211
Сечмяляр (шеирляр)
***
Ey könül, şövqə gəlib canıma peyman istədün,
Özüvü dərdə salıb, bu dərdə dərman istədün.
Salmadın sayə
heç ömürdə bir saniyə məni,
Düşərək qövr odüna, sonra da səhman istədün.
Mən canın əsiriyəm, sən də cana yağı nədən?
Niyə öz düşmənüvü tənüvə mehman istədün?
Qarə
yeltək əsirsən yox daha axşam, səhərim,
Düşürüb qəmə canı bu cana loğman isdədün.
Şadiman biçarənin Rəbbinə bol məhəbbəti,
Atıb
onu alova, sən ona iman istədün.
Dostları ilə paylaş: