M əzar Qardaşım Xürrəmşəhrin azadlığı uğrunda keçirilən
əməliyyatda şəhid oldu. Onu Behişti-Zəhra (ə)
məzarlığının 26-cı sırasında dəfn etdik. İbrahim Hadi
dostunun motosikleti ilə oraya gəldi. Onun anası bizə
əmiqızı sayılırdı.
İbrahim ayağından yaralanmışdı, əsa ilə gəzirdi. Qəbrin
yanına çatanda rövzə oxumağa başladı və çox gözəl
mənəvi ab-hava yaratdı. O, nümunəvi ixlası ilə oxuyurdu,
biz də həzz alırdıq.
Getmək istəyəndə qardaşımın məzarına işarə ilə dedi:
"Gözəl yerdə dəfn olundu. Mən də istəyərdim ki, qəbrim
burada, Şəhid Həsən Siracianın yanında olsun və bu
xiyabandan keçən hər kəs bizi xatırlasın".
Bu söz yadımda qaldı. İllər sonra qardaşımın qəbrinin
yanındakı boş yerdə bir naməlum şəhid dəfn olundu.
Sonralar həmin qəbrə İbrahimin xatirə başdaşı qoyulanda
təəccüblənib yaxınlarından soruşdum: "Siz bu məzarı
196
qəsdən seçmisiniz?" “Yox” cavabı verdilər. Mən əmin
idim ki, onun özü belə istəyibmiş.
