8. Hakimlar tabiblar, munajjim va muhandislar, arxitektorlar.
9. Muhaddislar, payg‘ambar va uning sahobalari haqida rivoyat
qiluvchi tarixchilar.
10.Mashoyix va so‘filar.
11. Hunar va sa'nat egalari.
12. Har mamlakat va oikalarni yaxshi biluvchi sayohatchi va
musofirlar.
Amir Temur o ‘zining siyosatini amalga oshirishda, davlatni
boshqarishda ulamolar, ilm fan ahillari va yuqoridagi tabaqa vakillariga
qattiq tayangan. Bu haqida sohibqiron shunday dedi: “Fan va dinning
mashhur kishilari o ‘z maslahatlari bilan podsholarga yordam berib
kelganlar. Sizlar menga nisbatan bunday qilmayapsizlar. Mening maqsa-
dim mamlakatda adolat o ‘matish, tartib va tinchlikni mustahkamlash,
fuqarolarning turmushini yaxshilash, yurtimizda qurilishni kuchaytirish,
davlatimizni rivojlantirish. Sizlar bu ishlarni amalga oshirishda o‘z
maslahatlaringiz bilan ko‘maklashishingiz kerak”.
Amir Temur ana shu tabaqalaming xizmati, ijtimoiy mavqeiga qarab
foydalangan, hamda ulami taqdirlab turgan. Uning davrida “suyurg‘ol”
tariqasida ayrim mansabdorlarga (askarboshi, shoir, ruhoniylar va devon
xizmatchilariga) beriladigan mulkchilik rivojlangan. Alohida xizmat
ko‘rsatgan beklarga, lashkarboshilarga beriladigan yer-suv mulki ya'ni
ma'lum joydan (tuman, viloyatdan) o ‘z foydasiga soliq yig‘ib olish haqini
beradigan mulk “jogir” rivojlangan.
Temurning davlat gerbi uch doiradan iborat b oiib bu shakl
tashqaridan o ‘rab olingan jahonning 3 qismi Osiyo va Afrika, Yevropa
hukmdori degan ma'noni anglatadi. Keshga katta e'tibor berdi. “Qubbat-ul-
ilm val adab” deb yuritildi. Shiori “Rusti-rosti”, ya'ni “Kuch adolatdadir”
boigan.
Dostları ilə paylaş: