Sərraf Şiruyə
230
ƏYİLƏNƏM
Kim deyir ki, əyilməzəm,
Həqiqətə əyilənəm.
Gözəlliyə, ülviyyətə,
Sədaqətə əyilənəm.
Əyilməzəm – hər şöhrətə,
Əyilməzəm – güc-qüvvətə,
Əyilməzəm altunlara,
Rütbəyə, ada sınan qanunlara,
Əyilməzəm – eşqi dayaz,
Fikri dayaz,
Qanı soyuq,
Qəlbi ayaz.
Qabırğadan bir az qalın,
Mətləbdəndə bir şey qanmaz
Nadanlara, nakəslərə.
Vətən üçün, millət üçün,
Bir daş üstdə,
Bir daş qoymaz kimsələrə.
Həyatımdı,
Şöhrətimdi,
Qüdrətimdi,
Kərəm yanan,
Əsli yanan,
Məhəbbətə əyilənəm.
Əyilməzəm –
Əyriliyə, haramlığa,
Əyilməzəm –
Zülmətlərə, qaranlığa,
Bəşər oğlu son qoyubdu,
İnadıyla, cürətiylə fironluğa,
O inada,
O cürətə əyilənəm.
Susma, ürək…
231
Əyilməzəm –
İlqarsıza, vəfasıza,
İsmətini yerə atan
Üzdəniraq həyasıza.
Boğazını güdənlərə,
Qarnı üçün dostu satıb,
Bir-birini didənlərə.
Millətini,
hörmətini,
Vətənini,
ismətini.
Dünyalardan əziz tutan,
Hər xilqətə əyilənəm,
Əyilməzəm –
Sənəti də adı kimi ləkələnmiş,
Vicdanı da məqsəd üçün
Minbir yerə tikələnmiş,
Üzdə susub, arxalarda,
Hikkələnmiş sənətkara,
Öz ömrünü, öz gününü,
Sənətində elə verən,
Əkin əkən, bağ becərən,
Yollar çəkən, divar hörən,
Fəhlənin də,
kəndlinin də,
çobanın da,
alimin də.
Sənətinə baş əyənəm,
Zəhmətinə əyilənəm.
Ataların ülfətinə,
Anaların ismətinə,
Əyilənəm,
əyilənəm,
əyilənəm...
|
