492
L – ishchi kuchi sarflari;
A – mutanosiblik koeffitsienti;
va
- ishlab chiqarish hajmining ishchi kuchi va kapital sarflari bo‘yicha
elastiklik koeffitsienti.
Elastiklik koeffitsienti bir ko‘rsatkich miqdorining o‘zgarishi
natijasida
boshqa bir ko‘rsatkich miqdorining o‘zgarishi darajasini ifodalaydi. Shunga ko‘ra,
koeffitsienti kapital sarflarining 1%ga o‘sishi ishlab chiqarish hajmining necha
foizga o‘sishini,
koeffitsienti esa ishchi kuchi sarflarining 1%ga o‘sishi ishlab
chiqarish hajmining necha foizga o‘sishini ko‘rsatadi.
va
ning yig‘indisi ishchi
kuchi va kapital sarflarining bir vaqtning o‘zida 1%ga o‘sishi ishlab chiqarish
hajmining necha foizga o‘sishini ko‘rsatadi.
Ch.Kobb va P.Duglas o‘z tadqiqotlarida AQSh
qayta ishlash sanoatining
1899-1922 yillar mobaynidagi ish faoliyatini tahlil qilib, ishlab chiqarish
funksiyasining ko‘rsatkichlarini aniqlashga harakat qilganlar:
75
,
0
25
,
0
01
,
1
L
K
Y
.
Bu ko‘rsatkichlar shuni anglatadiki, o‘sha
davrda AQSh qayta ishlash
sanoatida kapital sarflarining 1%ga oshirilishi ishlab chiqarish hajmini 0,25%ga,
ishchi kuchi sarflarining 1%ga oshirilishi esa ishlab chiqarish hajmini 0,75% ga
oshishiga olib kelar ekan.
Keyinchalik Kobb-Duglasning ishlab chiqarish funksiyasini golland
iqtisodchisi Yan Tinbergen yanada takomillashtirib, unga yangi omil – texnika
taraqqiyoti ko‘rsatkichini kiritdi. Natijada ishlab chiqarish
funksiyasi formulasi
quyidagi ko‘rinishni oldi:
rt
e
L
AK
Y
1
,
bu yerda: e
rt
– vaqt omili.
Ishlab chiqarish funksiyasiga vaqt omilining kiritilishi endilikda nafaqat
miqdor, balki «texnika taraqqiyoti» atamasi orqali uyg‘unlashuvchi sifat
o‘zgarishlari – ishchi kuchi malakasining o‘sishi, innovatsiya jarayonlarining
493
kuchayishi, ishlab chiqarishni tashkil etishning takomillashuvi, jamiyat miqyosida
ma’lumotlilik darajasining oshishi va boshqalarni ham aks ettirish imkonini berdi.
Iqtisodiy o‘sishning neokeynscha modeli makroiqtisodiy
muvozanatning
keynscha nazariyasini rivojlantirish va unga tanqidiy yondashish natijasida
vujudga kelgan. Bu modellar orasida ingliz olimi R.Xarrod va amerikalik olim
E.Domarning iqtisodiy o‘sish modellari e’tiborga molik hisoblanadi. Har ikkala
modelning umumiy jihatlari mavjud bo‘lib, ular quyidagilar orqali shartlanadi:
1) ular neoklassik modellardan farqli o‘laroq bir omilli model hisoblanadi.
Ya’ni bu modellarda milliy daromadning o‘sishi faqat kapital jamg‘arishning
funksiyasi
hisoblanib, kapital samaradorligiga ta’sir ko‘rsatuvchi ishchi kuchi
bandligining oshishi, FTT yutuqlaridan foydalanish darajasining o‘sishi, ishlab
chiqarishni tashkil etishning yaxshilanishi kabi boshqa barcha omillar nazardan
chetda qoldiriladi; 2) ishlab chiqarishning kapital sig‘imi ishlab chiqarish omillari
narxlarining nisbatiga bog‘liq bo‘lmay, faqat ishlab chiqarishning texnik sharoitlari
orqali aniqlanadi.
Neokeynscha modelda investitsiyalarning o‘sishi iqtisodiy o‘sish
va uning
sur’atlarini belgilovchi omil hisoblanib, u bir tomondan, milliy daromadning
o‘sishiga
imkon yaratadi, ikkinchi tomondan esa, ishlab chiqarish quvvatlarini
kengaytiradi. O‘z navbatida daromadning o‘sishi bandlikning oshishiga imkon
yaratadi. Investitsiya hajmining ko‘payishi natijasida
kengaygan ishlab chiqarish
quvvatlari daromadning o‘sishi orqali to‘liq ishga tushirilishi lozim. Shunga ko‘ra,
E.Domarning modelida quyidagi tenglik orqali muvozanatning ta’minlanishi shart
qilib qo‘yiladi:
Dostları ilə paylaş: