Söz köNLÜMÜ QƏLƏm etdi (publiSİSTİk düŞÜNCƏLƏR)
Yüklə 1,12 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Onda bildim dünya fani, Tağayım,
Hər can üstə ömür ani, Tağayım. Siz isə axırıncı misrada dəyişiklik edib: Hər an üstə ömür ani, Tağayım. kimi yazmısız. Fikrimcə, can dediyimiz yoxdursa, onda nə bədən, nə ömür, nə də an var. Siz isə burada canı anla əvəz edib ömrü anla bağlayırsız. Bir misrada iki dəfə an sözü işlədirsiz, bu həm də eyni sözün bir misrada iki dəfə təkrarı deməkdir. Və yaxud Gün çıxanda adamların hay-hoyu, misrasını Gün çıxanda adamların öz hoyu misrasıyla əvəz etmisiz. Mənə elə gəlir ki, adamların öz hoyu yox, elə hay-hoyu ola bilər. Və yaxud “Əski Azərbaycanın iyirmi səkkiz mayısan” şerində əski sözünü 32 qədim sözü ilə əvəz edirsiz. Bütün bu xırda iradlarımı çıxmaq şərtiylə haqqımda yazdığınız “Adı Şadiman olanın…” kitabına görə sizə dərin minnətdarlığımı bildirirəm, çünki siz yazdığınız bu kitabı səbirlə, xey- irxah ədəbi baxışlara və ulu sözə sığınıb ilk əvvəl qəzetin səhifələrində çapına qərar verdiniz və araya-ərsəyə gətirdiniz. On ay ərzində bəlkə də bədxah nəzərlər və sözlər sizi məngənə təki sıxdı, bəlkə də siz kimlərinsə “Şadiman kimdir?” eyhamlarına dözdüz, bu dözümü ürəyinizdə ağrı etdiz, amma üzə vurmadız. Sizin bu dözümünüzü alqışlayıram. Mən bu publi- sist əsəriniz getdiyi müddətdə sizə ünvanladığı yazıda mənim də adımı çəkmiş, qələminə, sözünə hörmət bəslədiyim filologiya elmlər doktoru, professor Qəzənfər Paşayevə, açıq məktubla yaradıcılığım barədə öz rəyini bildirmiş tədqiqatçı alim-şair Nizami Tağısoya, yazıçı xanımımız Salatın Əhmədliyə, şair xanımımız Nəcibə İlkinə, tədqiqatçı alimimiz Şakir Albalıyevə, “Respublika” qəzetinin baş redaktorunun müavini alim-publi- sist xanımımız Nərgiz Rüstəmliyə öz təşəkkürlərimi və minnətdarlıqlarımı yetirirəm. Bu yazının əleyhinə hansısa bir sözü, bir hissi ağlından keçirib dilinə gətirənlərə demək istəyirəm ki, əziz söz adamları, uca Tanrı bizim hər bir- imizin əqlini və sözünü xeyrə calasın! Əli Rza müəllim, ədəbiyyatı can- dildən sevənlərə diləyim budur ki, bir-birinə can deyib can eşitsinlər, nəyi bacarırlarsa onu bir-birindən əsirgəməsinlər. Hörmətli şairimiz Ramiz Rövşənin təbirincə desək, “ədəbiyyatda hər kəs öz binasını yapır”. Necə yapmağı isə fərdin ağlından, Allahın ona bağışladığı təbdən, özünün sözə verdiyi ruhdan aslıdır. Ruh sözlə birgə qalırsa, o söz özünə yaşam tapır, yox əgər söz ruhu tapmırsa, o bir anın içində doğulur və ölür. Ruh da ayrı sözün sorağına çıxır, çünki yazımın əvvəlində qeyd etdiyim kimi sözün də canı var. Kimlərinsə sözləri, kimlərinsə özləri bu dünyaya yük- dür. Bəşər övladı bərqərar olandan kimlərsə bu dünyanı söz tutumu ilə öz çiyinlərində gəzdirirlər. Kimlərsə öz çiyinlərini sözə sütun ediblər, söz binasının çökməməsi üçün… Söz – əqli-zəkanın, hissin dillə ifasıdır. Söz – haqqın bəndəyə vəfasıdır. Söz – Allahın varlıq qitəsidir. Söz ruh dəryasının qəvvasıdır. Onu xeyrə aşiq edənlər Tanrıya, şərə aşiq edənlər İblisə bağlıdırlar. Ona görə alimin mürəkkəbini şəhid qanıyla bərabər tu- tan müqəddəs Quranımız sözün, sözə tapınan alimin, şairin, yazıçının, ümumiyyətlə, mənəviyyat adamının mərtəbəsindən xəbər verir, ancaq bu mərtəbə şeytanın vəsvəsəsindən uzaq olarsa… 33 Əli Rza müəllim, məhz ədəbiyyatda siz dözümlə öz binanızı hörən- lərdənsiz. Bu bina tarixlərin tufanına, ağrı-acısına dözə-dözə yaşayacaq, ədəbiyyatı sevən və ona qiymət verən söz adamının ruhuna hakim kəsiləcək. Bu hakimlik hissindən sözünüz, əqliniz, coşub-daşan ilhamınız, zirvələrin fəthində olan kamınız əskik olmasın, çünki yazar haqq dünyasına qovuşandan sonra onun yazdıqlarının dadına titulları, mükafatları, vəzifələri yox, özündən sonraya qalacağı söz kərpiclərilə yapılmış kitab qalası yetişəcək. Əgər bu kitab qalada ruh olacaqsa, deməli, yaşam haqqı qazanıb. Allah bu haqqı sözə tapınanların əlindən almasın… Sözə və dözümə and içirəm: SÖZÜM HAQQI, DÖZÜM HAQQI!.. 05.02.2009 Yüklə 1,12 Mb. Dostları ilə paylaş:
|