışan bir kənə çeşiti.
- qırx ayaq:{ 1. iki yanında bollu ayağı olan qurt. 2. - qasıq biti. kənə çeşiti, başlıca qasıqda olub, çoxlu ayaqları ilə gövdəyə yapışıb, çabuq balalayıb çoxan böcək}.
- qutlu ayağ: bərəkətli ayağ.
- ayaqlarını toparlayıb təkmə atmaq: mörikmək.
- əldən ayadan gemək: əldən ayadan çıxmaq: özündən çıxmaq.
- nalsız, yalın ayaq: ulduq.
- yalın ayaq: olduq. ulduq. nalsız.
- ayaq altı: yol üstü.
- ayaq üstü: ayada. dikə. qayim.
- ayaq oltası: ayaq qanqalı. ayaq tikəni. keçmişdə, yağıların ayaqlarına keçib, yerimələrii əngəlləmək üçün, yolları üstünə burxılan tikənlər.
- ayaq basmaq: 1. girmək. 2. israr edmək.
- ayaq bağı: əngəl. köstək.
- ayaq təri: həqqüzzəhmət.
- ayaqda: icrada olan nərsə. müqərrər.
- ayaq sürümək: geciktirmək. yubaltmaq.
- ayaq takımı: qara yaxa. əvam.
- ayaq yolu: tuvalet.
- ayağa qapanmaq: ayağa düşmək. çox yalvarmaq.
- art ayaq: qıç ayaq. geri ayaq.
- ön ayaq olmaq: bir işdə iləriyə düşüb, öncül olmaq.
- söz ayağa düşmək: söz ayağ tapıb yerimək. hər ağızdan bir söz çıxmaq.
- o sağ ayaqqabı deyil: günilməz kişidir.
- ayaq örgücü: burun hörgöcü: ayağın burnun tümsək, şişik, dik olan bölümü.
- saf ayaq: düz ayaq.
- ayağın topuq yanındaki boynu: ağım. axım. - ağımlı: boynu yüksək ayağ.
-xc8 ayaqda olan: gəzər. yatmayan. qalxub dolanan.

ayaqqab - boyalı kəndir bezi ki ayaqqabı üzü yapılır: qarabandala. qaramandala.
- ökcəsiz ayaqqabı: sürüt. sürütmə. ləleyin.

ayaqlamaq topuqlamaq. yarıqlamaq. bərabərləmək. birləmək. müsaviləmək. tarazlamaq.

ayaqlandırmaq qurşamaq. təhrikləmək.

ayaqlanmaq qurqaşmaq. savunmaq. qalxışmaq. iddaada bulunmaq. müddəi olmaq.

ayaqlaşmaq topuqlaşmaq. yarışmaq.

ayaqlı 1. gəzin. gəzən. gəzgən. səyyar. - ayaqlı kitab edi: çox bilgin. 2. yüksək (heyvan). 3. yeriyən. canlı (# ayaqdan düşmək). 4. basarıq. piyanoda, çolqa dəstqahında ayaq basma yeri. 5. ayaq. fincan.

ayaqlıq 1. ayaq daşı. 2. dayaq daşı. situnun payası. 3. kürsi. altlıq. qaidə. oturulacaq yer. - dirək kürsisi. - duvar kürsisi. - ölkə kürsisi: astana. baş kənd. paytəxd.

ayalqucığa gözəl, xoş səs. gözəl səslə ırlamaq.

ayamaq ( y <> d ) adamaq. ayırmaq

ayarmaq ayrılmaq. açılmaq. azmaq. çaşınmaq. sapınmaq. yoluzmaq.

ayarsquka yarasa.

ayartılmaq ayrıltmaq. açlınmaq. azdırılmaq. birinin qulluğundan ayrılıb, başqasının qulluğuna alınmaq.

ayartmaq ayrıtmaq. açmaq. azdırmaq. nərsəni, başqasının qulluğun ayırıb, öz qulluğuna almaq.

ayaz 1. soğuq dəğmə. 2. quru soyuq.

ayazlamaq 1. soğuq dəğmək. soğuq almaq. 2. soyuqda durmaq, bəkləmək. 3. gecə soyuğunda üşümək, kivrəmək.

ayazlatmaq 1. soğuq dəğdirmək. soğuq aldırmaq. 2. soyuqda durdurmaq, bəklətmək. 3. gecə soyuğunda burxıb üşümək, kivrətmək. dondurmaq.

aydın 1. aylı (gecə). 2. ay ışığı. məhtab. 3. qutaq. qutlu. məsud. mubarək.

aydınlatmaq yalğınlamaq. yalınlamaq. türkcələşdirmək. sadələşdirmək.

aydınlıq 1. məhtabi. 2. ışıqlıq. yaşnalıq. roşənayi.

ayətullah başqaruçı. başlıq.

ayı qoca oğlan.
- ayı qulaqı: yer şəqayiqi.
- dağ ayısı: dağ kişisi: yabanı adam.

ayıblı arlı. qara.- qara üz. - üzü qara.

ayıq qoğan. qaşar. qaşır. uzaqladan. tərd edən.

ayıqlanmaq soyulmaq. üzülmək. yüzülmək.

ayılmaq 1. aylanmaq. dolanıb yerinə gəlmək. 2. dönmək. fırlanmaq. 3. yuqardan aşağ qaymaq. düşmək. 4. qayınmaq. əsrüyün, keflinin, bayqının özünə gəlməsi.

ayın (< aymaq: dolanmaq. dönmək). aylanıb,dolanıb dönən işlər. dəb. rəsm.

ayınmaq ( y <> d ) adınmaq.

ayır 1. bölük. uruq. vuruq. ırıq. ılıq. ilik. boy. şö'bə. 2. istisna.

ayıran yaran. yarıcı. yarcı. açan. paralayan. kəsən.

ayırma 1. istisna edmə. 1. soyma. təcrid.

ayırmaq 1. ( y <> d ) adırmaq. adamaq. ayamaq:
- bütün, toplu nərsəni açıb saçmaq, ayırmaq: yolmaq. didmək. - qoyunun yapıqın (yunun) yoldu. 2. bölmək. kəsmək. aralamaq. - tarlanı bölmək. - başının saçını bölmək. 4. qısdırmaq. qısmaq. həsr edmək. - bu yığva qoşuya, şe'rə qısmışıq. - kitaba qısılan evə kitan evi deyilir. - bu işlərə para qısdırın: qısın, ayırın. 5. önqürtələm. ögürtləmək. önə qoymaq. seçmək.

ayırt 1. minha. təfriq. 2. arın. təmiz.
- ayırt edmək: təfriq edmək. təmizləmək.

ayırtlamaq 1. minha, təfriq. 2. arıtlamaq. təmizləmək. 3. arınlamaq. seçmək.

ayqır atqır. asqır. 1. damızlığı qırılmış, atılmış at. 2. qızqın dəvə. - dəvə ayqırı: buğur. buxur. poğur.
- iki yaşın aşmış qara sığır ayğırı: tosun.
- qoyun ayğırı: qoç. damızlıq ərkək qoyun.

ayqıt qılıc. arac. vəsilə. əbzar.

aylaq avara. təmbəl.

aylaq aylıq. açıq. - aydədəyə qonaq olmaq: aylıqda yatmaq. aylaqda yatmaq. açıqda yatmaq.

aylaqçı gündəlik işçi. dolanbac işləyən.

aylaq avanaq. boş gəzən. işsiz. avara. havayı.

aylanmaq 1. ayılmaq. qayınmaq. əsrüyün, keflinin, bayqının özünə gəlməsi. 2. yuqardan aşağ qaymaq. düşmək. 3. dönmək. fırlanmaq.

aylatmaq 1. döndərmək. qaytarmaq. 2. qaytarmaq. keflini özünə gətirmək.

aylıq aylaq. açıq. - aydədəyə qonaq olmaq: aylıqda yatmaq. aylaqda yatmaq. açıqda yatmaq.

aylıqlı muzdur.

aymaq dönmək. dolanmaq. dolaşmaq. dövrəlnmək. dövr edmək.

aymaq_cığa utanmaq. çəkinmək. açınmamaq. usanmaq. - ayman: çəkin. - aymanmadı: çəkinmədi.

ayna (< aymaq: dolanmaq. dönmək). önündəkin aylandıran, döndərən, yanıtan, əks etdirən, saydamlı üz, səth. - aynanın işi dolaşmaqdır. - ayna ilə dolaşan, özünə dolaşar: aynaya baxan özün görər. - aynaçı {: 1. ayna düzəldən. 2. özünə baxan. özün görən. özsevər. xutpəsd}.
- ayna daraxçı: yaldızçı. bəzəkçi.

aynalı 1. ayna ilə bəzənmiş yer. 2. kazino.

ayran
- ayran dəlisi: axmaq. avanaq.
- ayranı şişmək: ayranı köpürmək. kibirlənmək. (ələ salmaq üçün deyilər).

ayranlıq dalaq. tuluq. - ayranlığı şişmək: köpürmək.

ayratın - dinqə ayratın: çula. ayrı başqa. hərcür. hər rəng.

ayrıq muxtəlif.
- ayrıq otu.

ayrı 1. tək. münqəte. münfərid. 2. başına. tək başına. müstəqil. - o ayrı evdə oturur. 3. başqa. qeyr. - o ayrı işdir. - ayrı başqa: çula. dinqə ayratın. hərcür. hər rəng. 4. seçi. fərq. - cocuqları qısqandıracaq ayrı seçidən qıraq edməli.
- ayrılmış bölük: qutra. qotra. bandıra. mandıra. bağuq. bağus. bağuş. çitəş. çiqtəş.

ayrılaşmaq ayrılmaq. təklənmək.

ayrılıq 1. firqət. hicran. 2. muxalifət. mubayinət. 3. ucraq. hicran. ucar.

ayrılma çatlama. yayılma. inşiqaq

ayrılmaq 1. bölünmək. təqsim olmaq. 2. seçilmək. 3. çatlamaq. cırılmaq. 4. çəkilmək. - işindən heç ayrılmaz. 5. azalmaq. uzaqlaşmaq. - arxadaşlarından ayrıldı. 6. çatlamaq. cırılmaq. 7. <> yarılmaq. ayarmaq. açılmaq. ayrılaşmaq. təklənmək.azmaq. çaşınmaq. sapınmaq. yoluzmaq. 8. kəsilmək. yarılmaq. açılmaq.

ayrılmayan - nərsənin arxasına taxılıb, ayrılmayan nərsə: quyruq. - bu da mənə quyruq oldu.

ayrılmaz zivişik. - sıvışık kişi. - o, sıvışığın birdir.

ayrındırmaq seçindirmək. fərqləndirmək.

ayrınmaq seçinmək. fərqlənmək.

ayruq qoruq. ayrılmış yer.

ayva heyva.
- ayva kimi: sararmış. kəsəl. xəstə.
- ayvayı utmaq: əsrük olmaq.

az 1. astın > astin_fars. astar. astağ. aşağ. alt. kəm.2. əksik. əksək. qısıq. qasıq. kəm. əksik. naqis. nüqsan. 3. nadir. 4. ac. tamahkar. həris. 5. bala. tamla. damla. - damla damla: bala bala. - damla damla aşınar, çıxar qazan başına. 6. gəvşək. zəif, duyğusu gəvşək. 7. tar. yetərli olmayan. ğeyri kafi. - dar çağ: dar zaman. 8. dəğiş. - az qalmaq: dəqiş qalmaq. - onun gəlməyinə dəgiş qaldı.
- az qabaq. həmən. 9. astın. kəm. əksik. - astın gəlir. - az az: asgeri. 10. endik (> əndək). qədri_ərəb. < qıtrı. qırtı. qırıq.
- az vermək: doyurmamaq. qoxulatmaq. - görsətib qoxulatıb getddi. - onun işi qoxulatmaqdı, hay küyünə baxma.
- bir az öncə: dəmin. elə indi.
- az alçaq: alçaraq. daha alçaq. alçaqca.
- siz gələdən həmən yatmışdım.
- az qaldı. həmən.
- həmən düşmüşdüm.
- az az: azar azar. damla damla.
- az tapılan: tək. kəmik ( > kəm yek).
- az olmayan: bol. sıq. sıx. sığ. kəsirülviqu'. - bu ölkədə fıırtınalar sıqdır.
- az yağmaq: - az yağmaq: atmaq. tamlamaq. damlamaq. tammaq: dammaq. - yağış damlır, atır. - axmasada damlır: yeri dibli əksilib kəsilmir. çox gəlməsədə büsbütün kəsilmir. yanmasada közəyir. yanmasada alızır. heç yox deyil.
- az dadlı: tatlıca. dadlıca. dadlımsı.

azacıq azbıçıq.

azad özgür. atıq.

azadə varısta > varəstə. varmış. çatmış. qurtulmuş.

azadəlik varəstəlik. varıstalıq. varışma. çatışma. qurtulma.

azalmaq uzaqlaşmaq. ayrılmaq. - arxadaşlarından ayrıldı.

azalmaz arılmay_cığa. arılmaz. tükənməz. bitməz. sonsuz. - arılmaz kəsəl. arılmaz ağrıya düşdük.

azalmq əksilmək. qasılmaq.- gəlirim qasıldı.

azaltmaq 1. qısdırmaq. qısmaq. kiçiltmək. darlaşdırmaq. vamlatmaq. 2. əksiltmək. qasmaq. - gəlirim qasıldı.

azar (z <> c ) acar (< acırtmaq). qaxınc. çıqışma. sərzəniş. - azar azar: az az. - azar azar saçmaq: sərpmək. - azar azar: az az: damla damla.

azaraxş < ataşaq. ataraşq. şimşək. ıldırım.

azarkeş həvəskar. istəkli. qoşuntu. uyuntu. tərəfkeş. mürid. tabe'.

azarlama tərsləmə. paylama. tobix.

azarlamaq qaqımaq. incitmək. paylamaq. qaxınclamaq. çıqışmaq. sərzəniş edmək.

azbıçıq azacıq.

azdırma qurca. qurda. qarışdırma. əlləmə. təhrik.

azdırmaq 1. asdırmaq. ucadan sallamaq. təhrik edmək. qurdalamaq. qurcalamaq. 2. qızdırmaq. küysitmək. qızışdırmaq. şəhvətə gətirtmək. - qızların çılpaq dolanması, ərkəkləri qızdırar. - qoçları qızdırmaq. 3. ayatmaq. sapıtmaq.

azı - gəmi azıya almaq: baş qaldırmaq.

azıq 1. ac qılıq, xəsiyət. ac göz. xəsis. - azıqlığı burax qıl. 2. yozqın. azqın. 3. yenti. yeyinti. rizq. tö'mə. 4. fasid. müfsid.

azıq 1. acıq. nifrət. kin. 2. hər nədə olan artıq. 3. ziyil. sikil. səkil. gök.

azıq 1. azıqa. azuqə. (< ağzıq). bir ağızlıq yemək. 2. qırıq. hər nəyin oğuntusu, qırığı.

azıqa azuqə. azıq. (< ağzıq). bir ağızlıq yemək.

azıqlanmaq yemək yemək.

azıqlı 1. ac qılıqlı, xəsiyətli. ac gözlü. xəsislik. - azıqlığı burax qıl. 2. çörəkli. çörək verən. ac doyuran.

azılı daşqın. çılqın. artıqına. - aşıqam mən sənə azılı.

azınğ dəridə düşən çürük ivlər, izlər.

azırqanmaq az vermək. əsirgəmək. qıymamaq. diriğ edmək.

azış fəsad.

azışdırmaq uzaşdırmaq. acışdırmaq. ititmək. hiddətləndirmək.

azışmaq uzaşmaq. acışmaq. itişmək. qızışmaq. qutruşmaq. hiddətlənmək.

azıtmaq uzalmaq. ucalmaq. sapmaq. tuğyan edmək.

azqaşmaq azğaşmaq. büzüşmək. qudurmaq. quduzlaşmaq. asarşmaq.

azqın acur. azur. 1. şəhvətli. 2. ac. acgöz. 3. yaba. asav. vəhşi.

azqın azğın. 1. taqi. daği. yağı. salqaş. sərkiş. asi. asav. azıq. yozqın. 2. coşqun. taşqın. daşqın. həşəri.- daşqın kişi. 3. ısırır. ısırqan. salar. salqan. 4. həşəri. qudraq. ipini qırmış: ipi qırıq: qırıq. 5. özündən çıxmış. qılıfı çatlaq.

azqınlıq 1. qızğınlığ. kövsünmə. buğanın, inəyin, ayqırın qızğınlığı. 2. tuğyan. qababaşlıq. 3. qızğınlıq. köysünmə. küysünmə. yanqığ. - kişinin qızğınlığı. - buğanın qızğınlığı. 4. azmanlıq. təmmalıq. hərslik.

azma 1. mələz. - iki cinsdən olmuş heyvan. - bu köpək çaqqaldan azma. 2. sapma. yoldan çıxma.

azmaq 1. daşmaq. coşmaq. - çaylar, dərələr azdı. 2. itilmək. - yel azdı. 3. yaranın bətərləşməsi, şişməsi, kötüləşməsi. - yaram azdı. 4. qudurmaq. harlaşmaq. -azmış köpək. 5. arınıb, təmizlənmiş duruma gələmiyəcək aşasına aşınmış, kirlənmiş. - azmış parça. 6. iki cinsdən olmuş heyvan. - bu köpək çaqqaldan azmış. - bu qoyun mirinusla, qıvırcıqdan azmış. 7. sel. axın. daşıq. daşmış çay, dərə. 8. səddə, bağacda, suyun artığının axmasına yolverən yeri. 9. şəhvətə gəlmək. 10. ayarmaq. ayrılmaq. açılmaq. çaşınmaq. sapınmaq. yoluzmaq. 11. (heyvan)qızmaq. siqmək. sıqmək. 12. sapmaq. ajmaqlanmaq. ajmuqllanmaq. ajmuqmaq. 13. qudurmaq. quduzmaq. qızışmaq. həyəcanlanmaq. qızmaq. qoçlanmaq. qoçaqlanmaq. tuqşanmaq. igitlənmək. ürəklənmək. qalxunmaq. dikə davranmaq. 14. qızışmaq. qızğınmaq. küysinmək. şəhvətlənmək. - dişi, ərkək qızışdılar. - qoçlar, buğalar qızışır.
- düş azmaq: cinub olmaq.

azman dev kimi.

azman 1. bərk iri. olduğundan artıq böyümüş. sarman. qocaman. iri. - azman qoç. 2. iki başqa cinsdən doğan heyvan. mələz.

azmənd < azman. azqın. acur. azur.

aznak < azqın.

azuqə azıqa. azıq. (< ağzıq). bir ağızlıq yemək.

azur asur. acur. azqın. 1. şəhvətli. 2. ac. acgöz. həris.

azürdə_fars < azarlanmış. incinmiş.

baca 1. oğcaq. oycaq. ocaq. oyuq yer. durba. yol. - ildə bir kərə ocaqları arıtlanmalıdır. 2. pəncərə. - qapıdan atsan bacadan düşər.

baca eşğalanğ₈. deşik. yuva. dəlik.

bacaq qalçadan dabana dəğin, yaxud dizədək olan bölüm. satan. bud. bütün bacaq budu. - qılıc bacaq: əğri bacaq: çarpıq bacaq. - alabacaq: səkilli. xallı.

bacanaq < bacı.

bacar bazar. - bacara çıxmaq bacarıq istər.

bacaran qağan. qadir. ötən. ötər.

bacarıq bilgi. ada. adaq. (< edmək).

bacarıqsız iş bilməz: qafil.tölük. əlsiz. əlsiz ayaqsız.

bacarlı başarlı. bəcərli. qıvrıq. qıvraq. çıxarlı. çıxmar. bacmar.

bacarmaq başarmaq. bəcərmək. başa çıxmaq. qıvırmaq.- bunu qıvırdınsa, eşq olsun. - onuda qıvırarım.

bacarmış keçitmiş. yekkə. olqun. pişmiş. görmüş. salqun. varqun. çəpər. çaqqun. mücərrəb.

bacmar bacarlı. başarlı. bəcərli. qıvrıq. qıvraq. bacmar. çıxarlı. çıxmar.

baçmarus basamaq. basqıç. ayaq (qapının basacağı). dayaq.

badaqlamaq badağlamaq. bağdalamaq: ildik salmaq. ildik vermək. baldırın başqasının baldırına ilşdirmək.

badam - daş badam: qabığı bərk badam (# diş badamı).
- çox yumşaq qabıqlı badam çeşiti: qarqa dələn. fılıx badam.

badar qılmaq səslə çarpmaq, itmək.

badaş badış. bağdaş. tağ. - üzüm tağı.

badaş bağdaş. ortaq. bir yerdə olanlar

badış badaş. bağdaş. tağ. - üzüm tağı.

badrənc (bitgi). - oğul otu.

bağırış şur.

bağlı bəfalı. bayrı.

bahadur batur. atılqan

bahadur batur. bağatur.

bahalanmaq alınmaq. dəğər tapmaq. dəğinmək. tutunmaq. qiymətlənmək.

bahalı yuxarı.- yuxarı illər: bahalı illər.

bahana bağana. içün. bağana. ipucu. qulp. səbəb.
- ipucu tapdı iliştirdi.
- bahana gətirmək: bahana tapmaq. qulp taxmaq.
- bahana tapmaq: söz edmək.
- içünsüz gələn içünsüzdə gedər.
- içün tapılsa, işlərin görər. - çalış ona bir içün vermə.

bahasiz kəməlsiz. dəyərsiz. qədirsiz. qiymətsiz.

baxtsızlıq - alın qarası: baxtsızlıq. qara baxlıq.

baq bağ. 1. bənd. bəd. qeyd. - mənim siz ilə bağım yoxdu. - bağsız sözlər. - bağlarızı bərkitin. - bağsız kişidir. - bağsız: har. bədsiz. utanmaz. 2. rəbt. rabitə. 3. münasibət. ələqə. 4. tənzif. sarıq. 5. ucları çəkilib bağlanan nərsə. çarşov. buxca. - yataq bağı. - ev bağları. 6. iliş. ilig. mərbut. rəbt - bunun ona bağı yoxdu. - sənə nə bağı var. - bağsız sözlər qonuşma. - bağın olmasa ilişmə. 7. iştə. uşdə. üşdə. haza. 8. bax. iştə. haza. - iştə qələm, iştə kağız.
- göz bağı: qəflət. 9. sarğı. sarığ. sarğamğa, bağlamağa yearar. 10. bak. boşqa. təlbə.
- boyun bağı: gömüldürük.- baş sarğısı. - boyun sarğısı. - qundaq sarğıları.
- iyi bax: saqın. olmuya ki. diqqət ed. zinhar.
- saç bağı: {1. saçla birlikdə hörülən qurdala, ruban. 2. baş saçın yığma bağı.}
- açbağ: həll o fəsl. rətq o fətq. həll o əqd.
- qovuşduracaq güclü bağ: toqqa. tuqa. tuqa.
- alınçaq bağı: alınçaq. ləçək. alnı üsdə saxlanılan. qaş basdı.
- bax bir!: yaxci. bax bir!. bax bəri. görəlim!.
- qasıq bağı: qasıq çatlağını ( fətqi) tutmağa yaylı (əsnək. keşli) bağ.
- qazıq bağı: bağ çeşiti.
- ortadan bağlanan dar, uzun bağ: qurşaq. quşaq. - bel quşağ. - baş quşağ. - şal quşaq.
- tuman bağı, quşağı: uçqur: içqur.
- diz bağı çözülmək: kövşəmək. çox qorxmaq.
- bağ pozumu: bağın yığılan, dərilib bitən çağı.
- baxaq < _met > qabax: göz: gör. bağ. həlqə. təsmə. kəskük.
- bax!. varda. diqqət!.