Qamusi TÜRKİ ŞƏMSƏDDİn sami etimolojiK İŞ aparan həSƏNBƏy hadi 2008 TƏBRİZ

barmaqlamaq 1. barmaq toxundurmaq. barmaq sürmək. 2. dürtmək. qurtdalamaq. təhrik edmək.

barmaqlıq qovşaqla, aralıqlı çubuqlardan qurulmuş örtük. sıra çubuqlardan qurulmuş bölmə.
- oniki barmaqlıq aralıq: yarım arşın. qolun dirsəkdən aşağı bölümünün yarısı.
- türmədə barmaqlı dəmir pəncərə: quzğuncıq.

barnaq təknə. təngə. bark.

barnaq yamut. yuva. bark. ev.

barşanmaq aralarını bulmaq. müsalihə edmək. sazqaşlamaq. sazışmaq.

bart saçı saqqalı düşürən kəl çeşiti xəstəlik.

baru hörük. əkrim. iqrik_cığa duvar. əqrim. əkrim. iqrik_cığa

barut - saçma barut: sağulta.

barvan baravan. fəravan. gür. kür. gur. zor. bol. məbzul. - gür su.

barvarı pərvəri. aşılama. (suyu soğutmaq) bəcəri. bəsri. bəsəri. becərilmiş.

bas - qapaq vurmaq: gizləmək. saxlamaq. ört bas edmək.
- bas bayağı.

basalamaq alçatmaq. kəmətmək. təhqirləmək. pisləmək.

basamaq 1. basqıç. ayaq (qapının basacağı). dayaq. baçmarus 2. xanların qızıl pitiyi. 3. paya. qədəmə.

basan zalim. cəbbar. - qara basan: qara basqan: ağırlıq. kabus.

basarıq ayaqlıq. piyanaoda, çolqa dəstqahında ayaq basma yeri.

basat bəsat. pusat. busat. yat. yataq. yataqan. qalxan zireh kimi, qorunmaq üçün nərsənin üzərinə yatırılmış yat yaraq, silah sürsat.

basdıq bombar. heyvanın qalın bağısağı ki doldurulub sucuq yapılır.

basdı bəsdi. ət suyu, qiymə ilə pişirilən göy. - kül basdı: küldə pişirilən ət. - qaş basdı: qaşın üzərindən, başa yanqılıc bağlanan ləçək. - dal basdı: ağırlıqı ilə dalı əğib əyən kərəz.
- topraq basdı: bir yerə girməyin vergisi.

basdırı 1. atəşnişani. yanqın basdırı. 2. söndürü. təskin. 1. qəltək. sürgi. sürgü

basdırmaq 1. yatışdırmaq. toxtaştırmaq. təsgin vermək. - yel yağmuri yatışdırdı. 2. sıxıb əzib yerləştirmək. - asma yarpaqları küpə basdırdıq. söndürmək. - yanqın basdırıldı. - yanqın basdırı: basdırı: atəşnişani. 3. basmaq. kük yatırmaq. quluçqa oturtmaq. - iki toyuq basdım. 4. tuzla, saman, çəmənlə basdırılıb hisə, günəşə verilib qurudulan ət, nərsə. 5. əzdirmək. yox etdirmək.

bası çap. qalıb. taxma.

basıcı basqıcı. çapçı.

basıq 1. basılmış. əzik. əzilmiş. pozuq. yası. yassı. açıq. müstəvi. basılıb əzilmiş kimi. yatsıvın. yastıvın. yatıq. yassı. yası. 2. qaybaq. qaymış, caymış iş, davranış. qəbeh. sapaq. sapıq. çirkin. pis. - bu qaypaq işlərizdən əl götürün.

basıq mürdə. ölgün.

basıqlıq yasılıq. yassılıq. yasıqlıq. yassıqlıq. əzilib açılmış durum. alçaqlıq.
- bir taxdananın yasılıqı.
- dil basıqlığı: pəltək.

basılan batılan. paletqa. paltaq. qoyulan yer.

basılı mətbu'.

basılıb - basılıb əzilmiş kimi: yası. yassı. açıq. basıq. müstəvi.

basılı basılmış. damqalı. qalıblı. çaplı. - basılı parça.

basılmaq 1. pamal olmaq. əzilmək. - basılmış topraq. - üzüm basıldı: əzildi. 2. sönülmək. - yanqın basıldı. 3. damqa, çap, qalıb vurmaq. - bu parça iyi basılır.

basılmaq əzilmək. məğlub olmaq.

basılmış basıq. əzik. əzilmiş. pozuq. basılı. damqalı. qalıblı. çaplı. yatılmış. yatmış. sərilmiş. - basılı parça.

basım Cəld_fars < çalt < iti. yeyin. tez. çalasın. çala çala. çappaq. sürəkli.

basın mətbuat.

basırğanmaq ağılıq başmaqla darılmaq, müztərib olmaq.

basırmaq gömmək. gömərmək örtmək. quylamaq. batırmaq. saxlamaq. gizləmək.

basış sıqış. sıxış. sıkış. 1. inciş. zülm. 2. icbar.

basışmaq bir birinə girmək. birbirin sıxaraq yığışmaq. soxuşmaq. sıqışmaq. sığışmaq. sıxışmaq. sıkışmaq.- qalabalıq sıxışırdı. - el məçidə sıqışdı.

basqan - qara basqan: qara basan: ağırlıq. kabus.

basqıcı basıcı. çapçı.

basqıç basamaq. ayaq (qapının basacağı). dayaq. baçmarus.

basqı 1. məngənə. basıq sıxacaq nərsə. 2. təzyiq. basan ağırlıq verən nərsə. - sapan basqısı. 3. damğa. qalıb. möhür.

basqın 1. ağır. səqil. 2. basıb keçən. üstün. faiq. - bu daha hamısının zərinə basqın çıxdı. 3. qələbə. 4. ansızın çapın. çapqın > şəbixun. birdən cumub tutmaq. - basqın vermək: cumaqa, hicuma üzləşmək. bir işəə uğraşırkən tutuqlanmaq.

basqınlıq üstünlük. fayiqlik. qalibiyyət. - basqınlıq qazanmaq.

basma - basma qarşıtı: yazma. əl ilə yazılmış. - basma kitab, yazma kitab.

basmaçı çapçı. oğru. təqəllübkar.

basma 1. ağ toxunub sonra çiçəklərlə boyanmış pambıq parça. 2. nərsənin oğurluq, yalançıqlığı. təqəllübi. - basmaq mallar. 3. urma. çaplanmış naxış. (# örmə: qabarıq naxış). 4. üşişmə. saldırı. cumma. hicum. 5. iti. şədid.
- qırmaçı: kağızları büküb kitab eliyən işçi.
- basma qalıb: nərsənin doğru oxşarısı. nərsənin faili yox, amili.

basmaq bas. < _met > çap. çapmaq. 1. basıb sıxıb çeynəmək. əzmək. - çimə basmayın. bura basmayın. 2. vurmaq. qoymaq. qomaq. - barmaq basın. 3. basdırmaq. kük yatırmaq. quluçqa oturtmaq. - iki toyuq basdım. 4. baş kəsmək. boğazlamaq. - xana iki sığır basdılar. 5. ayaqlanmaq. ayaq üstə durmaq. - iki yaşında uşaq basar, daha iməkləməz. 6. ( s <> t ) batmaq. çökmək. oturmaq. - bu yapının bir yanı basmış. - işlər məni basacaq. 7. tutmaq. üstün gəlmək. qələbə çalmaq. - od basdı. kərdini ot basdı. 8. ayalamaq. patuv_latin: ayaq qoymaq. soxmaq tutuşdur:
- ayaq basmaq: 1. gedmək. uğramaq. - bir kərə daha onun evinə ayaq basmayacam. 2. israr edmək. - getməyə ayaq basıdım, qoymadı.
- basıb keçən: basqın. üstün. faiq.
- ayaq basmaq: 1. girmək. 2. israr edmək. - ağırca basmaq: gərginmək.- xoruz toyuğu gərgindi.
- ağır basmaq: 1. yavaş yerimək. 2. önəmin göstərmək.
- ağırlıq basmaq: qara basmaq. qapuslanmaq.
- ay basmaq: ay başı olmaq. reql, qayidə olmaq. ay başı tutmaq.
- ayaqları yerə basmaq: çox sevinmək.
- əl basmaq: and içmək. yəmin edmək.
- iz basmaq: tə'qib edmək.
- bağıra basmaq: qucaqlamaq.
- bam telinə basmaq: qızıştırmaq. hiddətləndirmək.
- çürük taxtaya basmaq: xətərli işə girişmək.
- qəmə basmaq: üstələmək. qələbə çalmaq. yenmək. - qəməli: izli. nişanlı.
- soyuq basmaq: birdən soyuq düşmək.
- bağıra daş basmaq: dözmək. acıya qatlanmaq.
- bağra basmaq: qucımaq. sarmaq. sarılmaq.
- basıb saxlama: bağsat. bağsama. bazdaşt. saxlama. saxlat.
- basıb yox edmək: sıymaq. qırmaq. kəsmək. əzmək. pozmaq.
- itərək, basaraq soxmaq: tıqmaq. - yunu yastığa, balışa tıxmaq.
- qaş basdı: 1. alnı üsdə saxlanılan. alınçaq bağı. alınçaq. ləçək. 2. çatqı. sevgili. dildadə. əsabə. - ağrısız başa qaş basdı: gərəksiz yerə qonaqçı olmaq. başına bəla axtarmaq. lizumsuz təkəllüf.
- quyruğa basmaq: gücəndirmək. quşqurtmaq.

basrıq 1. ətəkləri qıyılmış hər nə. 2. ətəkləri daşla basırılmış çadr. 3. bısrıq. 4. cansız. utancaq.

bastalamaq ərqləmək. çiğnəmək.

bastar <> bəstər­_fars <> pəstər <> pıstır. altlıq. altda olan. yataq. yatlaq.

bastırma basdırma. (qumaşın qırağında olan tikinti, çevrinti). 1. qıvırma. qıvrıntı. əğrətin. bükünti. qıyıntı. qatlama. - bu yəmşəyin qıvrıntısı qaba düşmüş. - qoşa qıvrıntı: bu tikişin oya (yazı. bəzək) kimi tikilməsi. 2. qapama.
- qaqac (bastırma: quru ət) yapılmaq: qurutulmaq. qatrılmaq.

basuq > pasox. cəvab. basılıb soxulan nərsə.

baş 1. təpə. uc. - məmə ucu. - baş başa: uc uca. uzunasına. - iğnə, qazıq ucu. 2. ana. kök. kötük. əsas. - ana yasa: qanun əsasi. - ana pitik: ana dəfdər. 3. başda olan kəpək. qonaq. 4. qop. təpə. - baş yazısı: gətir. qədər. gələn. 5. saltər. baş buğ. - baş götürmək: üz vermək. - baş vurmaq: üz tutmaq. istəmək.
- baş qonağı otu: başın kəpəyinin dərmanı.
- dirəkləri başbaşa düz.
- baş yuxarıda: başı dikə. məğrur.
- dikəbaş: kəllaş. qallaş. qalac. dikəş.
- igit başı: bazarda, güzərdə gəzmə, yasaqıçı başı
- başa çıxmaq: qıvırmaq. bacarmaq. başarmaq. bəcərmək. - bunu qıvırdınsa, eşq olsun. - onuda qıvırarım.
- başdan başa: ucdan uca: çoxdan aza. ifratdan təfritə.
- bir başdan bir başa: bir ucdan bir uca: boyuna. bir yandan bir yana.
- baş daşa gəlmək: başı daşa dəğmək: ötgünəcək, peşman olacaq bir sonuca gəlmək.
- başı daşdan daşa vurmaq: ötgünmək. peşmanlamaq.
- baş tərlik: təpəcik. taqya. taxya. başa taxılan, qoyulan kiçik şapqa.
- dana baş: məngəfə. qalın qafa.
- sıq baş. yuxarısı bol, gen, aşağısı dar olan.
- başa taxılan tuğ: sarğuc. sorğuc. çələng.
- su başı: 1. mənbeh. mənbə'. 2. mirab. topraqlara verilən suların bölünməsinn görəvlisi.
- başdan soyuq sular tökülmək: əriyib su olmaq. - elə bir söz söylədi ki başımdan soyuq sular töküldü.
- baş qonağı: tonğra. donğra. kəpək.
- başa çəkmək: çevirib içmək.
- başa qoyulan dəmir börk: toğulğa. tavulğa. miğfər.
- başa vuran: toxunlı. toxnaqlı. sərtcə. güclü. - toxnaqlı düşüncə.
- başa vurma: toxnaq. toqun. şəmatət. sərzəniş. - toxnaqa düşdük.
- başdan dırnağa: təpədən dırnağa.
- başdöl: 1. ilgəqol. iləri qol. təlayədar. 2. pişkisvət.
- başı tas: cavlaq: daz. tasın içi, dibi kimi yavlaq, çıplaq, qılsız.
- baş tası: baş kasası. cücümə.
- başım dağıldı: sərsəm tutmaq, olmaq.
- qababaşlıq: tuğyan. azqınlıq.
- nərsəni başına dək duldurmaq: turuqlamaq. duruqlamq. komalamaq. təpələmək. - ölçəyi duruqladı.
- tomuz başı: sıraca (daül xinazir) xəstəliyi çeşitlərindən.
- başı qapalı: qapalı baş: {1. gizli. məhrəmanə. məktum. 2. çıxmaz. bünbəst. 3. mürtəce'. uzaq görüşü olmayan}.
- gənəl, təməl, baş qapı: tümlə qapısı.
- qapıçı başı.
- qara baş: 1. subay (evlənməmiş) qalan çəküş. 2. yazda açan, gözəl qoxulu, mor bir çiçək. 3. başına qara sarıq bağlayan dərviş qollarından.
: - başa qoymaq. tutmaq. - dilək (niyyət) tutmaq. - biriynən sözü tutmaq.
- başdan sovma: bürümə. qapma. qapalı. önəm verməksizin.
- başı soyuq: yaldızçı. yalandan işçi. üstün görü işləyən. üstün gör işləyən. göz boyaçı. solayçı. qolayçı.
- iki başlı: iki yanlı: qarşılıqlı. - qarşılıqlı sevgi.
- sıqı baş: dar qafa.
- baş yazı: qazıq. yazılmış. muqəddər. - qızaqlı qazıq: bədşans. - qazıqdan qaşmaq olmaz.
- başa qaqmaq: minnət qoymaq.
- başbakanın qulluğunda olan bir görəvçi: qara qulaq.
- qızıl baş: fədayi.
- başsız ayaqsız: çaş baş. qarşı qurşı. baş göt.
- dikbaşlı olmaq: yufqatmaq. yufqadmaq. yuvqalanmaq. yozlaşmaq.
- qoca başı: bir hey'əti ümənanın başı.
- qoçbaşı: qala almaqda işlənən bir yaraq.
- quru başına: tək. yalın. yalnız.
- quş başı: iri, böyük tikələnmiş nərsə. - quş başı qar. - quş başı kabab.
- başucu: yatmış kişinin yastıq yanı.
- baş aşağı gedmək: qəhqəraya uğramaq.
təpəsi üsdə dönmək.
- baş aşağı: göt baş: təpə üsti.
- baş aşağı gedmək: təpəsi üsdə dönmək: qəhqəraya uğramaq.
- baş bağlama: başlanma. başaqlanma.
- baş buğ: sərkərdə.
- baş görəvli. gədikli. nişanlı.
- gədikli ağalar.
- baş kənd. xanaga. ölkə kürsisi: astana. paytəxd.
- baş qulaq: baş qılıq. kəllə qulaq: qılıq. çəlim. çalım. heyət. - baş qulağı yerində: kəllə qulağı yerində: baş qılığlı. çalımı gözəl, biçimli.
- baş oda: salon. sala. divan. evlərdə, yapılarda ən böyük oda. qoğuş. rəsmi yerlədə geniş böyük oda. tənəbi.
- baş sağ olsuna getmək: yasa getmək.
- baş sallamaq: başın tovlamaq. eşitməksizin dinləmək. alay keçirmək.
- qızıl baş: şah ismayılın çəriklərindən bir bölüyünün adı.
- baş göt: qarşı qurşı. başsız ayaqsız. çaş baş.
- baş başa: burun buruna. yaxından. qarşı qarşıya.
- baş əsgi: bir yerin işçilərinin ən qədimisi.
- baş qaldırmaq: gəmi azıya almaq.
- baş qatmaq: oyalamaq. oynatmaq. dolamaq. yozmaq. iğfal edmək.
- başa çıxarmaq: başarlamaq. biçərləmək. təsviyə edmək.
- başa keçən. başa gələn: başlı.
- başa: paşa. başda olan.
- başdan atmaq: savuşdurmaq. qurtulmaq. dəf' edmək.
- bu malı savuşdursan, başından savdın bəlanı sən.
- başdan eləmək: savmaq. ötrüşmək. ötüştürmək. yumşaqlıqla keçrişmək. - ay canım mən bu qonaqları savıb sizə qoğuşaram.
- başı pozuq çəri: qeyri müntəzəm əsgər.
- başı soyuq: qeydsiz. ilişiksiz.- çox ilişiksizin biridir.
- başı yüksək tutan: adqar. qaçağay₇.
- bir çeşit qaya başı hava: varsağı.
- huv başi: quşçi başı.
- xan sarayının, ağalığın baş bitikçisi: bəylikçi: bəqlikçi.
- kəl, uyuzun qafası: irik.
- kötük kişi: baş kişi.
- qoca başı: aqsaqqal.
- sallabaş{1. istər istəməz başı sallaq olan. 2. (at) yerirkən başın sallayan}.
- yanı başında: pek yaxınında.
- onun tükanı evi başındadır.
- yol başı: ip ucu: sərriştə.
- süt başı: ağız. kala.
- yaşlı başlı: saçlı başlı. bitgin yaşa gəlmiş.
- yaş baş: saç saqqal.

başa ( b <> m ) maşa. 1. odu başqasını ucu ilə tutmaq çatallı ayqıt. - maşa ilə tutmaq: çox çəkinmək, iğrənmək. 2. başaq. atmaca. quşların üstünə atdırılan, quşqurdulan yırtıcı quş. 2. paşa. başda olan. 3. önə gələn. irəli gələn.

başabaş büsbütün.

başac başaç. başlama. çıxış. giriş.
- başaç (görəv, vəzifə): imtiyaz. gədik. təkəl.

başaq başa. atmaca. quşların üstünə atdırılan, quşqurdulan yırtıcı quş. - xərməndə toprağa qarışub təzədən döğülmüş başaq parçası: kəsmik.

başaqçı biçində qalan tökük başaqları, kəsmikləri yığa yoxsu. xuşəçin.

başaqlanma başlanma. baş bağlama.

başama mə'cər. məqnə.

başarlamaq başa çıxarmaq. biçərləmək. təsviyə edmək.

başarlı bacarlı. bəcərli. qıvrıq. qıvraq. çıxarlı. çıxmar. bacmar.

başarmaq bacarmaq. bəcərmək. başa çıxmaq. qıvırmaq.- bunu qıvırdınsa, eşq olsun. - onuda qıvırarım.

başbuğ bir çərik toplumunun başçısı.

başcığız kiçik çiban, sivilcə başı.

başçı qayan. sürən. sürücü. müdür. qop.tayı. dayı. saltər. rəis. kapıtan. tayılıq. dayılıq. böyüklük. döğüşgənlik. igitlik. ağalıq. iş başı: rəi's. amir. əmələ başı. təkə. kosaman. öncü. qılavuz.
- ocaq dayısı: bir dayrənin, idarənin başı.
- qaba dayı: döğüşçi. batur. qəhrəman.
- dayısı düməndə: qohum tanışı iş başında olan. odada adamı olan.
- idarə başçısı: dolabbaşı. dolabçı: rəis.
- türmə başçısı: tumruq ağası.

başda ən öncə.

başdan təkrar. yenidən.

başdöl 1. ilgəqol. iləri qol. təlayədar. 2. pişkisvət.

başı özəl sənət adlarının sonuna gəlib, o sənətin toplanan, mərkəz yerin göstərir. - qalpaqçılar başı. - çörəkçilər başı. - dəmirçilər başı. - pinçilər başı.

başıc anaç. anaş. kökəş. kötcük. usluş.

başıqlar başlar. başlıqla. ruəsa. rəislər. ulular.

başına tək başına. ayrı. müstəqil. - o ayrı evdə oturur. - tək başına: başqaca. müstəqillən.

başınmaq öngərmək. qarşı durmaq. dik gəlmək.

başkan sədir.

başkanlıq sədarət.

başqaca 1. istisnayi. 2. tək başına. müstəqillən. 3. məxsus. - başqaca sayqı. 4. xisusən.

başqa 1. müstəsna. istisna. 2. özbaşaq. özbaşa. müstəqil. xisusi. 3. ötə. daha. bir başqa. bəllənməyən biri. - ötə gün: başqa gün. ayrı. qeyr. - o ayrı işdir. - ayrı başqa: çula. dinqə ayratın. hərcür. hər rəng.

başqalıq ixtilaf. müxalifət.

başqaruçı başlıq. şeyx.

başqənd - başkənddən qıraq yerlər: tışralıq. dışralıq.- dışralıqın havası çox arın sağındır: açıq təmiz. - dışralıqda gəzib gözə çarpınmır.

başlama 1. başlıq. qapla. uca, dik nərsənin başında olan örtük. gəmi, çadır dirəyinin başında olan təkərlək başlıq. 2. ged gəl. mübaşirət. başac. çıxış. giriş.

başlamaq 1. tutuşmaq. girişmək. təşəbbüs edmək. - bu işin ilkin tutuşanlarındanıdır. 2. yol açmaq. təşəbbüs edmək. 3. ağızlamaq. yarlamaq. yarmaq. açmaq.- işi yarladıq. - işi yarlamadan işə düşdük. 4. tutmaq. - işi yolu ilə tutun. - ayağ tutdu: dirsəldi. - ayağ tutmasa, baş axar.

başlamaq üz tutmaq. - iyiləşməyə, kötüləşməyə üz tutdu.

başlanış ağaz. ağız. açılış.

başlanqıc 1. ağzal. əzəl. 2. ərəfə. açılış. iftitah. müqəddimə.

başlanma baş bağlama. başaqlanma.

başlar başlıqla. başıqlar. ruəsa. rəislər. ulular.

başlıbaşına müstəqil.

başlıca 1. ən birinci. xas. əhəmm. 2. ümdətən. lap çox. - başlıca suçu kimdə görürürsü. - alış verşi başlıca məndən edənlərdə var. 1. ən əsaslı. ən önəmli. ən əhmiyətli.

başlıq 1. toğulğa. miğfər. 2. yaddaş dəfdəri. 3. rəis. əmir. riyasət. 3. başlama. qapla. uca, dik nərsənin başında olan örtük. gəmi, çadır dirəyinin başında olan təkərlək başlıq. 4. kapıtanlıq. riyasət. 5. ünvan. 6. sərlohə. 7. adres. başqaruçı. 8. şeyx. 9. ayətullah.

başlı önəmli. əhmiyətli. əsaslı. - ən başlı işimiz. başa gələn. başa keçən.

başlıqla başlar. başıqlar. ruəsa. rəislər. ulular.

başmaq kəviş₈ > kəfş. çəpək. yəlkən.

başsız dibsiz. yalan. əsilsiz. əsassız.

baştuqa arşiduq.

başucu 1. yatmış kişinin yastıq yanı. - canbəsərin başucuna keçib oturdu. 2. yan. - birinin başucuna tikilmək: yanından ayrılmamaq.

bat {"bat" sözündə bu anlamlar vardır: nabud. məhv. ziyan. zərər. iflas. qərq.} 1. batı. - bat qara yel: batıdan gələn qara yel. 2. arxa. # bet. üz. 3. bat !: nabud ol ! . məhv ol ! . 4. bata. zəmin. zəminə.

bata bat. otur. otura. zəmin. zəminə.

batakçı aldadan. fırıldaq.

bataqçı 1. qallaş. kəllaş. kələkçi. 2. vərşikəstə.

bataqçılıq batmışın durumu. vərşikəstəlik.

bataqxana bataqçı yeri. boğazlayan.

bataq 1. batmalı. umsuz. umutsuz. qurtarılmaz. yox olmalı. yoxluğa uğayan. uğursuz. 2. batılan yer. suya batan yer. çamur. - qara bataq: bataqlı topraq. 3. batılan yer. xəznə. hamam. qaynarca. 4. vərşikəstə. 5. yağ. kir. çirk. - əlim yağlıdır. 6 batıq. gəvşək. turğun. durğun. ağır.- o çox durqun kişiymiş.
- donmuş bataqları olan sibir çölü: tonğra. donğra. (< donğmaq).

bataqlamaq batırmaq.yağlatmaq. kirlətmək.

bataqlıq 1. batıqlıq. bətalət. gəvşəklik. turğunluq. durğunluq. ağırlıq.- o durqunluqla, iş görülməz. 2. batmaqlıq yer. batqaqlıq olan yer. 3. bataqçılıq. vərşikəstəlik.

bataqlı batmaqlığı, sulaqlığı çox olan yer. - bataqlı ova: batağı çox olan çöl.

batal qaba. quba. qubad. gobud. gopud. ənkə.