23. 02. 2004
GÖYÇƏKDİ BAHAR
Bitdi çöl-çəməndə qışın savaşı,
Sevincdən buludun axdı göz yaşı,
Yaşıla bürüdü bahar dağ, daşı,
Güldü asimanda günəşin üzü,
Yaz heyrətə saldı gecə-gündüzü.
Çinarlar birboy da ucaldı göyə,
Zürafə hüsnüylə özünü öyə,
Şimşəklər çaxnaşdı buludu döyə,
Söyüdlər əyildi köksünə sarı,
Yer, Göy salamladı, sanki baharı.
227
Сечмяляр (шеирляр)
Necə yaşılı don geyindi bağlar,
Çeşmələr torpağın döşündə çağlar,
Ruha qida verər ətirli çağlar,
Çünki bahar gəlib, İlahi, bizə,
Təzədən həyatdı o qəlbimizə.
Açar ağaclarda yarpaqlar bir-bir,
Gilavar bağların qoynunda xəlbir,
Xəlbəti küləklə kəpənək əlbir,
Çiçəkdən çiçəyə uçar bir anda.
Həyatdan köç edər güldən doyanda.
Dolaşar bağları quşların səsi,
Havadan duyular yazın nəfəsi,
Qışın əsiri yer qırar qəfəsi,
Sanki, «Yallı» gedər baharla çöllər,
Baharın özütək al geyər ellər.
Odur təbiətin nazlı mələyi,
Coşdurar sinədə arzu, diləyi,
Yaşamaq eşqiylə dolan ürəyi
Diləklər üstünə qovar yel kimi,
Bahardır ürəyin yalnız həkimi.
Quşların cəh-cəhi bağda sazəndə,
Günəş od pərisi, bahar nazəndə,
Dağların boynuna dolanar çən də,
Qovar sis, dumanı o yaz yelləri,
Qıvrılar ilantək yağmur selləri.
Yaz səadətidir dağın, daşın da,
Gəlindir çatılan ocaq başında,
Həyatdı buludun o göz yaşında,
Gözümüz önündə çiçəkdi bahar.
Bütün fəsillərdən göyçəkdi bahar.
30.04.1999
|
