Seçilmiş əsərləri

* * * 

 

Bir dəfə sən mənə demişdin, sonra da yazmışdın ki, balkonları çox sevirsən. 

Indi, mənə bax də, sənin yanında olmaq, səni sevmək və dünyanın o gözəl 

balkonlarında səni qucaqlayıb öpmək əvəzinə, Bakının bu istisində tək oturub sənin 

üçün yazı yazıram...  

Idiotizm. 

 

* * * 

 

---

 

308

Bilirəm, sən bu yazını oxuyacaqsan, ona görə  də içimdə olan və bu yazının 

səhifələrinə can atan çox şeyi yazmıram (adını yazıçı qoyub, ömrü boyu sovet 

senzurasının  əleyhinə olan və ondan şikayət edən, ona qarşı mübarizə aparan bir 

qələmçinin aqibətinə bax ki, indi özü öz içində senzura yaradır!), amma birini 

yazacağam, çünki onu yazmaya bilmirəm. Mən bilirdim ki, o – sənin anan – ölümcül 

xəstədi, o günlər çox vaxt səhər yerimdən qalxanda onu xatırlayırdım və hər dəfə də 

bütün halım dəyişirdi. Kimsə  mənə demişdi ki, o – sənin anan – kənar adamların 

gəlib onu yoluxmağını istəmir, istəmir ki, gələnlər xəstəliyin onu nə kökə saldığını 

görsünlər və  mən o günlərdə çox zaman səhər yerimdən qalxanda onu elə o 

vəziyyətdə görürdüm, yəni xəstəliyin onun sifətini necə  dəyişdiyini, nə günə 

saldığını görürdüm. Mən onun özünü görməmişdim, amma onun o görkəmi mənim 

gözlərimin qabağındaydı. Və o gün ki, onun ölüm xəbərini eşitdim, o gün – indiki 

kimi, yadımdadı – Yazıçılar Ittifaqının dəvətilə Zaqrebdən gəlmiş bir tərcüməçi 

dostumla (qələm və badə dostumla) və bir-neçə başqasıyla, elə bil ki, dünyada heç 

nə olmayıbmış kimi, Buzovna qayalıqlarına gedib dünəndən sözləşdiyimiz kimi, 

«kapotüstü» elədik, yəni maşının kapotunun üstünə araq, çaxır, yeməli  şeylər, o 

cümlədən, zaqrebli dostumuzun Bakıya gəldiyi gündən, fürsət düşdükcə, müftə 

təpişdirdiyi qara kürü düzüb gecəynən badə dostluğumuzu  ən yüksək mərtəbəyə 

qaldırdıq...  

... yox, mən dəhşətli bir məxluq deyiləm, amma... olanı budu və  mən də 

buyam...  

Və istəyirəm ki, sevimli insan, sən də bunu biləsən.