Turuz söZLÜGÜ 15-01-2017 1395- III 18 400 Başlıq Bey Hadi

üzərintə -üstündən keçiləbiləcək, su üzərində bağlanmış buz qatı: salbat. salqat.
-üzərində oturulan, tapınan (namaz qılınan) yayqı: saçığ. saçqı. (yerə saçılıb, yıyılan) səccadə.
-üzərində tapış (namaz) qılmaq, oturmaq, uzanmaq üçün saçılan, sərilən kiçik saçqı, yayqı. saçat. saçay. > səçə. seçə. səccadə.
-üzərində durmamaq: sərmək. sərimək. salmaq. yerdə bıraxmaq. atlamaq. unutmaq. dışında tutmaq. qarışdırmamaq. velləmək. sərf nəzər edmək. - heç bir incəliyi sərmədən işi bitirdilər.

üzərintəqi -geyim, nərsə üzərindəki işləmə, savma, aralıqlı işləmə, bəzək: sarma. savma. soyma. (sarmalı. savmalı. soymalı: işləməli. işli) - altın sarma. - sarmalı çəgət (çərdət). - orta otağ duvarları sarma boyalıydı.

üzərintən -saplığı yerində bərkitmək üçün üzərindən keçrilən dəmir həlqə: salğunc.
-hind qadın geyimlənə tay, bir ucu belə sarıb, öbür ucu döş üzərindən keçib, çiğindən aşan don: sarı. (< sarmaq) .

üzəsən -yaşamla durma üz üzə sən, çatmasan amaca suyun tərsinə üzəsən.

üzqöz üzgöz. 1. sırsüm. sırsım. sırtım. sırsiyim. qaşqabaq. sir sifət. - sırsürümün sallma belə. - bu geyimlə qaraçı sırsiyim tapbısan. 1. üzüş. üsbaş. bürgək. duruğ. durğ. sıva. sarığ. sarqı. üslük. üzlük. nərsənin dış qaplaması, örtüyü. qaplağ. qapağ. yayıq. yayqı. duvağ (> doğab (fars)}. sürək. sürük. yalca. yalcı. yaxı. boya. üz (üs) qat, təbəqə. geyim. geyiz. taxım. paltar. libas. qiyafə. rukeş. puşeş. sətr. kisvət.
-üzgöz sallamaq: somutmaq. tomutmaq. sumutmaq. büzütmək. küsgünmək.
-üzgöz sallayan: somutqan. tomutqan. sumutqan. büzütgən. küsəgən.

üzqü üzgü. ötgü. quşaq. qolşaq. qolaş. asqı. çalama. salama. asqır. asqur. - tüfəng asquru.

üzqül üzgül. üzdən. sayağ. yüngül. dərin olmayan.

üzqün üzgün. sinsi. tutuğ.

üzqünmək üzgünmək. üzünmək. büzünmək. büzgünmək. çözünmək. çözgünmək. küzmək. küsümək. küsünmək. kürmək. kürümək. kürünmək. küsmək (1. < qıs. kis. 1. < qız. köz. qoz. qos. qoş. 1. < qaz. qas) 1. gizinmək. gizginmək. keşinmək. keşginmək. çəkinmək. çəkginmək. gücənmək. qırcıqmaq. gücünmək. incimək. incinmək. yançılmaq. qıncımaq. darılmaq. qıncınmaq. qırcımaq. qırcınmaq. qırılmaq. qırınmaq. (# qoşunmaq. qorunmaq. qurunmaq) 1. üz çevirmək. nərsədən darılıb qayğınmaq. tutulmaq. olduğu durumu bəğənməmək, xoşlamamaq. qırılmaq. üzülmək. gücənmək. qırcıqmaq. sıxılmaq. qısılmaq. 1. gərəkli gəlişməyi göstərəməmək. tapşırığın yapamamaq. 1. qısmaq. dinmək. çəkinmək. (# qusmaq: dışarı vermək. çıxartmaq) .

üzləri -yada salma keçəni keçdi ömür durmazsan, gələcək gözləyəyiri olki gülər üzləri var. (durmazsan: qalmazsan. fanisən).

üzlərinə -qadınların üzlərinə saldıqları, çənənin altından saqqal kimi sallanan saçağ bəzəkli üzlük: saqqal düzlük.

üzləşmək satğaşmaq. betləşmək. (bet: üz) bet bə bet betləşmək. ucraşmaq. - yolda kimə satğaşdın.
-(yaşam boyu biriylə daha üzləşmək çox olasıdı) . -yol uzunsa kəsişər. (kəsişər: üz üzə gələr).

üzləşmətən -bir kəsgiyə, zərərə üzləşmədən doğan qızqınlıq, hirslilik: quyruq acısı.

üzlü sırtıq. sürbet. sırbit.

üzlü sıymınc. sıymıc. sıynac. sıyağan. sırtlan. sırtığ. simitən. simic. dirəgən. öcət. ləcuc.
-yumşaq üzlü: sırpancıq. sirpəncik. sürpəncik. tərs. səqqət. dirəc. inadçı. müsirr olmayan. sübatsız. əzimsiz.
- açığ, xoş üzlü, səmimi olmayan: soğuq sıray: soğuq çıray: soğuq burun: soğuq tumsuğ.
-ikiüzlü: sərcən. səricən. səriyən. sırıcı. munafiq.
-sarı üzlü, dərili: sarməniz. sarbəniz.
-ikiüzlü: saysov.
-(boya, parça, taxda, daş, qır kimilər) bir nərsəninin üzərinə vurulan, yaxılan, yapılan üzlük, örtük, qaplama: sarqıt. (salqıt: (bir yerin altına, üstünə, yuxarısına salınan, qouylan, döşənən nərsə) .

üzlüq üzlük. 1. üzük. siyahi. -üzlük çıxarmaq: üzük çıxarmaq: siyahi çıxarmaq. 1. üslük. sıva. sarığ. sarqı. nərsənin dış qaplaması, örtüyü. qaplağ. qapağ. yayıq. yayqı. duvağ (> doğab (fars)}. sürək. sürük. yalca. yalcı. yaxı. boya. üz (üs) qat, təbəqə. geyim. geyiz. taxım. paltar. kisvət. libas. bürgək. duruğ. durğ. üzüş. üsbaş. üzgöz. qiyafə. rukeş. puşeş. sətr.
-qadınların üzlərinə saldıqları, çənənin altından saqqal kimi sallanan saçağ bəzəkli üzlük: saqqal düzlük.

üzlülərin -varı dünyanın, olur buyruğuna üzlülərin, vay onaki baxaraq özgələrə min utana.

üzlülüq üzlülük. sıymıclıq. sıymınclıq. sıynaclıq. sıyağanlıq. sırtlanlıq. sırtığlıq. sürbetlik. sırbitlik. simitənlik. simiclik. dirəgənlik. öcətlik. səmacət. ləcacət.

üzmə -taxılın yalnız başağın üzmə: siyirmə biçmə.

üzmək 1. . sıxmaq. sıxqamaq. acı vermək. çimrilik edmək. basqılamaq. əzmək. bunaltmaq. qısmaq. qısıtmaq. qısqıtmaq. pısmıtmaq. darıtmaq. (əfsürdə, diltəng edmək) darıxdırmaq. basmaq. bezdirmək. gücləmək. dürtmək. dürtdəmək. zorlamaq. büzmək. 1. . silkmək. silkəmək. silkətmək. tökətmək. bitirtmək. sonuna çıxmaq. 1. sındırmaq. qırmaq. incitmək. mə'yus edmək. - ürəyin sındırmaq. 1. 1. üzütmək. sanartmaq. sanatqarmaq. sanalatmaq. sanışıtmaq. düşündürmək. kədərləndirmək. kitirləndirmək. 1. savçamaq. soymaq. - toyuğuğn dərisin savçayıb pişirdi. 1. sıymaq. sınıtmaq. qırmaq. yaralamaq. dağlamaq. - ürəyin sıydı.
- başını sapçayın üzmək: kəlləsin qırça kimi vurmaq, qırmaq. (sapcayın: sıpçayın. çapcayın. qırçayın).

üzməyən -əl üzməyən: sırtıq. cıvık. sıvıq. sürbet. sırbit. qırnac. qırcanıq. qırnaşıq. sırnaşıq. sürnaşıq. çırnaşıq. qıynaşıq. yılışıq. bayıq. qaşqa. güctax. güstax. qoçtax. qurtax. gürtax. üzə girən. dürtük. sulu, boş, yüngül şakalar yapan kimsə. qapıdan. üzü bərk. qıycıva. qıcıva. çındırqayış. sürtük. qoycan. quycan. tərs. qatuvaz. qatavuz. qatvaz. qısıq. qısıqçı. qısqaç. qısnaş. qıtnaş. girtiş. kitriş. inad. simic. < sinic. sinicən. sinitən. simitən. əl çəkməyən. - qırnacın biridir yenilməz, qarşındakın caydırır.

üzmüş -dünya varından, bağışlarından əl ətək sovmuş, üzmüş kimsə: sofi < sovu.

üzrə siyə. sıya. olaraq. - maq üçün. - kəsəsiyə: kəsmiş olaraq. - öləsiyə: ölmüş olaraq. - gedəsiyə: gedəsi olaraq. gedmək üzrə. - gələsiyə: gələsi olaraq. - tutasıya: tutmuş olaraq. - çıxasıya: çıxmış olaraq.
-gedmək üzrə:gedəsiyə. gedəsi olaraq.
-nərsə üzrə danşığa girişmək: sırıtmaq.
-nərsə üzrə sürülən hər çeşit sürmə: sır. sür. sürmə. boya.

üzsov saya. sığ. yüzsül. üstür. dərin olmayan. yüngül. çatlığ. yalpaq. suvağı. sıvağı. səthi. (sərsəri). - əlim saya yaralanmış. - saya bir baxış. - saya başlı.

üzsütmək sindirmək. söndürmək. odun almaq. günün almaq. islatmaq. oturtmaq.

üzsütmək sindirmək. utandırmaq.

üztə -sevinc üzdə, mutluq içdə olur.

üztən üzdən. 1. sırtdan. sırıtdan. sırdan. sırtın. sırtqı. öcürki görünür. duruğun. durğurun. zahirən. 1. üzgül. sayağ. yüngül. dərin olmayan.
-əti acı daş yesə, gedməz üzdən üzü çox, uzaq durqıl olardan, asdarı yox üzü yox.
-bir yerdən bir yerə, bir üzdən başqa üzə dəğişmək, köçünmək: sırpınmaq. sırpanmaq. sıyranmaq. sıyrınmaq. sıypınmaq. sirpənmək. sürpünmək. yerindən oynamaq.
-nərsəni üzdən süpürmək, siligirmək: sıyırmaq. sıyrırmaq. siyirmək. sıypırmaq. süypürmək. sürpürmək. səvpürmək. süpürmək. (# sızrırmaq. sızırırmaq)
-üzdən qazmaq: sıyırmaq. - dərim sırıldı.
-üzdən gedməyən: sinsin. simitən. sırtıq. sürbet. sırbit.

üzü - üzü tökülmüş: sıyı sıyrılmış. (sıy: saya. sayağ. sıya. sıyağ. dur. duruğ. tür. türük. bur. buruğ. bür. bürük. sifət. üz).
-üzü, biçimi uzunsov hər nə: sivsi (> sipsi). süpsi. süvsi. sovu. sövü. sovsu. sopus. sopsi. sobı. söbi. məxrut. qoni.
-içi üzü: ruhu cismi. -içi üzü (ruhu cismi) sıxan basıc, azar, ağırlıq, fişar: . sıxıv. - onun bu yaramaz işləri çox sıxıvlıdır.
- üzü isti, çəkimli, yumşaq, sulum, məlih, cəzzab: ısı sıt. sırtı ısıq. sırtası ısıq.
-üzü bərk: sırtıq. cıvık. sıvıq. sürbet. sırbit. qırnac. qırcanıq. qırnaşıq. sırnaşıq. sürnaşıq. çırnaşıq. qıynaşıq. yılışıq. bayıq. qaşqa. güctax. güstax. qoçtax. qurtax. gürtax. üzə girən. dürtük. sulu, boş, yüngül şakalar yapan kimsə. qapıdan. qıycıva. qıcıva. çındırqayış. sürtük. qoycan. quycan. tərs. qatuvaz. qatavuz. qatvaz. qısıq. qısıqçı. qısqaç. qısnaş. qıtnaş. girtiş. kitriş. inad. simic. < sinic. sinicən. sinitən. simitən. əl çəkməyən. əl üzməyən. - qırnacın biridir yenilməz, qarşındakın caydırır.
-nərsənin dış üzü: sırt (< yırt. qırt). yaxıt. (# sığıt) çaxıt. çaxt. saxt. çıxda. çıxat. nəma. numa. duruğ. durğ. çehrə. zahir. - savıq salıt: soyuq üz. - yağışdan çaxtı pozqun ev, iç toxusu sağlam dururu.
-çağlan ürək, çox bir üzü güldürər, tutqun ürək, bənizləri söldürər. (çağlan: şad olan)
- yer üzü: yer sağrısı.
-üzü aşağı duran: salbar. sallağ. - salbar buğlu.
-üzü aşağı yol, kimsə, nərsə: salqan.
-hər nəyin örtüyü, dərisi, qabığı, üzü: nərsənin dışın, üzün saxlayan, sağlayan örtük: sağrı (səğri. sarqı) (< saxlamaq. sağlamaq. sarlamaq). - yer sağrısı: yer üzü. - sığır sağrısı: inək dərisi. - qoyun sağrısı: qoyun dərisi.
-sanı var, salmığı yox. (üzü var, içi yox).
-üzü asıq: küsgün. çökgün. çöşgün. küsmüş. gücənmiş. qırqın. darqın.
-hər nəyin sərik, açıq olan üzü: sərit.
-kağız üzü: səyə. yəyə. sərə. səfə. səfhə. səhvə.
-üzü tüksüz:saya.
-əti acı daş yesə, gedməz üzdən üzü çox, uzaq durqıl olardan, asdarı yox üzü yox.
-dizin arxa üzü: sinir.
-qırıq ümidlər, üzük əllər.

üzüq üzlük. üzük. siyahi. -üzlük çıxarmaq: üzük çıxarmaq: siyahi çıxarmaq.
- daş sığılı üzük. (sığılı: süslü)
-lobyə səğəsi kimi çox üzük, incə, düz səğə, çubuğ: sırçığ.

üzülmək 1. sağalmaq. sağılmaq. ərimək. arığlamaq. 1. üz çevirmək. nərsədən darılıb qayğınmaq. tutulmaq. olduğu durumu bəğənməmək, xoşlamamaq. qırılmaq. gücənmək. qırcıqmaq. sıxılmaq. qısılmaq. kürmək. kürümək. kürünmək. küzmək. küsümək. küsünmək. çözünmək. çözgünmək. büzünmək. büzgünmək. üzünmək. üzgünmək. küsmək {(1. < qıs. kis. {1. < qız. köz. qoz. qos. qoş. 1. < qaz. qas)}.
- çox üzülmək: saçın başın yolmaq.

üzülməqtən -üzülməkdən nə çıxar, nərsə yapsan üzülməyin evin yıxar.

üzülməyin -sevinməyin bilməyən, savdiyini, sevilməyin , üzülməyin nə bilir.
-üzülməkdən nə çıxar, nərsə yapsan üzülməyin evin yıxar.

üzülmüş -tını üzülmüş, tini kəsilmiş: nəfsi (ruhu) uçmuş (ölmüş), nəfəsi biçilmiş.

üzülsəntə -yanlışımız, doğruqumuz yaşam içrə olalı, üzülsəndə, süzülsəndə budur yasa duğalı. (budur yasa duğalı: təbii qayda budur).

üzüm -üzüm cirgəsi, şirəsi: sıncıq. doşab.
- gürdək üzüm salxımı. (gurdak: gürdək: hər nəyin irisi, yekəsi).
-üzüm ağacı: sağa. asma. möv.
-yetişməmiş, kal üzüm: qurun. (sulanmamış). qora.

üzümü -quşüzümü: qaraqat. qırına.
-quş üzümü: quşgözü.

üzün -nərsənin iç üzün açıb tökmək: sırıtmaq. sıyrıtmaq.
-sən kim olsan ol açar tov iç üzün . (tov: güc)
-üzün asmaq: qaş qabağ sallamaq. somurtdurmaq. sorutdurmaq. sorutmaq. sortdurmaq. sotdurmaq. - başın aşağ salıb, sortdurub oturmuş.
- üzün, donun dəğişmiş, için yox: sıyın atmış, sığın yox. (sıy: saya. sayağ. sıya. sıyağ. dur. duruğ. tür. türük. bur. buruğ. bür. bürük. sifət. üz).
-nərsənin dışın, üzün saxlayan, sağlayan örtük: hər nəyin örtüyü, dərisi, qabığı, üzü. sağrı (səğri. sarqı) (< saxlamaq. sağlamaq. sarlamaq). - yer sağrısı: yer üzü. - sığır sağrısı: inək dərisi. - qoyun sağrısı: qoyun dərisi.
-üzün turşatıb durmaq: sallanmaq. sallacıramaq. salsıramaq.

üzünmək üzgünmək. büzünmək. büzgünmək. çözünmək. çözgünmək. küzmək. küsümək. küsünmək. kürmək. kürümək. kürünmək. küsmək (1. < qıs. kis. 1. < qız. köz. qoz. qos. qoş. 1. < qaz. qas) 1. gizinmək. gizginmək. keşinmək. keşginmək. çəkinmək. çəkginmək. gücənmək. qırcıqmaq. gücünmək. incimək. incinmək. yançılmaq. qıncımaq. darılmaq. qıncınmaq. qırcımaq. qırcınmaq. qırılmaq. qırınmaq. (# qoşunmaq. qorunmaq. qurunmaq) 1. üz çevirmək. nərsədən darılıb qayğınmaq. tutulmaq. olduğu durumu bəğənməmək, xoşlamamaq. qırılmaq. üzülmək. gücənmək. qırcıqmaq. sıxılmaq. qısılmaq. 1. gərəkli gəlişməyi göstərəməmək. tapşırığın yapamamaq. 1. qısmaq. dinmək. çəkinmək. (# qusmaq: dışarı vermək. çıxartmaq) .

üzüntə - göyə sağuran üzündə yığar. (sağuran: tüpürən) .

üzüntən -üzündən qaçan özünə çatar, içinə çatan, donunu atar.
-göy üzündən böyük qəfəs bir quş üçün qurulmaz.

üzüntü -keçmiş bir acıdan qalan üzüntü:quyruq acısı.

üzüş üsbaş. üzgöz. bürgək. duruğ. durğ. sıva. sarığ. sarqı. üslük. üzlük. nərsənin dış qaplaması, örtüyü. qaplağ. qapağ. yayıq. yayqı. duvağ (> doğab (fars)}. sürək. sürük. yalca. yalcı. yaxı. boya. üz (üs) qat, təbəqə. geyim. geyiz. taxım. paltar. libas. qiyafə. rukeş. puşeş. sətr. kisvət.

üzütmək 1. silkiştirmək. sarsıtmaq. sıyrıtmaq. siyritmək. sıxışdırmaq. azarlamaq. paylamaq. 1. üzmək. sanartmaq. sanatqarmaq. sanalatmaq. sanışıtmaq. düşündürmək. kədərləndirmək. kitirləndirmək.

üzütüş silkiştiriş. sarsıtış. sıyrıtış. siyritiş. sıxışdırış. azarış. azarlayış. paylayış.

üzüvə - üzüvə tüpürüm: sıyıva lə'nət. (sıy: saya. sayağ. sıya. sıyağ. dur. duruğ. tür. türük. bur. buruğ. bür. bürük. sifət. üz).

üzüvü -yaxmasın için özüvü, gülər saxla həmməşəlik üzüvü, yaxsa dışın özgələrin gözünü, sayma kimin yumar saxla gözünü.

vanq vanğ. banğ. tanq. tank. çanğ. kanğ. sarınc. sarğov. sarov. (< sarmaq) depo. qozan. qozğan. məxzən. sillul. dusdağ. həpisxana.

var -adam vardı adamlığın örnəyi, adamda var geymiş adam köynəyi, adam vardı adamlığı qaldırar , adamda var adamlığı batırar.
-söz var el içində, söz var ev içində.
-söz var əş içində, söz var ər içində. (əş: ərarvad)
- savrıq var: payımal olmuş sərvət.
-durub sürmək, var olmaq: . saxlanmaq. - topraqa duzların saxlanmağı bitgilərə çox çapıtlı, zərərlidir.
-hər malanın sapı var, hər yalanın quyruğu
-sanı var, salmığı yox. (üzü var, içi yox).

varan -aç gözünü kor olma, yoxsulluqdan xor olma, ölüm ovçu ov olma, çağı varangedərmiş, başı varsa yaşarikən istəklərin edərmiş. (başı: ağlı)
- çox iti varan: quş qanatlı .

varasan - yıxılırsa biri əldən tutasan sən kişisən, düşənə vurmuyasan taqqa təkə sən kişisən, varasan malla davara yoluvu azmıyasan sən kişisən, əzilib ya əzələr olsana topraq təki bərk sən kişisən, istəyin salmaya əldən ələ, ovsarlıyasan sən kişisən, kar koru kəl keçəli manlamasan sən kişisən (istəyin: həvəsin. nəfsin). (manlamasan: ayıblamayasan).

varı -varı dünyanın, olur buyruğuna üzlülərin, vay onaki baxaraq özgələrə min utana.

variqən -doğru dosluq oxşarı var sağlığa, gözə gəlməz biri əldə, biri təndə varikən.

varın -varın verən utanmaz, küsük yerdən umanmaz.
-varın verdin utunma, küsük yerdən umunma.
- ömür bitər yol bitmez, varın itər, söz itməz.

varınta -yad varında gözün var, ürək qısıq, gözün qapıq, əlin dar. (əli dar: qıtmır).

varıntan -kişini tanı dosdundan, kişini sına varından.
-dünya varından, bağışlarından əl ətək sovmuş, üzmüş kimsə: sofi < sovu.

varqən -can tənində, huş başında, güc əlində varkən, çalış yapın diləgin, çağ ötürsə, son yetirsə, heç bir əldən iş gəlməz.

varlı -ağ günüdən yaman günə dos saxla, varlı çağdan , yoxsulluğa pay saxla.
-varlı adlı: sanmallı.

varlıqı -kişilik varlığı başilə könül.

varlıqlara -soyuq düşür, ölüm çökür varlıqlara, üşür yerdə qızıl güllər.

varlılar -qaragünlü varlılar, mal üstünə mal qalar, altmış yetmiş yaşasa, qoduq gəlib mal qalar.

varlıtan -arı soxnaq varlıdan, bal dəğəri sorulmaz. (soxnaq: sancmamış).

varmış -bir gün utan, günü gəlmiş utuzmuş, çox görübdə bilənlər, çağı varmış unutmuş.

varsa -aç gözünü kor olma, yoxsulluqdan xor olma, ölüm ovçu ov olma, çağı varan gedərmiş, başı varsa yaşarikən istəklərin edərmiş. (başı: ağlı)
-susqunluq dolu söz, danışmağa dillə göz, qulaq gəlir köməyə, beyin varsa kəllədə.

vartan -köçər oba keçər kərvan, atlu olda azu yayvan, mal davardan nə vardan, sözdən başqa heç bir neden iz qalmaz. (azu : yaxud). (yayvan: yaya. piyada).

vartı -hər elin vardı başı, bizdədə el daşdı başı.
-adam vardı adamlığın örnəyi, adamda var geymiş adam köynəyi, adam vardı adamlığı qaldırar , adamda var adamlığı batırar.

vartır -qonşu vardır min qohumdan yaxşıdır, yas gününə kitir qussə oxşama, toyğa verən bəzək düzək baxşıdır.

vay -varı dünyanın, olur buyruğuna üzlülərin, vay onaki baxaraq özgələrə min utana.

vaz -düşünmədən - vaz keçsən, qalmaz yaşamda qayğın, özgələri saymasan, qalmaz elində sayğın
-vaz keç: silət. silat. salıt. unut.

vazqeçmek vazgeçmek. 1. sınğıtmaq. 1. sınmaq. kötüləşmək. fənalaşmaq. durumu pozulmaq. hafiflənmək. alçanmaq. qırılmaq. mahvetmək. feragat etmek.

velxəş sapsaq > sampaq. sarpaq. sovarda. saçrıc. saçrac. israfçı. itlafçı. tələf edmə.

velqəş velxəş. sapsaq > sampaq. sarpaq. sovarda. saçrıc. saçrac. israfçı. itlafçı. tələf edmə.

velləmək sərmək. sərimək. salmaq. yerdə bıraxmaq. atlamaq. unutmaq. üzərində durmamaq. dışında tutmaq. qarışdırmamaq. sərf nəzər edmək. - heç bir incəliyi sərmədən işi bitirdilər.

ver - al ver: (soluq. nəfəs)doluğ soluq.
-qanmaza ver çörəyi, başında yığ kürəyi.

verə -keçmşləri daşıyan, çətin çata yarına, olmaq içrə ölməyini görməyən, çox zor çəkər anlam verə yaşına.

verəcəyin vergin. -bəyə vergin, acda alğın olmasın. (alğın: alacağın).

verəm verim. berim. berəm. səmər. səbər. səpər. bəsər. bəcər. becər. səmrə. səbrə. səprə. bəsrə. bəcrə. becrə. bəhər. bərə. bar. barqa. sonuc. bitəl. çarpım. yemiş. yemər. ürün. hasıl. nəticə. məhsul. fayda. kar. mənfəət.

verən səpər. sərpər. savar. sovar. suvar {> separ (fars). sepor (fars)}.
-süt verən inək: sağın.
-qonşu vardır min qohumdan yaxşıdır, yas gününə kitir qussə oxşama, toyğa verən bəzək düzək baxşıdır.
-varın verən utanmaz, küsən küsük umanmaz.
-yardım güdən özgədən, batalıqda can verir, hər gələn pay verən, ac qalıbən can verir.
-sayqı bəslə dəğər verənə, yox onaki sayqı dilənə!.

verər -evrən verər yamanların tovunu, alçaq, tutar yaxşıların toyunu.
-gördügün işlər verər öz pöhrəsin, gül əkirsin gül bitimiş, arpa əksən arpa vermiş toprağın.

verəsi ərməğan. saç. saçı. bağış. bəxşiş. soyurqal. sevirqal. qoyul. sür. ehsan. tiyül.

verəsili qıyımsız. əsrikli. əsikli. yaslı. yasıq. yufa, yuvaş ürəkli. quturlu. gövətli. yaxımlı. yaxışlı. saçılı. sərpili. eyqul. eyiqul. iyqul. iyiqul. edqul. ediqul. idqul. qutqul. qutavul. ehsanlı. mərhəmətli. kəramətli. kərim. lütflü. iltaflı. iltifatlı.

veri -tam könüllə sunulan veri, yarmağ (ərməğan) : sınğıt. sınğut. sığnıt.

verilən -el içində, tanış tunuş arasında, sırayla savılan, verilən qonağlıq: gəzəgən, dolambac qonağlıq. soğduc. sovduc.
-bir yerdə (covqada batırlara, dərvişlərə, qutur, gövət, ehsan, sədəqə kimi) verilən, yığılan paranı toplamaq: kisələmək .

verim verəm. səmər. səbər. səpər. bəsər. bəcər. becər. səmrə. səbrə. səprə. bəsrə. bəcrə. becrə. bəhər. bərə. bar. barqa. berim. berəm. verim. verəm. sonuc. bitəl. çarpım. yemiş. yemər. ürün. hasıl. nəticə. məhsul. fayda. kar. mənfəət.

verimlə - alım verimlə satğaşmaq: başabaş, paya pay alver edmək.

verir -yardım güdən özgədən, batalıqda can verir, hər gələn pay verən, ac qalıbən can verir.

verişmək -söz alış verişmək: (alış verişi edmək) savlaşmaq.

verqi -sevmək ən dəğərli vergi, ən çətin öğrənməyə, ən ağır olan itirməyə.

verqi vergi. 1. soğa_. sovğa. yetənək. qabiliyyət. sığım. sığa. ərəmik. irəmik. (don) 1. salqıt. salqız. - salqıt töləmək: ödəmək. - salqıt salmaq: maliyat qoymaq.
-kötülüyü, yamanı, qada bəlanı savıb, gidərmə üçün verilən vergi, qutur, ehsan: savaq. sədəqə.

verqiləntirmə vergiləndirmə. salıq salış.

verqin vergin. verəcəyin. -bəyə vergin, acda alğın olmasın. (alğın: alacağın).

vermə -dəğər vermə: anıqlaşı. dəğər biçmə. kəstirmə. dəğərləndirmə. appreciation.

vermək -qulaq vermək kötüyə, min yaxcını azdırar, min yaxcının öğüdü, min kötüyə vız gələr.
- çatığ vermək: azacığ dincəltmək. yorqunluğun aldırmaq. (çatığ:sinğiş. siniş. sınğış. sınış. savağ. sovağ. iş arasında qılınan aralıq. tənəffüs. istirahət).
-ara vermək: solumaq. sovlamaq. nəfəs çəkmək. dayanıb dincəlmək.