Turuz söZLÜGÜ 15-01-2017 1395- III 18 400 Başlıq Bey Hadi

sözə - sözə qoşulmaq: sözə qarışmaq.
- sözə tutmaq: 1. sözlə başın qatmaq, oyalamaq. 1. sözü uzaldıb işdən alıqoymaq.
-sevgi sözə sığınmaz, iş olmasa alınmaz.
-doğru nədənlərə toxunmadan sözü sözə satma, söz aldağac: savsata. səfsətə. çaxnaş. sözü buruşdurub, dolaşdırıb, istədiyi sonucu çıxarma.
-sözü sözə oxşamaz, ağzı sözdən boşamaz. (boşamaz: boşalmaz)
-dil sevgisi coşmuş olur könüldən, batsan içə dalsan sözə görərsən, dil yoxdusa söz anlamı tapılmaz, söz yoxdusa heç bir qavram yapılmaz, başlar kütər, beyin küsər, heç bir kimlik arınmaz, nə bir duyqu, nə bir savsal, nə bir kimlik yarınmaz. (savsal: fəlsəfə). (yarınmaz: yaranmaz)
- sava sözə gərək değil. (sava: sova. savayı. savrı. sayrı. səyri. alahı. ayrı. başqa. sayirə. saerə. qeyri).

söziylə -daşlar ağır çəkiylə, kişi ağır söziylə, min duymaqdan yeğ basar, kişi görsə göziylə.

sözlə - sözlə başın qatmaq, oyalamaq. sözə tutmaq.
- sözlə sarkıtmaq, müzahimət edmək: söz atmaq. sataşmaq.
-sözlə işin bir olsa, başın uca qolun zor.
-sözlə sataşmaq: söz salmaq. söz atmaq.

sözləm cümlə .

sözləmək <> söyləmək. savlamaq. sovlamaq. soylamaq.

sözlər -çiçək olsan solarsan, budaq olsan qoparsan, sözlər sözü söz olsan, könüllərdə yaşarsan.
-ağzına gələni, iti sözlər artamaq, söyləmək: savğamaq. savramaq. (narəva. dürüşt. zişt). - ona nə olub genə belə savrayır.
-azarlayan, incitici sözlər, işlər yapmaq: saçdırıcı, iğrəndirici, kötü davranmaq. sasıqmaq. sarsıqmaq.
-dadlı sözlər qatı daşı un eylər, acı sözlər yılım unu daş eylər. (yılım : yumşaq).

sözlərin -ürək sözlərin dilə gətirmək: sağınmaq.

sözlərintən -pişikin əizləmə sözlərindən: arslancıgım! qaplacigim! .

sözlərtən -doldum boşaldım gahdan, hammı köçdü yanımdan, doymaq yaşam dadından, boş sözlərdən sayılmış, çox azlığın bu boşluğa inanmış.

sözləşqən sözləşgən. söyləşgən. sırgəp. sərgəp. sığgəp. gəpləşgən. çox danışan. vərrac.

sözləşmək salqılaşmaq. salığlaşmaq. qərarlaşmaq .

sözlü 1. dilli. sayrağ. sayrağı. sayruc. sağraş. sağrac. sağruc. qonuşqan. çənəçi. çalçənə. çərənçi. gəvəzə. çənəsi düşük. söz düşüyü. ağzı boş. boşboğaz. çox danışan, söyləyən. çəkəyi (çənəsi) açıq. (vərrac). 1. savsaq. içili.

söztə -sözdə yalan çox olur, işdə yalan pox olur.
- bir sözdə olurkən susdurulmaq: sözü ağzına tıxmaq.
- sözdə, dildə qalmayan: söz körüyü. - sözlə gəmi yeriməz.

söztən -sözü sözə oxşamaz, ağzı sözdən boşamaz. (boşamaz: boşalmaz)
-köçər oba keçər kərvan, atlu olda azu yayvan, mal davardan nə vardan, sözdən başqa heç bir neden iz qalmaz. (azu : yaxud). (yayvan: yaya. piyada).

söztü -sevmək bəlki ola bir sözdü, sevildiyin bilənlərə çox sözdü.

sözun - sözun bitirəməmək: sözü ağzına qalmaq
- sözün bitirməmək: sözün çeğnəmək.

sözü -sözü uzaldıb işdən alıqoymaq: sözə tutmaq.
- sözü yox: çox gözəl. yoğlaz. heç kəsirsiz. mükəmməl
-sözü ağzına qalmaq: sözun bitirəməmək.
- sözü ağzına tıxmaq: bir sözdə olurkən susdurulmaq.
- sözü çevirmək:danışıq yönün sapdırmaq, dəğişdirmək.
- sözü gəvələmək: bir sözü dönə dönə qaytarmaq.
- sözü ağzında qalmaq: deyəcək ara, yer bulmamaq.
-çiçək olsan solarsan, budaq olsan qoparsan, sözlər sözü söz olsan, könüllərdə yaşarsan.
- sözü savla buyur. (savlamaq: məsəl çəkmək).
-doğru nədənlərə toxunmadan sözü sözə satma, söz aldağac: savsata. səfsətə. çaxnaş. sözü buruşdurub, dolaşdırıb, istədiyi sonucu çıxarma.
-sözü buruşdurub, dolaşdırıb, istədiyi sonucu çıxarma: savsata. səfsətə. çaxnaş. doğru nədənlərə toxunmadan sözü sözə satma, söz aldağac.
-qay qadası uzaq olsun, gülüş diriş durağ olsun. (diriş: yaşam. oluş. həyat). (durağ: duraqlı. dəvamlı. həmməşəlik). (qız oğlan köçürəndə, birisin yola salanda iyi diləkdə bulunma sözü).
-qırx ağızlıq el pozar, ara sözü ev pozar.
-sözü sözə oxşamaz, ağzı sözdən boşamaz. (boşamaz: boşalmaz)
-yalançının sözü quyruqlu, yetim cocuq buyruqlu.
-cadu, tilism sözü: sına. vird.
- sözü gedirkən birindən taba çıxmaq, difa' edmək. uyğu (iygi) savınmaq. zikri xeyr edmək. (iygi: eyği. uyğu)
-doğru kişi versə sözü ötürməz, heç bir kölgə artıq boya götürməz.
-sözü ağzında qalmaq: saçımaq. qaçımaq. qaçışmaq. sapışmaq. keçəmək. çeçəmək.
-atasözü: salanaq.

sözüm -artıq məndə dözüm yox, uzun yaşa gözüm yox, gedir gedsin, qalır qalsın sözüm yox.

sözün -çox sözün azı yaxşı, az sözün özü yaxşı. (özü: cirgəsi. xulasəsi)
-sözün canı işdədir.
-sözün çoxu yalansız, pulun çoxu talansız (olmaz).
-təkin kişi sözün tutdu, döğüş keçdi savaş utdu. (təkin : seçgin. quzidə). -(təkin kişi: təkcə kişiki). (təkin kişi: təkcə kişiki).
-toy gəlşiğü bağşıdur, sözün düzü yaxşıdur. (gəlşiğü: yaraşığı)
-yanaşan sözün anlamına ''doluluğ, çoxluğ, tamlığ, teyxalığ'' anlamın artırır: sır. sir. - sır süt: sütdən dolu. - sır doğru: lap düz. - sır altın: tam qızıl. - sır yalan: dibdən yalan.
(yamanın sözün boş ver) . -dinlə kötünü, itir özünü.
- sözün uçuğu: sözün ruhu.
-sözün, qovlun tutan: sağdıyan. sözünün əri. tuturuqlu. tutruqlu. güvənilir.
- sözün edmək. söz salmaq.
- sözün salmadan kim biləcək nə istirsin. (salmaq: mətrəh edmək).

sözüntə sözündə. dilində. -kişi gücü dilində. {kişi dediyin tuluğdur, ağzın açsan dağılır (yıxılır)}.

sözüntən - çürük ağac özündən, çürük kişi sözündən (bəlqürür)
-tutruğundan, sözündən, qovlundan qaçmaq: sapıtmaq. - sapıta sapıta günləri savdı.

sözüntən - gedər yelə çox sürməz, qarınpalar qarından, çox danışan sözündən.

sözünü - sözünü bilmək: gərəyi kimi danışmaq.
- sözünü edmək: işə uydurmadan, oranlamadan, qatmadan yalnızca söyləmək.
- dögül kişi bu: sözünü yel kimi tutan, özünü çox ucuz satan.

sözünün -sözünün əri: sağdıyan. tuturuqlu. tutruqlu. sözün, qovlun tutan. güvənilir.

sözütür - mutluluğda gedən yollar mutluluğun özüdür, mutluluğa gedən yollar mutluluğun sözüdür.

su 1. sav. daş, qayış kimi itimə aracı. 1. duş. - su tutmaq: duş tutmaq.
- sav su: damıt, süzmə, tanğış, (təsfiyələnmiş) muqəttər su. {sav: (çav) say. sap. saf. aya}.
-suvağ. eşilib, dəlinərək açılan su yolu: sokak. soxaq. sovaq. savağ. (1. < soxmaq. suxmaq. 1. < sökmək. 1. < sovmaq. savmaq). güdük.
-ağızdan salınan su: salvağ. saldağ. tüpürük.
-donuğ qandan ayrılmış sarı su: sarsu (sarı su) sirom
-toprağlı, bulanıq daşqın su: sırnax. sıvax. sırvax. sel suyu.
-saman altdan su yeridən: sinsi. sintə. sinti. sıntı. siğsi. sığsı. gizlin, altdan, əl altı işləyən. sosur. sorsıq. oğrun. tülkü. kurnaz. şeytan. mızı. - üzü gülməz sosurdan qaçın. - sosurun dili qarnında.
-su içmək: suvlamaq. soğlamaq.
-su saxlamaz toprağ: silgik topraq.
- sadış su. (sadış: sağdac. sağdıc. sağduş. bəsi. becəri. pərvəri) .
- su qoğan: sapasu. (sapa: sayladan. təmizləyən).
- su soluğu. (soluğ: soluş. soluğuş. soğuş. soğuluş. sozalma. sozuluş. sozalış. azalma).
-qabarmış su axını: savul. sovul > sel.
-sarı su. {sarus. sasuq. 1. yaradan axan sarı su. 1. irin. çirk. - yarası sasuqladı}.
-sarı su: saruğ. səfra.
-sarı su: sarut. surat.
-yaradan axan sarı su: sarus. sasuq. (sarı su).
-sarı su: sümük. fırtığ. zükam. nəzlə.
-savıt su: bulaşıq su. pəs ab. pəsab.
-su ambarı: sarnıc. sarnaç. sarnaq. sarnıq. sarqaq. sərdaba.
-kövüllərdə kirəcli (ahahlı) su damlamasından, dəğişik biçimlərdə oluşan, gənəlliklə kəlləqəndi andıran, çatıdan asalaq, sallaq, qırılqan daş: sarqıt. sarquc. kövürgə. istalakmit. istalaqmit.
-su basqını: coşqun. sel. seyl < çal.
-su bulqunu:səmur. rasu.
-su daşı. bilöv daşı. savanğ. savan. suvan. (< savamaq: ititmək) sapanğ. (< sapmaq: çıpmaq).
-ırmağ yatağının qırağlarını, su axıntısı yumamağ üçün çəkilən bənd, sədd: sapay. səpəy. savba. savğa.
-təkərli aracları arxasına vurulub, su, palçıq sıçramağı önləyən enli tikə: sapqal. çapqal. gilgir
-su qırağlarında yetişən, səbət toxumada işlənən, əsnək, əğilgən, yumşaq dallı ağac: söğüt. söyüt. dal.
-suvarıldığdan son su artığının axıtıldığı yer: savağ. sovağ.
-su axımın çevirmə üçün qoyulan, qurulan bəd, səd, nərsə: savacağ. savac. savağ. savağbaşı.
-eşşək ayar başım olsa (başım sağ olsa), dənizdən su içərəm. (ayar: aytar. deyər). (yekə arzular üçün, uzun yaşam istəyən)
-dərin olmayan su: sırnaq. sıyvan. sıyağ. sıyaz. sayağ. sayaz. dayaz. sıxrığ. sıyrığ. sıy > sıv > sığ. - bir sıyrığ bulseydik suyu aşardığ.
-sırsu. sırsuv. sığsu. tıxsu. gur, bol sulu olan.
-su soran, çəkən nərsə: sonğıra. sorğa. sövğirə. somra. > süngər. isfənc.
- kərdilər, quylar, neçə su qaynağı arasında su yolu açmaq:güdür açmaq. { güdür:(suğarmaq üçün) kərdilərin aralasında açılan ilişik arxlar. mürtəbit araxlar. kəriz. kəhriz}.
-fırlanır tərsəsinə bax devranımız, su götürmək yerinə suv tökülür güv quyuya. (güv: yağış suyu yığışan çuxur)
-su tökülməz quyuya, çəkilər su quyudan.
-külək, su axımı: axıntı. kürən.
- bol bol axan su:gürdür gürdür.
-su kimi duru: saltan. sultan. arın. təmiz. sav. saf.
-su kovası, qabı: güvlək. gürüm.
-su salmaq: sağınmaq. suğunmaq. işəmək. - çox su içən uşaq yerinə sağınarmış.
- su verən. sağır. suçu. (abdar)
-uzaqlığdan gözü saran, su kimi ağ, süt kimi görünən aldatıcı görüngə, mənzərə: sarap. sarab. sarqağuc.
-üstündən keçiləbiləcək, su üzərində bağlanmış buz qatı: salbat. salqat.
-yel, su ilə gətirilmiş, dağılmış, salınmış, atılmış olan:salıntı (atıntı). - salıntı küçələri qapamış.
-su kimi nərsələr gurul gurul çağlayıb, çağqayıb axması: gürləmək. gürlətmək. gurlamaq. gurlatmaq.
-su tökülməz quyuya, çəkilər su quyudan.
-özsu: salqı. covhər. üsarə. (yemiş (meyvə) suyu)
-salma su: çəkilmiş arx.
-su qabı: sağnağ. su, suyuq qoylan qab.
-su, suyuq qoylan qab: sağnağ. su qabı.
-su, çaxır kimiləri sağınlara, bardaqlara sağmaq üçün, uzun lülüşlü, əmzikli tüng: sağraq. səğrəq. sağır. səğir. sürəgi. sürahi.
- sağ su: içməli, gözəl su.
-yuğuntudan sürən, arda qalan kirli su: sarsu. sürsu. çalba. pəsab.
-su qıtlığı: sukəsik.
-su tanışlıq: suçuluq. susınaşlıq. hidroloji.
-su toplamaq: şişmək.
-su sərpilmək: suğarmaq. suvalmaq. sulanmaq. suğsarılmaq. - tarla (tarığ) suğarıldı: əkincağ suvarıldı, sulandı.
- gəminin su sığımı: gəminin suya batma ölçüsü.
-su götürüş: su qabarcığı. su köpürcüyü. püsgə > fisgə.
-su içirtmək: suğartmaq.
-su qabı: suğa.
-su qoğur: su qoğuran. suğur. soğur. yoxsul. əli boş.
-su qoymaq: su qoyuv: su tökmək. su töküv. sulamaq. suvarmaq. suvarışmaq. (abyari).

subalıtmaq suğalıtmaq. suvalıtmaq. suyun aldırmaq. qurutmaq.

subarmaq suğarmaq. suvarmaq. sirab edmək.

subay 1. sallağ. evlənməmiş. mücərrəd. - sallağ gəzmək. 1. saltay. salbay. saltan. evlənməmiş. mücərrəd.
-sat subay: salt suvay. salt. salta. arvad uşaqsız. yükümsü, sıxıntısız kimsə.

subəyb > sipah > sepah (fars). qoşun kişisi.

sucuq sucuğ. süyün. sücün. (şirin. xoşməzə). səməli. sımalı. istəməli. sevməli. (issəmək: isləmək. istəkmək. səmək. səymək. sələmək. sımaq. sılamaq. sıylamaq. sevmək).

sucunmaq sucurmaq. dadlanmaq. 1. tamlaşmaq. xoş tə'mləşmək. xoş məzələşmək. 1. şirinmək. şirinləşmək.

sucurmaq sucunmaq. dadlanmaq. 1. tamlaşmaq. xoş tə'mləşmək. xoş məzələşmək. 1. şirinmək. şirinləşmək.

suç sapma. saçma.
-yoxsa gücün ayaqda, başmaqda suç arama.

suçaqu suçağu. tələ . -siçan tələsər , suçağu qapar.

suçqürmaq suçgürmaq. saçrışmaq. səkrişmək. urküşmək. suçruşmaq. suçuşmaq. - at ilrən kimi suruşdu.

suçlamaq -birbirin suçlamaq, töhmətləmək, ittihamlamaq:saçışmaq. suçuşmaq.

suçluq 1. şirinlik. - buda evlənməmin suçluğu. 1. çaşnı. məzəlik. 1. suçuluq. çaşnı. məzəlik.

suçlusunmaq 1. şirinsinmək. sirinləşmək. 1. məzələnmək.

suçlut suçlut!. şirinlət!.

suçruşmaq suçuşmaq. 1. (nərsə olduğu yerdən oynağlamaq) suruşmaq. salcışmaq. solcuşmaq. büdrəşmək. sırvışmaq. (ləğzidən). 1. suçgürmaq. saçrışmaq. səkrişmək. urküşmək. - at ilrən kimi suruşdu. 1. şuluğluq edmək. (suçuş uşaq. qırışmal) .

suçtan -suçdan, qıtsırdan, günahdan arınmaq: sıylanmaq. saylanmaq. paklanmaq. arınmaq.

suçu sağır. su verən. (abdar) .

suçuluq 1. susınaşlıq. su tanışlıq. hidroloji. 1. suçluq. çaşnı. məzəlik.

suçuş şuluq - suçuş uşaq: şuluq uşaq. qırışmal. (şuluğluq edmək: suçruşmaq. suçuşmaq).

suçuşmaq 1. saçışmaq. birbirin suçlamaq, töhmətləmək, ittihamlamaq. 1. suçruşmaq. (nərsə olduğu yerdən oynağlamaq) suruşmaq. salcışmaq. solcuşmaq. büdrəşmək. sırvışmaq. (ləğzidən). 1. suçruşmaq. suçgürmaq. saçrışmaq. səkrişmək. urküşmək. - at ilrən kimi suruşdu. 1. suçruşmaq. şuluğluq edmək. (suçuş uşaq. qırışmal) .

sufqa sovqa. sənğir < sınğır > səngər. qorunma üçün sinilən, sınılan, gizlənilən yer.

suhan 1. soğan. sovan. soğun. qoğara. 1. suhan (fars). < sokan. soxan. suğun. (< soxmaq) dibək. həvəng. (soxa: qol. sap. ox. şiş. dəsdə). - soxan soxa: qol dibək dibək dəsdə. həvəng dəsdə.

suq 1. < sağı. sox. sıx. müsibət. matəm. əza. qəm. sıxın. sınığ. ənduh. dərd. 1. sox. suğ. soğun. soxun. sürün. buynuz.

suqa suğa. su qabı.

suqab suğab > sirab. suğar. suğarma.

suqabaq suqabağ. suqavağ. qabığı qalın, dayamlı qabağ çeşiti. bu qabağdan yasanmış qab.

suqac suğac. suğrıc. gül, əkin, yeri sulamaq üçün, suyu çəkə çəkə səpələyən başı süzgəçli qab. abpaş. abbaş.

suqal suğal. suval. saxsı. > sofal < saval. soval. suyu, suyuğu özündən sızdırmayan. (kaşı. sürəmik. seramik) kirəmit.

suqalıtmaq suğalıtmaq. suvalıtmaq. subalıtmaq. suyun aldırmaq. qurutmaq.

suqar suğar. suğab > sirab. suğarma.

suqarış suğarış. suyarış. abyari.

suqarma suğarma. suvarma. suğab > sirab. suğar.

suqarmaq suğarmaq. 1. sirab edmək. 1. suya daldırmaq. 1. suvalmaq. sulanmaq. suğsarılmaq. su sərpilmək. - tarla (tarığ) suğarıldı: əkincağ suvarıldı, sulandı. 1. suvarmaq. subarmaq. sirab edmək.

suqartmaq suğartmaq. su içirtmək.

suqatmaq suğatmaq. suya doyurmaq. (sirab) .

suqavaq suqavağ. suqabağ. qabığı qalın, dayamlı qabağ çeşiti. bu qabağdan yasanmış qab.

suqayramaq suqaytamaq. suyun qaytamaq. suyun almaq. qurutmaq.

suqayrı suqaytamaq. suyun qaytamaq. suyun almaq. qurutmaq.

suqaytamaq suqayramaq. suyun qaytamaq. suyun almaq. qurutmaq.

suqəsən sukəsən. sökəcən. burun. gəminin künclü olan uc bölümü.

suqəsiq sukəsik. su qıtlığı.

suqımaq sukımaq_. qıdıklamaq. qurdalamaq. sokmaq. < sok.

suqmaq suxmaq. soxmaq.

suqrıc suğrıc. suğac. gül, əkin, yeri sulamaq üçün, suyu çəkə çəkə səpələyən başı süzgəçli qab. abpaş. abbaş.

suqsarılmaq suğsarılmaq. suğarmaq. suvalmaq. sulanmaq. su sərpilmək. - tarla (tarığ) suğarıldı: əkincağ suvarıldı, sulandı.

suqtar suqdar. suqvar. soxlu. sıxlı. sağılı. sıxnıq. sınğıq. dərdli.

suqu suğu. sağur. ağız suyu. - sağur yarın yuxarı, topla onu üzündə.

suquq suğuq. suvuq. qanıq. qanmış. suya doyqun. sirab.

suqul suğul. suvul. soğul. sovul. borcıq. borqıc. şıratan. novdan.

suqun suğun 1. (< soxmaq) sokan. soxan > suhan (fars). dibək. həvəng. (soxa: qol. sap. ox. şiş. dəsdə). - soxan soxa: qol dibək dibək dəsdə. həvəng dəsdə. 1. saltap. saltay. sevik. sevril. savil. sevgil. soyğul. soyğun. suyğul. suyğun. söygül. sevgin. səvgil. sığın. söyün. süyün. sevin. mə'şuq. məhbub.

suqunmaq suğunmaq. sağınmaq. işəmək. su salmaq. - çox su içən uşaq yerinə sağınarmış.

suqur < suğur < söngür. 1. soğur. kar kor. 1. soğur. su qoğur. su qoğuran. yoxsul. əli boş. 1. soğur. suyu qurumuş. arıq. cılız. soluq.

suqurmaq suğurmaq. sağurmaq. ağız suyun atmaq. tüpürmək.

suquş su quş. ördək.

suqut suğut. söğüt. (1. < su. su yanında çıxan ağac türü. (1. ? < söküt)
{saule (fırans) }. {səvhər (ərəb) }.

suqül sugül. sügül. gülab. sağmagül.

suqvar suqdar. soxlu. sıxlı. sağılı. sıxnıq. sınğıq. dərdli.

suqvarlıq soxluq. sıxlıq. sağılıq. sıxınlıq. sınığlıq.

sulaq - sun sulağ: sim sulağ: cim cilağ. {tınğ. dınğ. (çınğ. çinğ. çin. sınğ. sın. sinğ. sin. çıl. çil) başına artırıldığı sözə teyxalıq, doluluq anlamı artırır}.
-sulaq yer: kürsək. gursaq. gürsək. sulu yer.
-sulaq yerdə çıxıb, yeyilir göbələk çeşiti: quzugöbəyi.
-gur, sıxı çalılı, sulaq yer: gürləvi. gürləği. gurlavı. gurlağı.

sulama -bir başdan savma sulama: savdırma. (çavdırma).
-savlama, suvlama (sulama, sovlama), ititmə aracı: savand. savdan. savda. savat. suvand. suvdan. suvat. züvənd. züvət. bilöv.

sulamaq 1. < savlamaq. ititmək. 1. suvarmaq. suvarışmaq. su qoymaq su qoyuv. su tökmək. su töküv. (abyari) 1. savamaq. ititmək.
-gül, əkin, yeri sulamaq üçün, suyu çəkə çəkə səpələyən başı süzgəçli qab: suğrıc. suğac. abpaş. abbaş.

sulanq sulanğ. sölənğ. abi hava. abu hava.

sulanmaq 1. (cıvımaq) suvunmaq. sıvımaq. sıvınmaq. 1. suğarmaq. suvalmaq. suğsarılmaq. su sərpilmək. - tarla (tarığ) suğarıldı: əkincağ suvarıldı, sulandı.

sulantırmaq sulandırmaq. suvutmaq. suya salmaq. sıvıtmaq. sıvdırmaq. sıvqırmaq. süvdürmək. süvütmək. sıratmaq. sırıtmaq. sızıtmaq. sızdırmaq.

sulatan suladan. sığlı. sığalı. sıylı. sıyalı. sevindirən. yoğşadan. yoğşayan. yoğuşluq. xoşalladan. şadladan. sulum, kef, ləzzət, huzur, səfa verici. əğləndirici.

sulbaqa sulbağa. sarq bağa. sarqabağ. sulqabağ. > cülbək. yozun. qarayosun. mamır. xəzə.

sulqabaq sulqabağ. sarq bağa. sarqabağ. sulbağa. > cülbək. yozun. qarayosun. mamır. xəzə.

sulqaq -salığ sulxaq: salığ sallağ. salığ sullağ. sövələk. (< soluq. savıq. sovuq. salıq). solğut. solağut. salağut. sölküt. sölkütə. sölpü.

sullaq -salığ sullağ: salığ sallağ. salığ sulxaq. sövələk. (< soluq. savıq. sovuq. salıq). solğut. solağut. salağut. sölküt. sölkütə. sölpü.

sulluq sulumluq. bolluq. sağamanlıq. sağasanlıq. bərəkət.

sultan saltan. 1. (su kimi) duru. arın. təmiz. sav. saf. 1. başdağ. padşah. el içində seçgin, güclü, bilgin kişi.

sultar - saltar sultar: yırtığ pırtığ. cırım cırıq. parıç puruç.

sultur - saldır suldur: sallana sallana.

sulu 1. silik. sıvık. ağkönül. ərik. ərim. ərip. əriç. əris. nazik. yalxı. yalxoy. lətif. kibar. mehriban. məhəbbətli. nərm. mulayim. 1. sıvıq. cıvıq. zıvıq. suvuq. suyuq.
-gur, bol sulu olan: tıxsu. sırsu. sırsuv. sığsu.
-söğüt sulu yeri sevər, qaba sərt tikən quraqlığı, sərtliyi: ( söğüt sulunğa, qatınğ qasınğa). (söğüt sulunğa, qazanğ qatınğa) (söğüt suluğa, qatığ qatıya çəkilir).
-sulu, boş, yüngül şakalar yapan kimsə: sırtıq. cıvık. sıvıq. sürbet. sırbit. qırnac. qırcanıq. qırnaşıq. sırnaşıq. sürnaşıq. çırnaşıq. qıynaşıq. yılışıq. bayıq. qaşqa. güctax. güstax. qoçtax. qurtax. gürtax. üzə girən. dürtük. qapıdan. üzü bərk. qıycıva. qıcıva. çındırqayış. sürtük. qoycan. quycan. tərs. qatuvaz. qatavuz. qatvaz. qısıq. qısıqçı. qısqaç. qısnaş. qıtnaş. girtiş. kitriş. inad. simic. < sinic. sinicən. sinitən. simitən. əl çəkməyən. əl üzməyən. - qırnacın biridir yenilməz, qarşındakın caydırır.
-sulu, irinli qabar, cuş: sızlağıc.
-sulu yara: saçıtıq. saçıtqı. saçratıq. saçratqı. sıçıtıq. sıçıtqı. sıçratıq. sıçratıq.
-sulu yer: kürsək. gursaq. gürsək. sulaq yer.