Alisher Navoiyning: „Odami ersang demagil odami,
Oningkim yo ‘q erur xalq g ‘amidin g ‘ami
Muqimiyning: „Charxi kajraftorning bir shevasidan dog‘man,
Ayshni nodon surib, kulfatni dono tortadur“.
Ushbu misralarda asrlar davomida insonlar faoliyatiga ta ’sir
etib kelgan falsafiy g ‘oyalar o ‘z aksini topgan.
Demak, falsafa m a’naviyatli inson hayoti va aqliy salohiyatining
ajralmas tarkibiy qismidir. „Qari bilganni pari bilm as“ , degan
hikmatli so‘zda ham keksa odam lar hayotda ko‘p narsa ko'rgani
u ch u n c h u q u r falsafiy xulosalar qilish im koniga ega ekani
ko'rsatilgan.
Falsafa Sharqda ,,hikm at“ so'zi bilan ifodalanib, bu — dono,
hayotiy,
ibratli fikrlar, ilmiy um um lashm alar, degan m a’noni
anglatadi. Shu m a’noda olib qaraganimizda, falsafaning asosida
insoniyatning amaliy faoliyati, fan, madaniyat rivoji natijalariga
tayanib
borliqni yaxlit, mukammal bilishga, yangicha, mustaqil
fikrlaydigan inson shaxsini tarbiyalashga intilish yotgan.
Y unonlar ham , dastavval, „falsafa", „faylasuf1 so'zlarini
bir fanga emas, balki teran fikrlarga, chuqur tafakkur salohiyatiga
ega bo‘lgan dono odamlarga nisbatan qo‘llaganlar.
Bu davrda
falsafaning o ‘zi ham aniq bir fan sifatida shakllanmagan edi.
Qadimgi yunon faylasuflaridan biri Pifagor ,,donolik“ so'zini
birinchi marta Xudoga nisbatan qo'llagan. Uning fikricha, donolik
Xudoning xususiyatidir. Odam lar esa, donolikni sevish fazilatiga
ega.
Aflotun
bu masalaga kengroq yondashib, ,,filosofiya“ so'zini
borliq haqidagi yaxlit, um um iy bilim larni ifodalash u ch u n
qo'llagan. Arastu bo ‘lsa, falsafani borliq haqidagi um um iy bilimlar
tahlili sifatida ifodalagan. U borliq haqidagi bilimlarning um umiy
prinsiplarini, ya’ni kategoriyalarini yaratishga, konkret fanlar
bergan bilimlarni falsafiy kategoriyalardan farqlashga harakat qildi.
Shundan keyin falsafa boshqa fanlardan farq qiluvchi,
borliq
haqida yaxlit bilimlar hosil qiluvchi mustaqil fan sifatida qarala
boshlandi.
Qadimgi Yunonistonda dono mutafakkirlar o ‘rtasidagi falsafiy
bahs, m unozaralar Afinadagi Akadem degan Xudoning nomiga
qo'yilgan bog'da bo‘lib turgan. Olamni bilishning tajribaga asoslangan
usullari hali shakllanmagani sababli, olimlar bir-biriga qaram a-
qarshi fikrlar, m uam m olarni qo‘yib, shular ustida bahs uyush-
tirganlar. Bahs natijasida m uhokam a
etilgan qaram a-q arsh i
18
fikrlarning biri inkor etilib, ikkinchisi tasdiqlanmagan, balki shu
ikki fikrning ijobiy, tan olingan, m antiqiy
isbotlangan tom onlari
bir-biri bilan qo ‘shilib, yangi xulosaga kelingan. Bahs yo‘li bilan
haqiqatni izlash, har qanday m uxolif fikrlar, qarashlarga nisbatan
bag'rikenglik asosida m u n o sab atd a b o iis h , falsafiy bahslar
madaniyati mezonining asosiy shartlaridan biri hisoblangan.
Qadimgi Yunonistonda falsafaning bahs mavzusiga munosabat
har doim bir xil bo'lm agan. Xususan, So‘qrotgacha b o ig a n
yunon
faylasuflari dunyo va uning tuzilishi bilan b o g iiq b o ig a n m uam -
molarga katta e ’tibor berganlar, borliqning um um iy moddiy asosi,
atom lar haqidagi ta ’lim otlar xuddi shu davrlarda yuzaga keldi.
So'qrot va yunon so‘fiylari insonning mohiyati masalasi tahlilini
falsafaning asosiy mavzusi sifatida qaradilar. Aflotun va Arastu bo Isa,
falsafiy b ilim la r, u la rn in g b o rliq n i iz o h la sh g a q a ra tilg a n
muammolarini bir-biri bilan b o giab qarashgan. Shu asosda tabiat,
jamiyat, inson tahlili bilan b o g iiq b o ig a n m uam m olarni yaxlit
o ‘rganuvchi falsafiy ta ’lim otlar kelib chiqdi.
Aflotunning fikricha,
falsafa — insonning o ‘zini, borliqni bir-biri bilan b o g iab , yaxlit
anglashidir.
Ellinizm davri vakillari —
Dostları ilə paylaş: