Seçilmiş əsərləri

* * *

 

 

Bakının «Sabunçu vağzalı»ndan çıxan elektrik qatarı ilə dörd dayanacaq 

getdikdən sonra, stansiyanın qarşısındakı şose yolu keçirsən və qumluqla, baxımsız 

adda-budda zeytun ağaclarının arasından ötüb günbatana tərəf gedirsən və birdən-

birə  dəniz sahilinin o gözəl havası  dəyişməyə başlayır, get-gedə üfunət iyi aləmi 

bürüyür və kor da olsan, o üfunəti tuş tutub gəlib həmin Zibilliyə çıxacaqsan. 

Zibil maşınları Bakının o əraziyə yaxın rayonlarından, qonşu qəsəbələrdən 

gətirdikləri zibili bura boşaldırdılar və sovet zamanı burada xüsusi briqadalar kağızı 

ayrı  yığırdılar, dəmiri ayrı  yığırdılar və sairə  və bunların hamısını  təkrar emala 

verirdilər, yerdə qalanı isə yandırılırdı, amma elə ki, Sovet Ittifaqı dağıldı, elə bil, bu 

Zibilliyin də sahibi öldü, buralar itin-pişiyin, milçəklərin ümidinə qaldı  və 

ümumiyyətlə, Zibilliyin Sovet Ittifaqında olan möhtəşəmliyi get-gedə azalmağa 

başladı, maşınlar zibilləri vaxtında yığmırdılar, vaxtında gətirib bura boşaltmırdılar 

və daha dəmir-dümür də heç gedib zibil yeşiklərinə çatmırdı, müştərilər onları 

əvvəldən yığıb-yığışdırıb aparıb qaramalçılara satırdılar, kağız-kuğuz da tamam 

azalmışdı və kağız-kuğuzun əvəzinə külli miqdarda sellofan torbalar peyda olmuşdu 

və xüsusən Abşeronun məşhur küləkləri  əsəndə o sellofan torbalar uçub ağacların 

qol-budağına, evlərin qapı-pəncərəsinə ilişib qalırdı. 

Üstü sellofan torbalarla dolmuş qoca bir əncir ağacının yanından ötəndə Əliqulu 

fikirləşdi ki, dünya, deyəsən, doğrudan da, dəyişib, indi quşların  əvəzinə  ağaclara 

sellofan torbalar qonur.