Sərraf şİruyə

A DAĞLARIN KÜLƏYİ 
 
Vətənin qoxusu üzümə dəyir, 
Əsin, əsin, a dağların küləyi. 
Biz dağlara sirdaş ola bilmədik, 
Küsün, küsün, a dağların küləyi. 
 
Sizsiz ötdü ömrümüzün baharı, 
Sizdən ayrı tapdıq dərdi, azarı. 
Biganəlik etdik bizdən ilqarı, 
Kəsin, kəsin, a dağların küləyi. 
 

---

             
                           
                          Susma, ürək…
 
 
119 
Anlamadıq olmuş bir də olacaq, 
Yad qalayan alov bizi alacaq. 
Ölənəcən, yaddaşımda qalacaq, 
Səsin, səsin, a dağların küləyi. 
 
Şiruyəyəm, nə müddətdi vətəndən, 
Ayrılmışam, incik qalıb o məndən. 
Kəsər olun başımızı bədəndən, 
Kəsin, kəsin, a dağların küləyi. 
 
 
 
İTİRMİŞƏM 
  
Ölüncə axtarsam tapa bilmərəm, 
Ay ellər, ömr adlı ləl itirmişəm. 
Qızıldan qiymətli, dürdən qiymətli, 
Saçıma dən salan il itirmişəm.  
 
Axtarın əhdini atan gözəli, 
Nə yaman şirinmiş eşqin əzəli? 
Məddili, mənalı, kövrək, məzəli, 
Könüllər oxşayan dil itirmişəm. 
 
Əzəldən başımdan əksilmir xata, 
Həsrətəm işrətli bircə saata. 
Göyçə kimi vətən, Həsəntək ata, 
Mahal itirmişəm, el itirmişəm.