1
Бурада сюйлянилянляри тясдигляйян, йени фактларла дягигляшдирян вя
эцъляндирян ян сон мютябяр тядгигатларa диггят йетирин: Ъяфярсойlu Илщами.
Türk, Urartu, Alban etnolinqvistik uyğunluqları. Bakı – 2008; Гарашарлы
Чинэиз. Еэей-Аралыг дянизляри реэионунда абориэен дилляр проблеми. Бакы,
2008.
76
AZƏRBAYCAN ƏDƏBİ DİLİNİN DÖVRLƏRİ
1. Азярбайъан ядяби дили дилдахили вя дилхариъи факторларын
гаршылыглы ялагяси шяраитиндя мцряккяб инкишаф просеси кечяряк
буэцнкц сявиййяйя чатмышдыр. О бцтцн дюврляри ейни кейфий-
йятля йашамамыш, лакин даими йцксялян хятт цзря щярякят
етмишдир. «Мцвафиг дилин йашадыьы тарихи просесдя мцяййян
мярщяляляр айрылыр ки, бунлардан щяр бириндя юйрянилян дил
яввялкиндян вя сонракындан фярглянян систем тяшкил едир. Щяр
бир беля систем мцяййян бир заманын вя мцяййян бир мцщитин
реал цнсиййят васитяси кими, йя‘ни бу системя дахил олан ялагя вя
мцнасибятляри ящатя едян бир бцтюв щалында юйрянилмялидир.
Лакин щямин системлярдян щяр бири юзцндян яввялкинин
шякилдяйишмяси вя сонракынын илкин мярщяляси олдуьундан о,
юзлцйцндя, ону хроноложи щямсярщяд системлярля баьлайан
ганунауйьун мцнасибятляр айдынлашдырылмадан шярщ олуна
билмяз».
1
Ядяби дилин дюврляшдирилмяси иши бу мярщяля-систем-
ляри мцяййянляшдирмяк мягсядини изляйир. Ядяби дил тарихинин
дюврляшдирилмяси халгын дили иля тарихи, мянявиййаты иля мадди
мядяниййяти, тяфяккцр тярзи иля игтисади щяйат шяраити, бядии
дцшцнъяси иля ягли-зещни сявиййяси арасындакы ялагяляри мцяй-
йянляшдирмяк кими елми-нязяри ящямиййятя маликдир. Ейни
заманда, бу иш ядяби дилин тарихини юйрянмякдя мцгайися,
яйанилик, асанлыг йаратмаг кими методик тяърцби ялверишлик
кясб едир. Ядяби дил тарихинин дюврляшдирилмясиндя мцхтялиф
принсиплярдян чыхыш етмяк олар: ядяби шяхсиййят вя абидялярдян,
тарихи формасийа вя мцхтялиф сцлалялярля баьлы иътимаи-сийаси
шяраитдян, ади хроноложи ардыъыллыгдан, дилин гурулушундакы
инкишафдан вя с. Бу принсиплярин тяхминян щамысы (щяля цстялик
гармагарышыглыг – гейри-дифференсиаллыг принсипи) Азярбайъан
ядяби дили тарихинин дюврляшдирилмясиндя сынагдан кечирилмишдир.
Тякъя проф. Я.Дямирчизадя 1938-ъи илдян 1971-ъи илядяк 5
вариантда дюврляшдирмя вермиш, щяр дяфя мцхтялиф кямиййятдя
дайанмышдыр (алтыдан икийя гядяр). Ялбяття, ян тякмили сон
дюврляшдирмядир ки, бурада 3 дювр тяклиф олунур: 1. Азяр-
байъан халг дили ясасында ядяби дилин формалашыб инкишаф етмя
1
Винокур Г.О. Избранные работы по русскому языку. М., 1959, с. 215.
77
дюврц (1820-ъи иля гядяр). 2) Азярбайъан милли дили ясасында
ядяби дилин сабитляшмяси дюврц (1820-1920). 3) Азярбайъан
ядяби дилинин дювлят дили кими йенидян гурулмасы вя сосиалист
милли дили ясасында инкишаф етмяси дюврц – Совет дюврц.
1
Бу тяснифат гисмян Б.Чобанзадянин бюлэцсц иля сясляшир: 1) ХВ-
ХЫХ ясрляр, 2) ХЫХ яср – 1905-ъи ил, 3) Ондан сонракы дювр. Бизъя,
бцтцн бу дюврляшдирмялярдя билаваситя дилин гурулушундан,
функсионал цслубларын инкишафындан йох, тарихи-сийаси шяраитдян чыхыш
етмишляр.
Мярщялялярин айрылмасында мцяййян яламятлярин системи
олмалыдыр: ядяби дилин цслуби тязащцрляринин кямиййяти, онларын
гаршылыглы мцнасибятляринин вя иътимаи вязифяляринин характери; бу
тязащцрлярин ясасында дуран структур вя функсионал яламятлярин
сяъиййяси; ядяби дилин гурулушу, щяъм вя иътимаи функсийалары иля дилин
гейри-ядяби тязащцрляринин мцнасибяти.
Еля принсипя мцраъият етмяк лазымдыр ки, бцтцн инкишаф тарихи
цчцн юрняк ола билсин. Бурада ядяби дилин мащиййятини тяшкил едян бир
амилдян йапышмаг зяруридир. Ядяби дил, биринъи нювбядя, нормасы иля
сяъиййялянян сечмя фонетик, лексик вя грамматик фактларын
системидир. Норма ядяби дилин баш атрибутудур. Буна эюря дя ядяби
дилин дюврляшдирилмясиндя башлыъа юлчц кими мящз нормайа, онун
тарихи инкишафына ясасланмаг даща мцнасибдир. Ялбяття, щяр бир
конкрет дилин тарихи цчцн даща спесифик юлчцнцн ола биляъяйини инкар
етмирик. Бир дил цчцн мцнасиб олан бир принсип башга бир дил цчцн
йарамайа биляр. Анъаг бизъя, щансы принсип олур-олсун, бу вя йа
диэяр дяряъядя норма факты иля щесаблашмырса, онда мцяййян
нагислик цзя чыхаъагдыр.
Ядяби дил халгын интеллекти иля цзви ялагядя йашайыр, она
(интеллектя) хидмят едир, ейни заманда ону якс етдирир. Башга сюзля,
норма ядяби дилин сявиййясини эюстярир. О, коллективин мядяни-ягли
мащиййяти иля шяртлянир. Йени интеллектуал мярщялядя, йени иътимаи-
тарихи пиллядя ядяби дил яввялки нормасы иля ону дашыйанларын ягли-
мядяни цнсиййят тялябини юдяйя билмир. Буна эюря дя ядяби дилин
инкишафыны мящз норманын тякамцлц кими анламаг лазымдыр.
Норманын ирялиляйиши мцяййян кямиййят фяргляринин топланмасы иля
шяртлянир. Бу кямиййят щядляри ядяби дилин тарихиндя кечид дцйцмляри
1
Дямирчизадя Я. Азяри ядяби дили тарихи. Бакы, 1967, с.84.
78
йарадыр – мярщяля вя йарымдюврляр ямяля эялир. Бу кямиййят
йыьымлары кейфиййят щяддиня кечдикдя дюврляр йараныр. Норма
тяркибъя ики компонентдян ибарятдир: структур- форма компоненти
вя функсионал-мязмун компоненти. Биринъи тяряф дилин гурулуш
эюстяриъилярини – фонетик, лексик, грамматик ъящятляри ящатя едир.
Орфографик вя орфоепик хцсусиййятляр дя бурайа дахилдир. Икинъи
тяряфдя ися цслуб рянэарянэлийи, цслуби дифференсиасийадакы чевиклик вя
йеткинлик, щямчинин ядяби дилин цнсиййят щяъми нязярдя тутулур.
Ягли-интеллектуал камиллик бу тяряфи мцшайият едир.
2. Бу принсип цзря дюврляри тягдим етмяздян яввял Азярбайъан
ядяби дили тарихи цчцн сяъиййяви олан вя тяснифатын апарылмасында
нязяря алынан бир-ики цмуми мясяляни гейд едяк. Ядяби дил юз
инкишафында щямишя цмумхалг дилини габаглайыр, онун авангарды
кими чыхыш едир. Халг дили цмумян дилдахили ганунларла баьлы олдуьу
щалда, ядяби дил дилхариъи факторлара даща чох щяссасдыр. Ядяби дилин
мцтящярриклийя мейли ядяби норма системиндя йенидян гурулма
чевиклийиндя юз яксини тапыр. Буна эюря дя халг дилинин вя йа милли
дилин бир дюврц ядяби дилин бир нечя мярщялясини ещтива едя билир.
ХЫХ ясрин орталарына гядяр Азярбайъан ядяби дилинин тарихи
бядии дилин, поетик нитгин тарихиня бярабярдир. Бу вязиййят
Азярбайъанда яряб вя фарс дилляринин дювлят дили кими фяалиййят
эюстярмяси иля баьлыдыр. Беля бир шяраитдя норманын инкишафында
вя демяли, дюврлярин формалашмасында бядии сюзцн, бядии нитгин
ролу ясасдыр. Азярбайъан дили функсионал цслубларынын йаран-
масына бядии цслуб эцълц тясир эюстярир. Бир сыра елми абидяляр
бядии формада йазылмышдыр. Щятта ХХ ясрин яввялляриндя
публисист цслубун бя‘зи голлары, елми цслуб мцяййян щалларда
бядии цслубла ялагянин ян‘яняляриня садиг галыр.
Азярбайъан дили тарихинин башга бир хцсусиййяти ХЫХ ясрин
икинъи рцбцндян Азярбайъанын ики щиссяйя айрылмасы иля
баьлыдыр. Бундан сонра Азярбайъан дили ики дювлят яразисиндя
фяалиййят эюстярир. Мцхтялиф иътимаи-сийаси, мядяни, игтисади
шяраит, айры-айры диллярля ялагя мцхтялиф дювлят яразиляриндя
Азярбайъан ядяби дилинин спесифик хцсусиййятляр газанмасыны
шяртляндирир. ХЫХ ясрин 3-ъц рцбцндян Иран азярбайъанлыларынын
ядяби нормасы шималдакындан фяргли мязмун кясб едир. ХЫХ
ясрин 2-ъи йарысындан дюврляшдирмядя мящз Шимали Азярбайъан-
дакы ядяби дил нязярдя тутулур.
79
Даща башга бир хцсусиййят. Азярбайъан халг дилинин
тяшяккцлцндян башлайараг заман-заман дювлят дили, елми дил вя
цмумиййятля, эениш планда йазылы дил щцгугунда цмумян башга
дилляр фяалиййят эюстярдийиндян Азярбайъан ядяби дилинин шифащи голу
даща эениш инкишаф тапыр. Йазылы-бядии дил юз инкишафында аз вя йа
чох дяряъядя халг йарадыъылыьы нцмуняляринин дилиндян дя даим
гидаланмышдыр. Шифащи ядябиййатын дили ися халг дилинин ян‘янялярини
ясрляр бойу мцщафизякаръасына йашатмышдыр. Бурада бир нятиъяйя
эятирян икитяряфли тя‘сир баш верир: бир тяряфдян, шифащи ядяби дил халгын
гядим йарадыъылыг нцмунялярини юз илкин дил страндартында кянд-
кянд, шящяр-шящяр йайыр вя бу ян‘яняни нясиллярдян нясилляря верир;
яъняби ядяби дилля ящатя олунан халг бюйцк шифащи сюз усталары
йетирмишдир ки, онлар дярин фялсяфи мязмун ифадя едя билян
мцкяммял бядии дил щазырламышлар. Диэяр тяряфдян, юз дилини мящв
олмаг тящлцкяси гаршысында эюрян халг ондан дюрд ялля йапышмыш,
онда юз гящряманлыг кечмишини, бабаларынын зещни инкишафыны
эюряряк, ондан мющкямъя тутмуш, щятта буна эюря она бир гядяр
дя мцщафизякаръасына йанашмышдыр. Позулмаг, мящв олмаг тящлц-
кясини бир ъанлы организм кими щисс едян ана дили юзцнц сяфярбяр
етмиш, фювгялэцъля йад дилляря гаршы мцбаризя апармышдыр.
Йухарылардан щимайя эюрмяйян дил ашаьыларын данышыьы кими бцтцн
дахили енержисини шифащи йашаныша вермиш, эяляъяк йазылы фцрсятя гядяр
шифащи ядябиййата икигат, цчгат эцъ сярф етмишдир, йазылы фяалиййятя
щазырланмышдыр. Юз дилинин ясас лцьят фондунун вя грамматик
гурулушунун варлыьы уьрунда йад дилляря гаршы мцбаризя ана
дилинин гурулуш системинин сабит сахланмасы иля нятиъялянмишдир.
Бцтцн бу ъящятляр нятиъясиндя ядяби дилин мцхтялиф дюврляриндяки
норма тяшяккцлцндя грамматик гурулуш фактларынын дифференсиал-
лашдырыъы ролу нисбятян зяифдир. Норма мцяййянляшмясиндя ян чох
лцьят материалы, цслуби эенишляшмя вя даралмалар, жанрлара мцвафиг
нитг тязащцрляри, койне-диалект вя с. даща ясасдыр.
Ədəbi dilin tarixini, göründüyü kimi, müxtəlif prinsiplərə
görə dövrləşdirmək olar və müxtəlif prinsiplər üzrə
Дюврляшмянин цмуми мясяляляри иля баьлы эениш мя‘лумат цчцн бах:
Т.И.Гаджиев. К проблеме периодизации истории азербайджанского
литературного языка. «Лингвография, диалектология и история языка».
Кишинев: изд. «Штинца», 1973, с. 147-172.
80
dövrləşdirmə təcrübələri də var. Ədəbi dil anlayışında, əlbəttə,
yazı mühüm faktordur ki, bu, nəzərə alınmalıdır. Eyni
zamanda bu təsnifatda xalqın keçdiyi təşəkkül və inkişaf
mərhələləri, bu mərhələlərdə cəmiyyətin yetkinlik dərəcəsi,
cəmiyyətin və dövlətçiliyin dilə münasibətinin mədəni
təzahürü nəzərə alınmalıdır. Çünki bunların hamısının dilə və
üslublara təsiri var. Bu baxımdan Azərbaycan - türk ədəbi
dilinin tarixini iki dövrə ayırmaq daha münasibdir: 1.
Yazıyaqədərki dövr; 2. Yazılı dövr.
1. Yazıyaqədərki dövr bütövlükdə təşəkkül tapmış Azər-
baycan xalq dili tarixinin təxminən e.ə. II əsrdən eramızın VI
əsrinə qədərini əhatə edir. Təbii ki, bu dövrdə xalqın dövlət
idarə üsulunda yaşaması, dövlətçilik institutları - saray-
aristokrat qatı, məmur-tacir təbəqəsi, ordusu olması ilə bağlı
həm əmr və fərmanların, hökmdar-sərkərdələrin yürüşlərini
qeydə alan salnamələrin dili kimi yazılı, həm də elitanın
ünsiyyət vasitəsi kimi şifahi ədəbi dil təzahürləri olmuşdur. Bu
mülahizə süni görünməsin deyə, məsələn, daha qədim dərinliyə
gedən Şumer tarixini yada salmaq yetər. E.ə. III min ildə
Şumerdə məktəblər işləyib, dövlət sənədlərini yazıya alan
mirzələr-katiblər olub (hələ aşağı mədəni inkişaf səviyyəsində
də bütün dövlətlərdə mirzəlik-katiblik sənəti fəaliyyət
göstərib), hətta Şumer qəhrəmanlıq dastanları yazıya alınıb,
dini şeirlər-ilahilər deyilib və yazılıb. Buna görə
"yazıyaqədərki ədəbi dil" anlayışını göydəndüşmə saymaq
olmaz - yazının və yazılı dilin mərhələləri göz qabağındadır.
Sadəcə "yazıyaqədərki" ifadəsində müəyyən şərtilik var.
Birinci onu nəzərdə tuturuq ki, o dövrdən bizə yazıda heç nə
gəlməyib. Bu dövr yazı mədəniyyətimizi sonralar Göy Türk
dövlətinin daşlara qazılmış yüksək-ali üslublu yazılarının -
kitabələrinin timsalında təsəvvür edə bilərik. Orxan - Yenisey
kitabələrinin dili Göy Türk imperiyasının dövlət dili - əbədi
dili olmuşdur. Eyni zamanda folklor nümunələrinin dili, bir
çox xalq ifadə-deyimlərinin, onomastik vahidlərin fonetikası,
başqa xalqların yazılarında qorunub saxlanmış türkizmlərin
tarixi-müqayisəli təhlili vasitəsilə, eləcə də sonrakı yazılı
dilimizin faktlarında görünən və müasir dildə yaşayan qədim
81
səs uyğunluqlarının əsasında həmin dövrün xalq dili və ədəbi
dili haqqında məlumatlana bilərik. Əlbəttə, həmin dövrü
keçən əsrə aid tədqiqatların Azərbaycan dilində müəyyən
etdiyi oğuz-qıpçaq dil faktları ilə sərgilənən dil mənzərəsi ilə
təsəvvür etmək olmaz. Tədqiqat göstərir ki, bizim tanıdığımız
oğuz-qıpçaq elementlərindən daha qədimdə, məhz e.ə., məhz
yazıyaqədərki dövrdə daşlaşmış Azərbaycan türkcəsi
olmuşdur. Ögey tarixşünaslığımızın Azərbaycanda türkün
erkən tarixini danması ideyasının davamı olaraq oğuz
etnosuna münasibət də birtərəflidir. Azərbaycan türkcəsinin
oğuz mənşəyi qəbul olunur. Ancaq oğuzların Midiya-
Albaniya (Azərbaycan) ilə bağlılığı ən yaxşı halda ilk orta
əsrlərin sonlarına aid edilir, ən çox da bu tarixi səlcuqlarla (XI
əsrdən) başlayırlar. Halbuki dil faktları, ayrı-ayrı sözlərin
morfonoloji təhlili, Azərbaycan şivələrinin faktlarına müraciət
dilimizdə oğuzcanın çox qədimlərə getdiyindən xəbər verir.
Azərbaycan türkcəsində oğuzca iki qat təşkil edir. Birinci qat
eramızdan əvvələ gedən ən qədim dövrlərdən dilimizin əsasını
təşkil edən fonetik, morfoloji xüsusiyyətlərin və qədim əsas
lüğət fondunun təşəkkülünə qədərki dövrü əhatə edir – eranın
əvvəllərinə kimi. İkinci qat ilk orta əsrlərdən yaranan, başqa
oğuz dilləri ilə yeni əlaqələrin nəticəsində nüfuz edən faktlarla
qaynayıb-qarışmanın nəticəsində meydana gəlir. Bu mərhələ
özü iki səviyyədə üzə çıxır: 1. Eramızın əvvəllərindən X-XI
əsrlərə qədərki müddət. Görünür, "Dədə Qorqud kitabı"nda
təsvir olunan oğuzun oğuzla vuruşu məhz bu dövrlərin
məhsuludur: dastandakı İc Oğuzlar yerli, Azərbaycanın qədim
oğuzları, Daş oğuzlar isə gəlmələrdir - deməli, boyların
bəziləri daha qədimlərə getsə də, bir qismi həmin dövrlərdə
yaranıb. Bu zaman oturaq və gəlmə oğuzların dilləri arasında
həm canlı - dil, həm də ədəbi — nitq səviyyələrində əlaqə olub;
2. XII-XV əsrlər arası. Bu zaman azərbaycanlıların başqa
oğuz dilləri ilə əlaqəsi yalnız ədəbi-yazılı səviyyədə gedib.
Müasir dildə ən qədim oğuz qatı fonetik faktlarda daha güclü
qalır. Hətta bu fonetik təkamül bəzən leksik-semantik
qavrayışla nəticələnir. Məsələn, devirmək və çevirmək, dönmək
və çönmək sözləri indi sinonim kimi götürülür. Halbuki
82
burada adi d-ç məxrəc ayrılması baş vermişdir - dialektlərdəki
diş-çiş, düş-tüş-çüş misallarını xatırlayın.
Qədim oğuz qatına aparan bir neçə fonetik hadisə.
Ç - s: çis-sis. Çiskin, çiləmək (damcı) sözlərinin kökü çi
(şeh, nəm) orta əsrlərə qədər Azərbaycan oğuzcasında
müstəqil işlənib:... ol düzülmüş incilər Sübhdəm vəqtündə
düşmüş çimi, ya dürdənmidür (Nəsimi). Müasir dilimizdəki
islanmaq felinin kökü is - çi-nin metatezasıdır - ç-s baş
vermişdir.
Ş - s:
qas (qaş), das (daş), asıx (aşıq) (Cəbrayıl, Sirik kənd
şivəsi). Ayrı-ayrı sözlərdə: şillə-sillə, şunqar-sünqar, Şəki-Saki,
Şabran-Sabiran.
Ç - ş:
çaĢqın-ĢaĢqın. Əslində bunların hamısı ç-t-ş-s silsilə
inkişafının müxtəlif mərhələlərdə işlək olmuş təzahürlərinin
qalığıdır.
D - z - y.
M. Kaşğarinin göstərdiyi bu səs uyğunluğu
Cəbrayılın Sirik şivəsində sistem təşkil edir: zan-yan, zaxsı-
yaxsı. Azıx (ayı) mağarasının adında aydın qorunub saxlan-
mışdır. Həmçinin: addım – adaq-azaq-ayaq. D - z məxrəc
əlaqəsi türk antropoloji genində haradasa gizlənib, müasir
şivələrimizdə birdən iki alınma sözdə zühur edir: muraz-
murad, məzə-mədə. İndi dilimizdəki adına (cümə axşamı)
sözünün tarixən (məs, DQK-da) ayna şəklində işlənməsi də
qədim d-y əlaqəsinin şahididir. Hesab etmək olar ki, belə
qədim
türk
səs
qanunlarına "uyan" sözlər ən qədim alınmalardandır. Bəzən
qədim nadir dil hadisəsi alınma sözdə məharətlə gizlənir.
Məsələn, vərdiş Cəbrayıl şivəsində vərgiş şəklində işlənir. D - g
uyğunluğu ilk baxışda təbii görünmür. Ancaq məxrəc keçidləri
(g-k-c-t-d) g-d əlaqəsini adiləşdirir. Yaxud qax- və çax-
şəkilçilərində geneoloji ümumilik görən müəllif
1
yuxarıdakı
keçidi qalın məxrəcə köçürmüş olur: q/g-d/k-d/t-c/ç.
C - y
. M.Kaşğariyə və başqa mənbələrə əsaslanan
tarixçilər yabqu/cabqu titul sözünü (xaqandan sonra ikinci
ünvan) eyni möhür-əlamət kimi tanıyırlar. Bu səs uyğunluğu
1
Радлов В. В. Опыть словаря тюркских наречий. Т. I, ч. I, с. 116.
83
donmuş halda, sözün leksik-semantik içinin sabit örtüyü kimi
bu gün də görünür: cırmaq (cırıq, cızmaq, curum, cığır...) -
yarmaq (yarıq, yırtıq, yarğan). Toponimik ədəbiyyatlarda Car
kəndini (Zaqatala) yer sözü ilə bağlayırlar. Biləcər
toponimindəki -cər hissəsi də o kökdəndir: bilə (bala
"kiçik")+cər(yer).
C - z
: zan-can (Cəbrayıl, Sirik şivəsi), Car (Zaqatala) - Zar
(Kəlbəcər). Müasir dilimizdə: əmcək-əmzik, damcılamaq-
damızmaq/damzımaq.
D - y: dərə-yarğan.
D - c: dırnaq-cırmaq(lamaq)-caynaq. Bu səs uyğunluqları
d-z-y-c inkişaf xəttidir: dərə-dərin-yarıq-cırıq-cızıq, yer-cər-
zar.
Cənub şivələrimizdəki ts afrikatı mürəkkəb səslərin
bolluğu dövrünün yadigarıdır və suvar dilinin təsiri də sayıla
bilər: tsay (çay), tsimən (çəmən). Həmçinin tarixən: Tsitsək
(Çiçək - Xəzər hökmdarının qızının adı). Bu gün muncuq kimi
işlənən sözdəki b - m (boyun başqa türkcələrdə moyun) bən-
mən, bunu-munu örnəklərindəki dövrün yox, daha qədim
tarixin faktıdır. Orta əsrlər dilimizdə ən qədim türkcəyə
məxsus l-ş hadisəsi müşahidə edilmir. Deməli, bələk-beşik,
dəlik-deşik nümunələrindəki l - nın ş - ya, yaxud ş - nın l - ya
keçməsi e.ə.-in dil faktı olmalıdır -çuvaşca müqayisə et: çul -
daş. Yaxud şivələrimizdə işlənən kərtmək/çərtmək [kəsmək]
sözlərindəki k - ç uyğunluğu yeni oğuz qatına düşmür, M.
Kaşğarinin göstərdiyi oğuz faktları ilə izah oluna bilmir. Ayrı-
ayrı tarixi və müasir söz-toponimlərdə qədim, yazıyaqədərki
türkcəmizin leksikasını görürük. Midiya tayfası mak-maq-
mağ-bük (m-b) əsasında Midiyanın adı Makta və bu gün
Naxçıvanda Maxta kəndi
1
; Alban sözü də həmin qədim leksik
nümunələrdəndir: buryatca albanay şaman termini kimi
sehrkar, cadulu (ruh) - həmin şaman adəti bizim Albaniyada
1
Древнетюркский словарь. Л., 1969, с 132-335; E. İ. Əzizov. Azərbaycan
dialektlərinin etnik tərkiblərinə dair. ―Türk dillərinin quruluşu və tarixi‖
toplusu, B., 1983, s. 72.
84
da olub
2
. Qədim Azərbaycan dövlətləri Albaniya, Atropaten
və Ağvan adları da türkcə etimolojiləşir: al (uca)+ ban (yer,
məkan), atar (dağlıq, yüksəklik)
1
+patin (elamca: məkan,
vətən)
2
, ağ (yüksək)+van (məkan). Bu adlar Azərbaycanın
bugünkü toponimlərində yaşayır: Alpan, Alpout, Adur
(Qubada kənd adları), Ağvanlar (Şəkidə məhəllə adı).
Maraqlıdır ki, başqa qədim Azərbaycan dövləti Arran adı
düzənlik, ovalıq mənası ilə bağlanır: bu gün dilimizdə aran
sözü yaylaq sözünün antonimi, qışlaq sözünün sinonimi kimi
Dostları ilə paylaş: |