Seçilmiş əsərləri
* * * Qəribədi, mən heç cürə səni ağlayan təsəvvür edə bilmirəm... * * *
Yüklə 2,94 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
* * *
Qəribədi, mən heç cürə səni ağlayan təsəvvür edə bilmirəm... * * *
Doğurdan da, hərgah bizdən sonra kainatda trilyon illərlə vaxt, zaman keçəcəksə, o qədər illərin müqabilində indi bizim oturub roman yazmaqla məşğul olmağımızdan da mənasız bir iş varmı? Romanları yaşamaq lazımdı, yazmaq yox – bu sözləri mən özümə deyirəm, yoxsa sən mənə deyirsən? Doğurdan da, Istanbul romanlar şəhəridi (Bakı da!)...
Gözümün qabağına bir görüm gəlir... Şərəfsiz bir süquta varmış SSRI zamanı 7 Noyabrda, yaxud 1 Mayda Bakının keçmiş Lenin meydanında, Leninin nəhəng heykəlinin altındakı daş tribunada dayanmış Azərbaycan Kommunist Partiyasının və hökumətin rəhbərləri izdihamlı nümayiş qəbul etdikləri kimi, indi də məşhur məhəbbət fədailəri Leyli və Məcnun, Romeo və Cülyetta, Fərhad və Şirin, Əsli və Kərəm, Ruslan və Lyudmila, Anna Karenina və Emma Bovari, hətta Karmen ilə Xose izdihamlı sevgi nümayişi qəbul edirdilər və Leninin o nəhəng heykəlinin əvəzində, əlində oxu gərilib şikar axtaran yay tutmuş Amurun heykəli idi. Sadə aşiq və məşuq kütlələri, gələcəkdə aşiq və məşuq olmaq istəyənlər çılğın bir ehtiras və şövq ilə, gur bir izdihamla tribunanın qabağından keçirdilər və həmin tribunadan onlara əl eləyən görkəmli məhəbbət xadimlərini hərarətlə salamlayırdılar. Mənim tanışım keçmiş kommunist (indi o görkəmli demokrat idi) və Lenin mükafatı laureatı dramaturq da onların arasında idi. Əllərində gül-çiçək tutmuş böyük və rəngarəng bir fahişə dəstəsi də tribunanın qabağından keçmək istəyirdi, amma məhəbbət mühafizəçiləri onları meydana buraxmırdı, çünki demokratiya, əlbəttə, anarxiya demək deyil. 307
Hər tərəfi bürümüş sevinc və alqış içində təkcə bir nəfər burnunu sallayıb dilxor-dilxor addımlayırdı və o bir nəfər mən idim, əlimdə də etiraz plakatı tutmuşdum və yaxşı ki, bu ucsuz-bucaqsız izdihamın başı məhəbbət alqışlarına elə qarışmışdı ki, plakatdakı o yazıları oxumurdular, yoxsa işlər şuluq olacaqdı, cəzam məhkəməsiz verəcəkdilər, amma mən bundan qorxmurdum və mətanətlə addımlaya- addımlaya dilxorçuluğuma baxmayaraq, taxta dəstəyindən yapışdığım plakatı keçmiş SSRI-nin bayrağı kimi uca tutmuşdum. Həmin plakatda yazılmışdı:
yaşamaq istəyirəm!
Mən dalğalanan, təlatümlü qarışqa ordusu içində ağappaq bir böcəyə bənzəyirdim, amma... yaşasın demokratiya! Məhəbbət mühafizəçiləri bir də işə o zaman qarışmalı oldular ki, mənim tanışım keçmiş kommunist və Lenin mükafatı laureatı dramaturq da tribunaya yaxınlaşarkən dırmaşıb həmin tribunaya qalxmaq, oradakı məhəbbət rəhbərləri ilə bərabər sadə nümayişçiləri salamlamaq istədi, amma nə qədər çığır-bağır saldısa da, buna haqqı olduğunu dedisə də, tələb etdisə də, Azərbaycanda bu dramaturqu yaxşı tanımadıqları, heç bir əsərini səhnəyə qoymadıqları üçün məhəbbət mühafizəçiləri buna imkan vermədilər. Məndən bir az aralıda, izdihamla bərabər, asta-asta hərəkət edən açıq yük avtomobilinin üstündəki səyyar mətbəxdə almanların nəhəng pivə çəlləyinə bənzəyən və ağ xələt geymiş, başına uzun papaq qoymuş şişman bir aşpaz elektrik plitəsinə tava qoyub cız-cız cızıldayan zeytun yağında spermadan amlet bişirirdi və həmin iri amleti taxta dəstəkli dəmir tavada atıb tuta-tuta tribunadakı məhəbbət liderlərini alqışlayırdı... bu nə görüm idi belə? bilmirəm... sən necə?.. Hələ universitetdə tələbə ikən, o vaxtlar ki, Şekspirə aludə olmuşdum və onu dönə-dönə oxuyurdum, beynimə bir fikir girmişdi və otuz ildən sonra onu yenidən (niyə?) xatırladım: məhəbbət – qatildir, Yaqo o dərəcədə sevməsəydi, Otello Dezdemonanı öldürməzdi... bunu indi niyə yazıram və ümumiyyətlə, mənə nə olub? bir tərəfdən də o səfeh görüm... o şişman aşpaz...
Yüklə 2,94 Mb. Dostları ilə paylaş:
|