Yer: Van, Rescate Otel program ve özetler programme and abstracts
Türkiye’de Felaketlerin Hastanelere Kazandırdığı Kadın
Yüklə 6,58 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Saint Ilarion the Georgian Known by Muslims: New Data about Medical and Clerical Activities Ramaz SHENGELIA, Tengiz ALPENIDZE
- Türkiye’de Felaketlerin Hastanelere Kazandırdığı Kadın Hastabakıcı Mesleği “Hemşirelik” Disasters Raising Nursing Care in Hospitals as a Woman’s
- Kahire’den İstanbul’a Bir Yaşam: Kosoni Mehmed bin Mehmed A Life from Cairo to İstanbul: Kosoni Mehmed bin Mehmed Ömür ŞAYLIGİL *
|
Türkiye’de Felaketlerin Hastanelere Kazandırdığı Kadın Hastabakıcı Mesleği “Hemşirelik” Disasters Raising Nursing Care in Hospitals as a Woman’s Carrer in Turkey Prof.Dr.Nil SARI Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Tıp Tarihi ve Etik Anabilim Dalı Öğretim Üyesi e-mail:hnilsari@gmail.com Özet Osmanlı döneminde kadınların hastanelerde çalışması düşünülmezdi. Kadınlar (anneler, eşler, kız kardeşler) ailelerinin doğal hastabakıcılarıydı. 19’uncu yüzyılın ikinci yarısından itibaren savaşlar, göçler ve salgın hastalıklar gibi felaketler sebebi- yle Osmanlı’lar kadın hastabakıcılarla tanışmaya başladı. Kırım Savaşı’nda (1853- 56) Türkiye’ye gelen rahibe hemşireler ordularının yaralı ve hasta askerlerine baktılar. Rahibe hemşireler 1865 kolera salgınında özveriyle hizmet ederek takdir topladılar. Osmanlı-Rus Savaşı’nda (1877-78) Kızılhaç ile birlikte kurulan Hilâl-i Ahmer Hastanelerinde rahibe hemşireler de hizmet verdiler. Kafkas ve Balkan göçlerinde hastanelere yatırılan evsiz ve kimsesiz kadın hastaların bakımı için kadınlar görevlendirildi. 19’uncu yüzyılın sonlarında kadın hastalar için açılan hastanelerde ve koğuşlarda hasta bakımı yapan kadınlar “kadın hizmetçi”, “inâs hademe” ve “tımarcı” gibi sıfatlarla çalışmaktaydı. Osmanlı-Rus Savaşı başladığında “Yaralı ve Hasta Asker- lere Yardım Cemiyeti” olarak 1877 yılında kurulan Osmanlı Hilâl-i Ahmer Cemi- yeti içinde kadınların örgütlenmesi ancak 1912’de gerçekleşti. Birinci Dünya Savaşı’nda Osmanlı hanımefendileri gönüllü olarak hastanelerde hemşirelik yaptılar ve göçmenlere yardım ettiler. Kadın hastabakıcı (hemşirelik) mesleğinin Türkiye’de toplumca benimsenmesi ve gelişimi Dr. Besim Ömer Paşa’nın öncülüğünde ve Hilâl-i Ahmer Cemiyeti vasıtasıyla sağlanmıştı. Ard arda gelen felaketler Osmanlı kadınının toplum içinde yer almasına zemin teşkil etmiş ve hastanelerde hasta bakımının bir kadın mesleği olarak benimsenmesine yol açmıştı. Summary It would have been unthinkable for a woman to be a nurse in an Ottoman hospital before late 19th century. Female members of Ottoman families (wifes, mothers, sisters) were considered as inborn nurses of the family. Ottomans came to be acquainted with professional female nurses as a result of disasters such as wars, migrations and epidemic diseases. Nursing nuns who came to Turkey during the Crimean War (1853-56) looked after the wounded and sick soldiers of their armies. Nursing sisters were greatly appreciated due to their devoted service for patients during the cholera epidemic in 1865. Nursing sisters also served at hospitals estab- lished by the Ottoman Red Crescent Society together with the International Red Cross Society during the Ottoman-Russian War (1877-78). Women were commis- sioned in Ottoman hospitals to care for homeless and forlorn sick women immi- grants from the Caucasus and Balkans. During the end of the 19th century women who cared for female patients in Otto- man hospitals and wards established for women were employed as “female maid” or “female servant”. Organization of women within the Ottoman Red Crescent Society, founded in 1877 at the start of the Russian War under the name “Relief of Wounded and Sick Soldiers”, was not realized until1912. During the Ist World War Ottoman ladies worked as volunteer nurses in hospitals and aided the immigrants. Nursing was adopted socially as a female career under the leadership of Dr. Besim Ömer Pasha and he also pioneered the development of professional nursing through the support of the Ottoman Red Crescent Society. Disasters, one after another, constituted grounds for Ottoman women to participate in social life together with men and opened the way for the adoption of nursing in hospitals as a female career. Saint Ilarion the Georgian Known by Muslims: New Data about Medical and Clerical Activities Ramaz SHENGELIA, Tengiz ALPENIDZE Tbilisi State Medical University – Department of the History of Medicine and Bioethics e-mail:writer-geo@hotmail.com Summary Saint Illarion The Georgian - the 9th century’s churchmen, belongs to the group of “Healers by Grace” or “silverless doctor”. His activities spread mainly over Georgia, the Holy Land, and the Byzantine and Western Roman Empires. That is why he was given a distinctive title “The Georgian”. Despite the fact that not so few references are preserved about the Saint, some important aspects of his life and the activity still need further studies. The present work introduces some important aspects of the Saint’s life and charity activities, the results of the recent studies and the future prospects. Saint Illarion The Georgian is described as the unrivalled healer of both the body and the soul. He is also mentioned as the influential and respected figure of the Christian world of that period, and highly respected by Muslims as well, especially after his death etc. The main goal of the study is to reveal the unknown part (Such as activities at the crossroad of Christian and Islamic worlds; New method of building; Muslims relationships with his grave etc.) of a certainly world-scale personality, Saint Illarion The Georgian, to present decently his merit as of the renowned healer and the greatest progressive figure of the 9th century. 63 Türkiye’de Felaketlerin Hastanelere Kazandırdığı Kadın Hastabakıcı Mesleği “Hemşirelik” Disasters Raising Nursing Care in Hospitals as a Woman’s Carrer in Turkey Prof.Dr.Nil SARI Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Tıp Tarihi ve Etik Anabilim Dalı Öğretim Üyesi e-mail:hnilsari@gmail.com Özet Osmanlı döneminde kadınların hastanelerde çalışması düşünülmezdi. Kadınlar (anneler, eşler, kız kardeşler) ailelerinin doğal hastabakıcılarıydı. 19’uncu yüzyılın ikinci yarısından itibaren savaşlar, göçler ve salgın hastalıklar gibi felaketler sebebi- yle Osmanlı’lar kadın hastabakıcılarla tanışmaya başladı. Kırım Savaşı’nda (1853- 56) Türkiye’ye gelen rahibe hemşireler ordularının yaralı ve hasta askerlerine baktılar. Rahibe hemşireler 1865 kolera salgınında özveriyle hizmet ederek takdir topladılar. Osmanlı-Rus Savaşı’nda (1877-78) Kızılhaç ile birlikte kurulan Hilâl-i Ahmer Hastanelerinde rahibe hemşireler de hizmet verdiler. Kafkas ve Balkan göçlerinde hastanelere yatırılan evsiz ve kimsesiz kadın hastaların bakımı için kadınlar görevlendirildi. 19’uncu yüzyılın sonlarında kadın hastalar için açılan hastanelerde ve koğuşlarda hasta bakımı yapan kadınlar “kadın hizmetçi”, “inâs hademe” ve “tımarcı” gibi sıfatlarla çalışmaktaydı. Osmanlı-Rus Savaşı başladığında “Yaralı ve Hasta Asker- lere Yardım Cemiyeti” olarak 1877 yılında kurulan Osmanlı Hilâl-i Ahmer Cemi- yeti içinde kadınların örgütlenmesi ancak 1912’de gerçekleşti. Birinci Dünya Savaşı’nda Osmanlı hanımefendileri gönüllü olarak hastanelerde hemşirelik yaptılar ve göçmenlere yardım ettiler. Kadın hastabakıcı (hemşirelik) mesleğinin Türkiye’de toplumca benimsenmesi ve gelişimi Dr. Besim Ömer Paşa’nın öncülüğünde ve Hilâl-i Ahmer Cemiyeti vasıtasıyla sağlanmıştı. Ard arda gelen felaketler Osmanlı kadınının toplum içinde yer almasına zemin teşkil etmiş ve hastanelerde hasta bakımının bir kadın mesleği olarak benimsenmesine yol açmıştı. Summary It would have been unthinkable for a woman to be a nurse in an Ottoman hospital before late 19th century. Female members of Ottoman families (wifes, mothers, sisters) were considered as inborn nurses of the family. Ottomans came to be acquainted with professional female nurses as a result of disasters such as wars, migrations and epidemic diseases. Nursing nuns who came to Turkey during the Crimean War (1853-56) looked after the wounded and sick soldiers of their armies. Nursing sisters were greatly appreciated due to their devoted service for patients during the cholera epidemic in 1865. Nursing sisters also served at hospitals estab- lished by the Ottoman Red Crescent Society together with the International Red Cross Society during the Ottoman-Russian War (1877-78). Women were commis- sioned in Ottoman hospitals to care for homeless and forlorn sick women immi- grants from the Caucasus and Balkans. During the end of the 19th century women who cared for female patients in Otto- man hospitals and wards established for women were employed as “female maid” or “female servant”. Organization of women within the Ottoman Red Crescent Society, founded in 1877 at the start of the Russian War under the name “Relief of Wounded and Sick Soldiers”, was not realized until1912. During the Ist World War Ottoman ladies worked as volunteer nurses in hospitals and aided the immigrants. Nursing was adopted socially as a female career under the leadership of Dr. Besim Ömer Pasha and he also pioneered the development of professional nursing through the support of the Ottoman Red Crescent Society. Disasters, one after another, constituted grounds for Ottoman women to participate in social life together with men and opened the way for the adoption of nursing in hospitals as a female career. Kahire’den İstanbul’a Bir Yaşam: Kosoni Mehmed bin Mehmed A Life from Cairo to İstanbul: Kosoni Mehmed bin Mehmed Ömür ŞAYLIGİL * * Prof .Dr., Ph.D., Eskisehir Osmangazi Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Tıp Tarihi ve Etik Anabilim Dalı, 26480, Eskişehir, Türkiye. E-mail: omursayligil@gmail.com Özet Kosoni Mehmed bin Mehmed, Kahire yakınlarında Koson’da XIV. yüzyıl başından beri hekimlikle meşgul olmuş bir ailenin çocuğudur. Aile üyelerinden babası Mehmed ve amcası Alaeddin, Yavuz Sultan Selim’in 1517’deki Mısır Fethi’nden sonra İstanbul’da Sarayda hekim olarak çalışmıştır. Koson, Kahire yakınlarında yetiştirdiği hekimlerce meşhur bir merkezdir. Burada yetişen birçok hekim, şöhret ve mevkii sahibi olmuştur. Kosoni Mehmed bin Mehmed de bunlardan biridir. 1547’de Amir Efendi Mısır’dan dönerken, oradaki tedavisinden çok memnun kaldığı Kosoni Mehmed bin Mehmed’i İstanbul’a getirmiştir. Kosoni Mehmed bin Mehmed, Kanuni’nin şehzadesi Bayezid’i başarı ile tedavisi sonucu Saray ve İstanbul’da tanınan bir hekim olmuştur. Uyguladığı tedavi metotları ile hem Kanuni’nin hem de çocuklarının tedavisinden sorumlu olup, devlet hizmetine alınmıştır. 1562’de hekimbaşı olmuş, Kanuni ile Macaristan seferine katılmış, onun ölümü üzerine cesedin İstanbul’a kadar muhafazası için tahnit işlemini gerçekleştirmiştir. Kaysuni ve Kosoni’lere ait eserler tek bir kişinin eserleri gibi düşünülerek, birine ait eserler diğerine de mal edilmiştir. Kosoni Mehmed bin Mehmed, tıp alanında olduğu kadar, dini bilimlerde ve edebiyat alanında da eserler vermiştir. Kosoni Mehmed bin Mehmed’in kahvenin zarar ve faydalarını açıkladığı bir risalesi de vardır. Summary Kosoni Mehmed bin Mehmed was son of a family, whose members were engaged in medicine since the early XIV century, living in Koson near Cairo. Among the family members, his father, Mehmed and his uncle, Alaeddin were employed as physicians at the Palace in Istanbul, after the conquering of Egypt in 1517 by Yavuz Sultan Selim. Koson was a famous center with raising physicians. A lot of physicians raised in Koson gained reputation and dignity, so as Kosoni Mehmed bin Mehmed. In 1547, Amir Efendi brought Kosoni Mehmed bin Mehmed to Istanbul, since he was contented by the treatment of Kosoni Mehmed bin Mehmed. As a result of his successful treatment on Kanuni Sultan Suleyman’s son, Bayezid; Kosoni Mehmed bin Mehmed became a recognized physician, both in the Palace and in Istanbul. His successful treatment methods made him became the official physician of Kanuni and his sons, and he was appointed in the government service. In 1562, he became the chief physician, accompanied Kanuni in the Hungarian Conquest, and embalmed the dead body of Kanuni to preserve it by their return to Istanbul. The work of Kaysuni and Kosoni were considered to belong to the same person, thus one’s work were attributed to the other. Kosoni Mehmed bin Mehmed worked on religious sciences and literature as much as on medicine. He has a pamphlet on the harms and benefits of coffee. 64 Türkiye’de Felaketlerin Hastanelere Kazandırdığı Kadın Hastabakıcı Mesleği “Hemşirelik” Disasters Raising Nursing Care in Hospitals as a Woman’s Carrer in Turkey Prof.Dr.Nil SARI Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Tıp Tarihi ve Etik Anabilim Dalı Öğretim Üyesi e-mail:hnilsari@gmail.com Özet Osmanlı döneminde kadınların hastanelerde çalışması düşünülmezdi. Kadınlar (anneler, eşler, kız kardeşler) ailelerinin doğal hastabakıcılarıydı. 19’uncu yüzyılın ikinci yarısından itibaren savaşlar, göçler ve salgın hastalıklar gibi felaketler sebebi- yle Osmanlı’lar kadın hastabakıcılarla tanışmaya başladı. Kırım Savaşı’nda (1853- 56) Türkiye’ye gelen rahibe hemşireler ordularının yaralı ve hasta askerlerine baktılar. Rahibe hemşireler 1865 kolera salgınında özveriyle hizmet ederek takdir topladılar. Osmanlı-Rus Savaşı’nda (1877-78) Kızılhaç ile birlikte kurulan Hilâl-i Ahmer Hastanelerinde rahibe hemşireler de hizmet verdiler. Kafkas ve Balkan göçlerinde hastanelere yatırılan evsiz ve kimsesiz kadın hastaların bakımı için kadınlar görevlendirildi. 19’uncu yüzyılın sonlarında kadın hastalar için açılan hastanelerde ve koğuşlarda hasta bakımı yapan kadınlar “kadın hizmetçi”, “inâs hademe” ve “tımarcı” gibi sıfatlarla çalışmaktaydı. Osmanlı-Rus Savaşı başladığında “Yaralı ve Hasta Asker- lere Yardım Cemiyeti” olarak 1877 yılında kurulan Osmanlı Hilâl-i Ahmer Cemi- yeti içinde kadınların örgütlenmesi ancak 1912’de gerçekleşti. Birinci Dünya Savaşı’nda Osmanlı hanımefendileri gönüllü olarak hastanelerde hemşirelik yaptılar ve göçmenlere yardım ettiler. Kadın hastabakıcı (hemşirelik) mesleğinin Türkiye’de toplumca benimsenmesi ve gelişimi Dr. Besim Ömer Paşa’nın öncülüğünde ve Hilâl-i Ahmer Cemiyeti vasıtasıyla sağlanmıştı. Ard arda gelen felaketler Osmanlı kadınının toplum içinde yer almasına zemin teşkil etmiş ve hastanelerde hasta bakımının bir kadın mesleği olarak benimsenmesine yol açmıştı. Summary It would have been unthinkable for a woman to be a nurse in an Ottoman hospital before late 19th century. Female members of Ottoman families (wifes, mothers, sisters) were considered as inborn nurses of the family. Ottomans came to be acquainted with professional female nurses as a result of disasters such as wars, migrations and epidemic diseases. Nursing nuns who came to Turkey during the Crimean War (1853-56) looked after the wounded and sick soldiers of their armies. Nursing sisters were greatly appreciated due to their devoted service for patients during the cholera epidemic in 1865. Nursing sisters also served at hospitals estab- lished by the Ottoman Red Crescent Society together with the International Red Cross Society during the Ottoman-Russian War (1877-78). Women were commis- sioned in Ottoman hospitals to care for homeless and forlorn sick women immi- grants from the Caucasus and Balkans. During the end of the 19th century women who cared for female patients in Otto- man hospitals and wards established for women were employed as “female maid” or “female servant”. Organization of women within the Ottoman Red Crescent Society, founded in 1877 at the start of the Russian War under the name “Relief of Wounded and Sick Soldiers”, was not realized until1912. During the Ist World War Ottoman ladies worked as volunteer nurses in hospitals and aided the immigrants. Nursing was adopted socially as a female career under the leadership of Dr. Besim Ömer Pasha and he also pioneered the development of professional nursing through the support of the Ottoman Red Crescent Society. Disasters, one after another, constituted grounds for Ottoman women to participate in social life together with men and opened the way for the adoption of nursing in hospitals as a female career. Kahire’den İstanbul’a Bir Yaşam: Kosoni Mehmed bin Mehmed A Life from Cairo to İstanbul: Kosoni Mehmed bin Mehmed Ömür ŞAYLIGİL * * Prof .Dr., Ph.D., Eskisehir Osmangazi Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Tıp Tarihi ve Etik Anabilim Dalı, 26480, Eskişehir, Türkiye. E-mail: omursayligil@gmail.com Özet Kosoni Mehmed bin Mehmed, Kahire yakınlarında Koson’da XIV. yüzyıl başından beri hekimlikle meşgul olmuş bir ailenin çocuğudur. Aile üyelerinden babası Mehmed ve amcası Alaeddin, Yavuz Sultan Selim’in 1517’deki Mısır Fethi’nden sonra İstanbul’da Sarayda hekim olarak çalışmıştır. Koson, Kahire yakınlarında yetiştirdiği hekimlerce meşhur bir merkezdir. Burada yetişen birçok hekim, şöhret ve mevkii sahibi olmuştur. Kosoni Mehmed bin Mehmed de bunlardan biridir. 1547’de Amir Efendi Mısır’dan dönerken, oradaki tedavisinden çok memnun kaldığı Kosoni Mehmed bin Mehmed’i İstanbul’a getirmiştir. Kosoni Mehmed bin Mehmed, Kanuni’nin şehzadesi Bayezid’i başarı ile tedavisi sonucu Saray ve İstanbul’da tanınan bir hekim olmuştur. Uyguladığı tedavi metotları ile hem Kanuni’nin hem de çocuklarının tedavisinden sorumlu olup, devlet hizmetine alınmıştır. 1562’de hekimbaşı olmuş, Kanuni ile Macaristan seferine katılmış, onun ölümü üzerine cesedin İstanbul’a kadar muhafazası için tahnit işlemini gerçekleştirmiştir. Kaysuni ve Kosoni’lere ait eserler tek bir kişinin eserleri gibi düşünülerek, birine ait eserler diğerine de mal edilmiştir. Kosoni Mehmed bin Mehmed, tıp alanında olduğu kadar, dini bilimlerde ve edebiyat alanında da eserler vermiştir. Kosoni Mehmed bin Mehmed’in kahvenin zarar ve faydalarını açıkladığı bir risalesi de vardır. Summary Kosoni Mehmed bin Mehmed was son of a family, whose members were engaged in medicine since the early XIV century, living in Koson near Cairo. Among the family members, his father, Mehmed and his uncle, Alaeddin were employed as physicians at the Palace in Istanbul, after the conquering of Egypt in 1517 by Yavuz Sultan Selim. Koson was a famous center with raising physicians. A lot of physicians raised in Koson gained reputation and dignity, so as Kosoni Mehmed bin Mehmed. In 1547, Amir Efendi brought Kosoni Mehmed bin Mehmed to Istanbul, since he was contented by the treatment of Kosoni Mehmed bin Mehmed. As a result of his successful treatment on Kanuni Sultan Suleyman’s son, Bayezid; Kosoni Mehmed bin Mehmed became a recognized physician, both in the Palace and in Istanbul. His successful treatment methods made him became the official physician of Kanuni and his sons, and he was appointed in the government service. In 1562, he became the chief physician, accompanied Kanuni in the Hungarian Conquest, and embalmed the dead body of Kanuni to preserve it by their return to Istanbul. The work of Kaysuni and Kosoni were considered to belong to the same person, thus one’s work were attributed to the other. Kosoni Mehmed bin Mehmed worked on religious sciences and literature as much as on medicine. He has a pamphlet on the harms and benefits of coffee. 65 Türkiye’de Felaketlerin Hastanelere Kazandırdığı Kadın Hastabakıcı Mesleği “Hemşirelik” Disasters Raising Nursing Care in Hospitals as a Woman’s Carrer in Turkey Prof.Dr.Nil SARI Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Tıp Tarihi ve Etik Anabilim Dalı Öğretim Üyesi e-mail:hnilsari@gmail.com Özet Osmanlı döneminde kadınların hastanelerde çalışması düşünülmezdi. Kadınlar (anneler, eşler, kız kardeşler) ailelerinin doğal hastabakıcılarıydı. 19’uncu yüzyılın ikinci yarısından itibaren savaşlar, göçler ve salgın hastalıklar gibi felaketler sebebi- yle Osmanlı’lar kadın hastabakıcılarla tanışmaya başladı. Kırım Savaşı’nda (1853- 56) Türkiye’ye gelen rahibe hemşireler ordularının yaralı ve hasta askerlerine baktılar. Rahibe hemşireler 1865 kolera salgınında özveriyle hizmet ederek takdir topladılar. Osmanlı-Rus Savaşı’nda (1877-78) Kızılhaç ile birlikte kurulan Hilâl-i Ahmer Hastanelerinde rahibe hemşireler de hizmet verdiler. Kafkas ve Balkan göçlerinde hastanelere yatırılan evsiz ve kimsesiz kadın hastaların bakımı için kadınlar görevlendirildi. 19’uncu yüzyılın sonlarında kadın hastalar için açılan hastanelerde ve koğuşlarda hasta bakımı yapan kadınlar “kadın hizmetçi”, “inâs hademe” ve “tımarcı” gibi sıfatlarla çalışmaktaydı. Osmanlı-Rus Savaşı başladığında “Yaralı ve Hasta Asker- lere Yardım Cemiyeti” olarak 1877 yılında kurulan Osmanlı Hilâl-i Ahmer Cemi- yeti içinde kadınların örgütlenmesi ancak 1912’de gerçekleşti. Birinci Dünya Savaşı’nda Osmanlı hanımefendileri gönüllü olarak hastanelerde hemşirelik yaptılar ve göçmenlere yardım ettiler. Kadın hastabakıcı (hemşirelik) mesleğinin Türkiye’de toplumca benimsenmesi ve gelişimi Dr. Besim Ömer Paşa’nın öncülüğünde ve Hilâl-i Ahmer Cemiyeti vasıtasıyla sağlanmıştı. Ard arda gelen felaketler Osmanlı kadınının toplum içinde yer almasına zemin teşkil etmiş ve hastanelerde hasta bakımının bir kadın mesleği olarak benimsenmesine yol açmıştı. Summary It would have been unthinkable for a woman to be a nurse in an Ottoman hospital before late 19th century. Female members of Ottoman families (wifes, mothers, sisters) were considered as inborn nurses of the family. Ottomans came to be acquainted with professional female nurses as a result of disasters such as wars, migrations and epidemic diseases. Nursing nuns who came to Turkey during the Crimean War (1853-56) looked after the wounded and sick soldiers of their armies. Nursing sisters were greatly appreciated due to their devoted service for patients during the cholera epidemic in 1865. Nursing sisters also served at hospitals estab- lished by the Ottoman Red Crescent Society together with the International Red Cross Society during the Ottoman-Russian War (1877-78). Women were commis- sioned in Ottoman hospitals to care for homeless and forlorn sick women immi- grants from the Caucasus and Balkans. During the end of the 19th century women who cared for female patients in Otto- man hospitals and wards established for women were employed as “female maid” or “female servant”. Organization of women within the Ottoman Red Crescent Society, founded in 1877 at the start of the Russian War under the name “Relief of Wounded and Sick Soldiers”, was not realized until1912. During the Ist World War Ottoman ladies worked as volunteer nurses in hospitals and aided the immigrants. Nursing was adopted socially as a female career under the leadership of Dr. Besim Ömer Pasha and he also pioneered the development of professional nursing through the support of the Ottoman Red Crescent Society. Disasters, one after another, constituted grounds for Ottoman women to participate in social life together with men and opened the way for the adoption of nursing in hospitals as a female career. Yüklə 6,58 Mb. Dostları ilə paylaş:
|