Ishtirok etuvchi S3 usuli. Izdoshlar yetukligi nisbatan yuqori darajada bo’lganida ko’zlagan samarani beradi. Mehnat qilishga qodir, lekin buni xohlamaydiganlar yetakchining ular bilan sherik bo’lib, o’zlarini ishga qiziqtirish omillarini topa olishlariga umid qiladilar. Rahbarlar bunday xodimlarga qaror qabul qilishda ishtirok etish imkoniyatini berib, ularda topshiriqni bajarishga xohish uyg’otadilar.
Vakolat beruvchi S4 usuli yetuk izdoshlarga rahbarlik qilishning eng maqbul usuli hisoblanadi. Bu uslub asosan xodimlarni qo’llab-quvvatlashga qaratilgan. Bu izdoshlarga belgilangan topshiriqni bajarish uchun butun majburiyatni o’z zimmalariga olishga ruhlantiradi.
Xauz va Mitchellning yetakchilik modeli. “Yo’l–maqsad” ham deb ataladigan bu usul asosiga xodimlar kuch-g’ayratlari va mehnat faoliyatlari natijalari, shuiingdek, bu natijalarga muvofiq rag’batlantirish o’zaro qat’iy bog’liq degan qoida qo’yilgan. Ana shu ta’minlangan holdagina xodimlar o’z ishlaridan qoniqish hosil qiladilar, degan xulosa chiqariladi. Mazkur modelda eng yaxshi yetakchi izdoshlariga maqsadga olib boradigan to’g’ri yo’ldan borishda yordam ko’rsatadigan rahbar hisoblanadi. “Yo’l–maqsad”da yetakchi vaziyatga qarab, rahbarlik uslubini tanlashiga xodimlar mehnat faoliyati natijasi emas, aksincha tanlangan uslubning ishni bajarish sifati va samaradorligini ta’minlashi sabab bo’ladi. Buni 2-jadvaldan ko’rish mumkin.