Turuz söZLÜGÜ 15-01-2017 1395- III 18 400 Başlıq Bey Hadi

qüyəş küyəş. güyəş. quyaş. günəş. gün.

qüyəz -sız küyəz. suz o qodaz.

qüyqaç küyqaç. kuyqaç. kuyçu. kuydurucu. küyqaç. küyçü. küydürücü. 1. alışdırıcı. sınaşdırıcı. alışdıran. tutuşdurucu. tutuşduran. yaxıcı. yaxan. odçu. odlayan. acıdan. acıtğan. 1. tulambarçı. tüntab. külxanbəyi.

qüyqaçlamaq küyqaçlamaq. kuyqaçlamaq. kuycətmək. küycətmək. küydürmək. 1. alışdırmaq. sınaşdırmaq. yalbırqlamaq. yanbırqlamaq. tutuşdurmaq. yaxmaq. odlamaq. odamaq. 1. ara, meydan qızışdırmaq.

qüyqaçlanmaq küyqaçlanmaq. kuyqaçlanmaq. kuycənmək. küycənmək. küydürünmək. 1. alışınmaq. sınanmaq. sınaşmaq. tutuşunmaq. yaxışmaq. odlanmaq. odanmaq. qızışınmaq. 1. ara qızışdırılıb qarışdırılmaq.

qüyqürəmək küykürəmək. kükrəmək. hükrəmək. bağırmaq. qurramaq. gurramaq. ('hürmək' də bu edişin bir biçimidi) .

qüyqüşmək küyğüşmək. küğrüşmək. küyrüşmək. 1. coğraşmaq. coşub yanmaq. coşub qaynamaq. - od su qarıb coğraşar: odla su qarışıb qarışıb alovlayar. 1. hay küy, hay bıdırıq salmaq. - öz evində küğrüşən, uyuz (quduz) qalır: kəndi yurdunda çığır bağır salan, özünə qudurar (na şükürlük edər) .

qüylə - hay küylə ağlamaq: çığır salıb ağlamaq.

qüyləmək küyləmək. kühləmək. haylamaq. hoylamaq. huylamaq.

qüylü -çox hay küylü, çalçanağ, değingən olan: sığqarqaşa. sığarqaşa.

qüymək küymək. qorlamaq. toxunmaq. yandırmaq. pis etgiləmək. pis tə'sir edmək. - bu söğüşlər onu küydü.

qüymüş -satamazdın məni sən heç yabana, küymüş olsaydi ana, alca dilin. {(anadilin danan danalara (analara)}. (alca: qırmız). (yanar olseydi ana alca dilin: ay anam yanmış olseydi ağzındaki qırmız dilin).

qüyrəq kürək. küyrək. gürək. 1. hər ağır olan nərsə. 1. ağır dusdaq. 1. yayvan, yassı uclu, uzun saplı arac. 1. təndirə çörək yoğurun (xəmirin) uzatıb sərmə aracı.

qüyrəz küyrəz. küyvəz. küysəv. odlu, ot püsgürən, volkanik topraq.

qüyrüqmək küyrükmək. kürükmək. geyrikmək. geyikmək. ürküb, qorxub çəkilmək, qaçmaq. (> qorixtən (fars)}.

qüyrüşmək küyrüşmək. küğrüşmək. küyğüşmək. 1. coğraşmaq. coşub yanmaq. coşub qaynamaq. - od su qarıb coğraşar: odla su qarışıb qarışıb alovlayar. 1. hay küy, hay bıdırıq salmaq. - öz evində küğrüşən, uyuz (quduz) qalır: kəndi yurdunda çığır bağır salan, özünə qudurar (na şükürlük edər) .

qüysəmək küysəmək. köysəmək. 1. könləmək. könükləmək. istəmək. - boylu qadın yeməyə köysəkçi olur: ürəyindən keçənə iştahlı olur.

qüysəv küysəv. küyrəz. küyvəz. odlu, ot püsgürən, volkanik topraq.

qüysü küysü. (< küy: qor. od). 1. kürsü. evlərdə ısınma üçün qurulan üstü örtülü ocağ. 1. təndir.

qüysüz -səssiz küysüz: salsum. samsum. səlsüm. qaradinməz. lal kar. - salsum qadınla qalmağ olar, dosla yox.
-hay küysüz: sillik_. silgik. silli. silik. sayaq. dik(üzbək) < dinc. diş. aram. - toy törəni sillik_. keçdi. - tək dur. (diklik (üzbək):< dinclik. dişlik).

qüytaq küydaq. küycaq. kuydaq. kuycaq. alışdırmağa, tutuşdurma, yaxmağa, sınaşdırmağa yarar nərsə.

qüytü küydü. küdü. yandı. -şişdə küdü, kababda. (küdü: küydü. yandı).

qüytürmək küydürmək. kuyqaçlamaq. kuycətmək. küyqaçlamaq. küycətmək. 1. alışdırmaq. sınaşdırmaq. yalbırqlamaq. yanbırqlamaq. tutuşdurmaq. yaxmaq. odlamaq. odamaq. 1. ara, meydan qızışdırmaq.

qüytürücü küydürücü. kuyqaç. kuyçu. kuydurucu. küyqaç. küyçü. 1. alışdırıcı. sınaşdırıcı. alışdıran. tutuşdurucu. tutuşduran. yaxıcı. yaxan. odçu. odlayan. acıdan. acıtğan. 1. tulambarçı. tüntab. külxanbəyi.

qüytürünmək küydürünmək. kuyqaçlanmaq. kuycənmək. küyqaçlanmaq. küycənmək. 1. alışınmaq. sınanmaq. sınaşmaq. tutuşunmaq. yaxışmaq. odlanmaq. odanmaq. qızışınmaq. 1. ara qızışdırılıb qarışdırılmaq.

qüyür küyür!. qavır!. qovur!. qızart!. xasat!.

qüyvəz küyrəz. küyvəz. küysəv. odlu, ot püsgürən, volkanik topraq.

qüyz güz. güyz. payız. - güzün: güyzün. güzdə: payızın. payızda. - güyzünə güllər solar.

qüyzə -esgi küyzə, dövük qulpu man deyil. (çalışqanın yanılması man deyil).

qüyzün güyzün. güzün. payızın.

qüyzünə güyzünə. güzdə. payızın. payızda. - güyzünə güllər solar.

qüz güz. güyz. payız. - güzün: güyzün. güzdə: payızın. payızda. - güyzünə güllər solar.

qüzəm güzəm. 1. gizəm. güzdə qırxılan yün. 1. güzdək. güzlək. güzdük. güzlük. payızlıq. payzalıq. payzatıq. güzdə maldavar saxlanılan yer. 1. güzdə bitən ot gövərənti. 1. güzdək. güzlək. güzdük. güzlük. payızlıq. payzalıq. payzatıq. güzdə qırxılan yün. 1. güzdək. güzlək. güzdük. güzlük. payızlıq. payzalıq. payzatıq. güzdə yetişən yemiş. - güzəm armıdı.

qüzqü güzgü. güzgün. ayna.
-özün tanımağa güzgü yaramaz.

qüzqüçü güzgüçü. sırçı. aynaçı. aynasaz.

qüzqün güzgün. güzgü. ayna.

qüzləq güzlək. güzdək. güzəm. güzdük. güzlük. payızlıq. payzalıq. payzatıq. 1. güzdə maldavar saxlanılan yer. 1. güzdə bitən ot gövərənti. 1. güzdə qırxılan yün. 1. güzdə yetişən yemiş. - güzəm armıdı.

qüzləqləmək güzləkləmək. 1. yaşlılıqda uşağ doğmaq. 1. bitginin gec çiçək açması. 1. bitginin quruyub yenidən yaşarması. 1. güzlükləmək. bitginin gec çiçəklənməsi, quruyub yenidən yəşərməsi. 1. güzlükləmək. yaşlılıqda uşağ yapmaq.

qüzlüq güzlük. güzdük. güzdək. güzlək. güzəm. payızlıq. payzalıq. payzatıq. 1. güzdə maldavar saxlanılan yer. 1. güzdə bitən ot gövərənti. 1. güzdə qırxılan yün. 1. güzdə yetişən yemiş. - güzəm armıdı.
-güzlük yörəngəli (abıhavalı) dağ ətəyi: quzey yamac.

qüzlüqləmək güzlükləmək. güzləkləmək. 1. bitginin gec çiçəklənməsi, quruyub yenidən yəşərməsi. 1. yaşlılıqda uşağ yapmaq.

qüzmək küzmək. küsümək. küsünmək. kürmək. kürümək. kürünmək. çözünmək. çözgünmək. büzünmək. büzgünmək. üzünmək. üzgünmək. küsmək (1. < qıs. kis. 1. < qız. köz. qoz. qos. qoş. 1. < qaz. qas) 1. gizinmək. gizginmək. keşinmək. keşginmək. çəkinmək. çəkginmək. gücənmək. qırcıqmaq. gücünmək. incimək. incinmək. yançılmaq. qıncımaq. darılmaq. qıncınmaq. qırcımaq. qırcınmaq. qırılmaq. qırınmaq. (# qoşunmaq. qorunmaq. qurunmaq) 1. üz çevirmək. nərsədən darılıb qayğınmaq. tutulmaq. olduğu durumu bəğənməmək, xoşlamamaq. qırılmaq. üzülmək. gücənmək. qırcıqmaq. sıxılmaq. qısılmaq. 1. gərəkli gəlişməyi göstərəməmək. tapşırığın yapamamaq. 1. qısmaq. dinmək. çəkinmək. (# qusmaq: dışarı vermək. çıxartmaq) .

qüztə güzdə. güyzünə. payızın. payızda. - güyzünə güllər solar.
-güzdə qırxılan yün: güzdək. güzlək. güzəm. güzdük. güzlük. payızlıq. payzalıq. payzatıq.
-güzdə maldavar saxlanılan yer: güzdək. güzlək. güzəm. güzdük. güzlük. payızlıq. payzalıq. payzatıq.
-güzdə bitən ot gövərənti: güzdək. güzlək. güzəm. güzdük. güzlük. payızlıq. payzalıq. payzatıq.
-güzdə yetişən yemiş: . güzdək. güzlək. güzəm. güzdük. güzlük. payızlıq. payzalıq. payzatıq. - güzəm armıdı.

qüztəq güzdək. güzlək. güzəm. güzdük. güzlük. payızlıq. payzalıq. payzatıq. 1. güzdə maldavar saxlanılan yer. 1. güzdə bitən ot gövərənti. 1. güzdə qırxılan yün. 1. güzdə yetişən yemiş. - güzəm armıdı.

qüztüq güzdük. güzlük. güzdək. güzlək. güzəm. payızlıq. payzalıq. payzatıq. 1. güzdə maldavar saxlanılan yer. 1. güzdə bitən ot gövərənti. 1. güzdə qırxılan yün. 1. güzdə yetişən yemiş. - güzəm armıdı.

qüzün güzün. güyzün. payızın.
-güzdə qırxılan yün: güzəm. gizəm.

laçın yalçın. acar. çağal. çağqal. sağlı. sağal. sağqal. sıxı. qızlac. qıslac. qıylac. qəvi. qızıl. kötəl. kötəlli. canlı. sağlam. oyuşlu. oyluşlu. oluşlu. qurt. gürt. qapla. qaplu. güclü. güctük. güjtük. güjlü. onatlı. kökcək. köksək. köksük. qopar. qopat. qubat. qopur. bərk. qusqa. qozqa. qoyac. qoytac. quyac. quytac. qızıq. qızqın. qızışıq. gürdürümlü. gurdurumlu. güpdürümlü. gupdurumlu. sürən. sırın. soxun. şiddətli. sovlı. hovlı. tovalı. tovlı. döğlü. qovlı. qoğlı. qorlı. zorlu.

laq 1. lağ. alay. şahnama. çaxnama. çaxlama. - çaxnama yapmaq: lağ edmək. 1. lax. sarsaq. salsaq. titrek. dəngəsiz. dəğişgən. oynaq. güvənilməz. qərarsız. istiqrarsız. mütəzəlzil. sübatsız.

laqa -atlı oldun lağa qoyma yayanı. (yayanı: piyadanı).

laqər {(arığ > lağır > lağər (fars)} lağırmaq. arığmaq. arığlamaq. ərğirmək. sınığmaq.

laqır {(arığ > lağır > lağər (fars)} lağırmaq. arığmaq. arığlamaq. ərğirmək. sınığmaq.
-lağır züğürt: sarı soruğ. soğar solağ. suyu çəkilmiş, solmuş. arığ soluq.

laqırmaq lağırmaq. arığmaq. (arığ > lağır > lağər (fars)} arığlamaq. ərğirmək. sınığmaq.

lal -lal kar: salsum. samsum. səlsüm. qaradinməz. səssiz küysüz. - salsum qadınla qalmağ olar, dosla yox.

laltan -kordan sağçı, laldan carçı olmaz. (sağçı: qaravul. bəkçi. keşik).

laltır -qaldıq yaman günə biz, bilməm nədən qınamız. -qanmır deyir qanıram, kordur deyir görürəm, laldır deyir ötürəm, kardır deyir duyuram, bilməm nədən qınamız. (qınamız: 1. əzabımız. 1. günahımız).

laman şaman. çaman. qaman. çalman. talman. büyücü.

lampa -ışıq, lampa sayavanı, savranı, sipəri: küsük. küsküf. qısqıf. kölgəlik. savran. sayvan. abajur.

lap sap. - sap düz: lap düz. - sap yaxşı: lap yaxşı. - sap yeni: lap yeni. - sap sağlam: sağçillə. sağçikdə. lap sağlam. - sap uzun: lap uzun. - sap duzlu: lap duzlu. - sap silmə: sap siləmə: sap silələmə: ağzına dək dolu. - sap söykəm: sağ söykəm: lap dayanıqlı, mökhkəm. - sapçillə: çillənin ortası.
-lap endək:lap az, çox az. silik. bir cıbbış. - silik qalmışdıki düşsün.
- lap düzü, münsifanəsi: dingə.

lay sat. yat. qat. - üç sat əninə iki sat boyuna.
-üzərinə yapılan lay, qat, boya, şir: sıl. sıva. sıv. - otağların sıvın dəğişməliyik. - yapı təməldən dağılır, o sıva qayğısına qalıb.

laymanlamaq (özəlliklə duvarı, nərsənin üzərin kağazla qapalamaq) (kirəcləmək: ağartmaq. gəcləmək). boyamaq. sıvamaq. sıvlamaq. sılamaq. (sıv!. sıva!. sıla!) saypalamaq (boya, lay, incə qatla) nərsə üzərin örtüksəmək, qaplamaq. -təməldən dağıq yapın sıvayıb, sırıtladılar bizə.

leh lığ. sıyğırıq. sızırıq. sızğırıq.

leysan 1. sağış. 1. yağdar. ağdar. neysan.

ləqə ləkə. 1. saçır. kir. 1. saçıtıq. saçıtqı. saçratıq. saçratqı. sıçıtıq. sıçıtqı. sıçratıq. sıçratıq. - palçıq sıçıtığı. - boya sıçıtqısın qaldıran dərman. 1. sapat. sapta. daşıt. 1. satır. sağır. batır. bələş. (saçılan, sağılan, axınan, sürtülən nərsədən qalan iz) pisgil. pasaq. şaqqıldağ. kir. - bu satır suynan yumaqla gedməz.

ləqələmək ləkələmək. çəkələmək. səkələmək. saçıramaq. sıçıramaq.

ləqəmək ləkəmək. sərpmək.

ləqəni -hər çeşit kiri, ləkəni, nərsəni qaldıran arıtlayan, təmizləyən öznə, maddə: sacığ. savız.

ləqəsi ləkəsi. sıçıtığısı. - palçıq sıçıtığısı.

ləqəsin ləkəsin. sıçıtığısın. - boya sıçıtqısın qaldıran dərman.

ləqzan {> ləğzan (fars)} < sızğan > sığzan. sıydam. sırdam (sığallı. seyqəlli) sürşün. sürgün. süzşün. süzgün. sızğın.

ləqzitən {ləğzidən (fars)} < sızğıtmaq. > sığzıtmaq. sürgütmək. süzgütmək.

lələq lələk. cıqa. kakil. pipik. {jva (təbbət): börk. çikka (sanskirit): kakil}.

ləmbələb ləm bə ləb. tambalab. - tambalab dolu olan, dom dolu göl: çünğ dolu göl. {tınğ. dınğ. (çınğ. çinğ. çin. sınğ. sın. sinğ. sin. çıl. çil) başına artırıldığı sözə teyxalıq, doluluq anlamı artırır}.

ləpə -düğü, ləpə kimi burcəklər: başağı > mağaşar.

lıq lığ. leh. sıyğırıq. sızırıq. sızğırıq.

lisitən {> lisidən (fars)}. siləmək. yalamaq. - daşduzu çox siləmə, dilin qabar tökər.

lıvcan qabil.

lıvcanlı qabiliyyətli. ləyaqətli.

lıvcanlıq qabiliyyət.

lobyə -lobyə səğəsi kimi çox üzük, incə, düz səğə, çubuğ: sırçığ.

loq loğ. sırvac daşı. dığır daş. yuvağ. sürgü. silindir. tapan. qəltək.

loqaz loğaz. ( gəzafə <). qozağ. kovaz. boş, anlamsız, tutarsız, yarasız söz. quru söz. (quru: boş. kofı. kovı. yararsız. yaraşsız. təksiz. bihudə. qoşdurum. havayi).

lola -lola lola: lülə lüə. nola nola. rizə rizə. zolağ zolağ. cubuğ cubuğ. cizə cizə. bizə bizə. sərə sərə. dərə dərə. gərə gərə. gərgə gərgə. çərgə çərgə. yol yol. qol qol. saz saz. dizə dizə.

lülə 1. sokak. soxaq. sovaq. savağ. (1. < soxmaq. suxmaq. 1. < sökmək. 1. < sovmaq. savmaq). kanal. 1. sarqac.
-lülə, şüşə kimi nərsələrin ağzı: sökün > sükün. ağız.
-lülə lüə: lola lola. nola nola. rizə rizə. zolağ zolağ. cubuğ cubuğ. cizə cizə. bizə bizə. sərə sərə. dərə dərə. gərə gərə. gərgə gərgə. çərgə çərgə. yol yol. qol qol. saz saz. dizə dizə.

lülüşlü -su, çaxır kimiləri sağınlara, bardaqlara sağmaq üçün, uzun lülüşlü, əmzikli tüng: sağraq. səğrəq. sağır. səğir. sürəgi. sürahi.

lüt sıyam. çıplaq. çırılçıplaq.

lütləmək 1. savırmaq. sovurmaq. soymaq. soyutmaq. çəkmək. sıyırtmaq. çıxartmaq. 1. sıyıqlamaq. çalmaq. soymaq. açmaq.

lütlənmək 1. savrılmaq. sovrılmaq. soyulmaq. çəkilmək. sıyrılmaq. çıxarılmaq. 1. sıyıqlanmaq. çalınmaq. soyunmaq.

ma -ək olaraq ''ma. mə'' anlamın verir: quc. qoc. qoş.
- cürgüş: türgüş. gəlişim. yarğaş. saziş. - çürgüş: çürümə. - kürgüş: şürgüş. dalqat. dalqaş. şuriş. - dürgüş: muqavimət. - dürgüş: bəstəbədlik. -törgüş: tovlid. - hürgüş: hürmə. - kürgüş: qudurma. - gürgüş: gürlənmə. - mürgüş: mürgüləmə. - burquş: burğan. tufan. - qurquş: tovtiə. - vurquş: vurma.

mahnıçı şakırçı. şağırçı. şağıçı. şarkıçı. çağırçı. çağıçı. çaxırçı. ötücü. ötəçi. oxucu. əzgiçi. türküçü. yırçı. nəğməçi. müğənni.

maqara mağara. sarqac. tuğqac. fırqac. topara. qərqərə. bobin. məkik.

maqaşar -taxıl, mağaşar kimiləri saxlanılan yer, qab: sağan. saxan.

maqaşar mağaşar < başağı. düğü, ləpə kimi burcəklər .

mal sığır. 1. (sağır: sağmal. bol sütlü, sağılı olan <sağmaq). 1. öküz. bön. qanmaz. abdal.
-mal qara:sığır bizov . -mal qaranı qat içəri.
-köçər oba keçər kərvan, atlu olda azu yayvan, mal davardan nə vardan, sözdən başqa heç bir neden iz qalmaz. (azu : yaxud). (yayvan: yaya. piyada)
-qaragünlü varlılar, mal üstünə mal qalar, altmış yetmiş yaşasa, qoduq gəlib mal qalar.
-sığır, mal çobanı: sığırtmac. koboy.
-mal satarkən malın öğüb, alıcılar çığırmaq: satılamaq. bəğnitmək.
-mal saymaq: sığırlamaq. mala oxşatmaq.
-qolay satılan, alınıb mal, nərsə: sıvıq.

mala 1. salı. yalı. 1. sırvac. sırıc. sızıc. sıvşıc. sıvac. suvac. süvəc. süvüc. sayıc. sıyıc. sayac. sıyac. sığəc. sivəc. siğəc. silcə.
-mala oxşatmaq: sığırlamaq. mal saymaq.
-səlivər mala göz tikən, alıvar maldan qalar. (alıvar: almalı) (səlivər: salıvar. səlləminə. yiyəsiz. ıssız).

malalamaq salılamaq. yalılamaq.

malamaq sıtğamaq. sıxdamaq. oğmaq. - əl qolumu sıtğatdım.

malanın -hər malanın sapı var, hər yalanın quyruğu .

malı -dünya malı yoxunsa çalış əldə edəsən, pulsuz dilək boşuna, ağız yeməz qarın qalar boşuna, diləklərin gələr olsa düşünə, para yoxsa qoyulmamış yoluna.
-satılan malın parasın girət (nəğdən) alıbda, malı sonra (iləridə) vermək: satsürmək. pişfiruş edmək.

malın -borclu borclunun malın satıp parasın əldə edmək: satdırmaq. - borcumu ödəyəmmədim, evimi sattırdı.
-mal satarkən malın öğüb, alıcılar çığırmaq: satılamaq. bəğnitmək.
-satılan malın parasın girət (nəğdən) alıbda, malı sonra (iləridə) vermək: satsürmək. pişfiruş edmək.
-kim vermiş yetimə malın, el yığıla alanmaz.

malqara -malqara pisliyi: pisgil. sapra. sarpa. sağra.

malqaranın -malqaranın belinə salınan yüklük örtüyü: palan. səmər. < çəmər. (> kəmər). paltan.

malla - yıxılırsa biri əldən tutasan sən kişisən, düşənə vurmuyasan taqqa təkə sən kişisən, varasan malla davara yoluvu azmıyasan sən kişisən, əzilib ya əzələr olsana topraq təki bərk sən kişisən, istəyin salmaya əldən ələ, ovsarlıyasan sən kişisən, kar koru kəl keçəli manlamasan sən kişisən (istəyin: həvəsin. nəfsin). (manlamasan: ayıblamayasan).

malları -malları ötə bəridən alıb ora bura satan böyük alverçi: sart. sarıt.

mallıq sığırlıq. öküzlük. bönlük. qanmazlıq. abdallıq.

maltan -səlivər mala göz tikən, alıvar maldan qalar. (alıvar: almalı) (səlivər: salıvar. səlləminə. yiyəsiz. ıssız).

maltavar -güzdə maldavar saxlanılan yer: güzdək. güzlək. güzəm. güzdük. güzlük. payızlıq. payzalıq. payzatıq.
-maldavar sürmədə, qoğmada, nərsə çırpmada işlənən dəğənək: soğat. soxat. sovat. soyat. əl ağacı.

maltavarın -maldavarın daşduz yalağı daşı: silik.

maması - söz maması: söz əbəsi: söz qurdu: söz usdası: hər nəyə yaxışıqlı söz söyləyən.

mamır sarq bağa. sarqabağ. sulbağa. sulqabağ. > cülbək. yozun. qarayosun. xəzə.

man ək. - kimi. bu ''ək, səs dəğişmələri, səslərin yer dəğişməsi dolayı bu biçimləri alır. {san. şan. can. çan. zan. yan. tan. dan. ğan. man. naç. nas. naş. naz. nağ. nak. naq. nal. nab. nav}. - bağnaz: bağnağ: tıxnağ: mütəəssib.
-esgi küyzə, dövük qulpu man deyil. (çalışqanın yanılması man deyil).

manını aybını. - adam vardı para örtər manını, adamda var açar para manını. (manını: aybını).

manlamasan manlamasan. ayıblamayasan . - yıxılırsa biri əldən tutasan sən kişisən, düşənə vurmuyasan taqqa təkə sən kişisən, varasan malla davara yoluvu azmıyasan sən kişisən, əzilib ya əzələr olsana topraq təki bərk sən kişisən, istəyin salmaya əldən ələ, ovsarlıyasan sən kişisən, kar koru kəl keçəli manlamasan sən kişisən (istəyin: həvəsin. nəfsin).

mansız sağa. yaxcı. eyi. ayıbsız.

manta -sında manda: iri yarı.

maraq təvəccüh. -birbirinə ilgi, əlaqə, nəzər, diqqət, təvəccüh göstərmək: sağınışmaq. səğinişmək. umursuşmaq. sarınışmaq.

maraqlanmayıb maraxlanmayıb. ilgilənməyib. - o sayda ilgilənməyib, bilgilənmədim: maraxlanmayıb tanışmadım. (o sayda: o barədə).

maraqlı -çevrəyə görə gözə çarpan dək dəğişik, marağlı olan nərsə: sırboyaq. sığboyağ. sığbodağ. orijinal.

maral söğün. gözəl. (qəzal. gəvəzn) .

masa sərit. miz. ustol.

masurə sarqac. iğ. iğdə.

maşası -kürə qısacı, qarsağı, maşası: böyük qısac, maşa.

metirsayın hər metirdə. (sayın:hər).

meytan meydan. 1. savınlıq. savıni. sərinlik. sayvan. seyhan. açıqlıq. kövşadlıq. düz, açıq yer. alan. 1. sındağ. neçə yolun qovşağı. çatrağ. iskuer. 1. salqın. - sala salqın :yekə salqın: yekə meydan. - salqın yeriş: dinc sürüş, gediş. 1. sərsəm < sərpəm. sərləm. sərcəm. sərgəm. sərgək. sərpik. salsağ. sarsağ. sərək. dolma. sərik. alan. - bu sərik, bu sapıq: bu ala bu ara: bu meydan bu şeytan.
-bir konuya bağlı alan, meydan: səbət. çəpət. sərbət.
-ara, meydan qızışdırmaq: kuyqaçlamaq. kuycətmək. küyqaçlamaq. küycətmək. küydürmək.

mə -ək olaraq ''ma. mə'' anlamın verir: quc. qoc. qoş.
- cürgüş: türgüş. gəlişim. yarğaş. saziş. - çürgüş: çürümə. - kürgüş: şürgüş. dalqat. dalqaş. şuriş. - dürgüş: muqavimət. - dürgüş: bəstəbədlik. -törgüş: tovlid. - hürgüş: hürmə. - kürgüş: qudurma. - gürgüş: gürlənmə. - mürgüş: mürgüləmə. - burquş: burğan. tufan. - qurquş: tovtiə. - vurquş: vurma.

məjmeyi singir. sınğır. sinğıc.