1412-Tohfetul Iraqeyn-Xaqani Shirvani-67s

DÜŞMƏNLƏRİ TƏNQİD

Bir neçə eşşəkdən deyim sizə mən,

Dad qılır onların yer-göy əlindən. O

murdar uşağı qaşqabaqlıdır, Həm də

yeddibaşlı, dördayaqlıdır. Hər

zaman, o murdar uşağı, murdar,

Sözümdən gözəllik oğurlayırlar,

Çirkin sözlərinə qatırlar onu, Şer

bazarında satırlar onu.

Jəfəng sözlərini oxuyan kimi, Joşuram

qəzəbli bir ümman kimi. Murdar

ağızında onların, zinhar, Baxmayın,

yüz hovuz heyz qanı var. O divbaş

adamlar heybətlidirlər, Div kimi

onlar yüzsifətlidirlər. Uzaq olsalar da

iş hünərindən Od yağır qəhərli

nəfəslərindən. Bu mülhüd eşşəklər

düşməni-dindir. Din satıb deyirlər -

meydan bizimdir. Hər zaman

"Ələmovt" deyib dururlar, Heyf ki

"əlmovtdan" uzaqdır onlar. Mənim

sözlərimi, yaxşı dinlə bir, Əlmovtun

özü də ölüm deməkdir. Əmr tək

düzlükdən dəm vursalar da Əyrilik

görərsən, yalnız, onlarda. Onlar

alçaqlara çox alçalıblar -

"Dal" kimi, "nun" kimi əyri

qalıblar. Onlar etibarda Kufə

əhlidir, Bağdad əhli kimi haça

dillidir. Onlar gözü qırıq iynəyə

bənzər, Gözsüz iynə işə yararmı

məgər? Nə zaman qırılsa gözü

---

iynənin, Bir işə yaramaz, atılar,

yəqin. Əbləh adamların nə faydası

var, De, nəyə gərəkdir, xudaya,

onlar? Alçaq adamların bizə xeyri

yox, Lakin peysərləri yoğun olur

çox, Mənimsə, dünyaya gələndən

bəri, Nur saçır tacımın

dəndənələri; Lakin bu siyasət

xadimlərinin Çürük dəndənəsi

qoxur qan, irin. Onların, görəndə

yağlı tikəmi Ağzı tez açılır əjdaha

kimi.

Qalıq içə-içə gülgun camımdan,

Salırlar hörmətdən məni hər zaman.

Əvvəl, qarət edib, barlı bağımı,

Sonra söndürürlər bağ çırağımı.

Düşürüb süfrəmin töküntüsündən,

Tez, qarət edirlər evimi, birdən.

Əvvəlcə əxz edib bildiklərimi, Sonra

da hürürlər mənə it kimi. Fənndə

qəribəm, demək, təkəm, tək! İtlər də

qəribə hürərlər, bişək. Dilimi

öyrənib tez dil açınca Söyüş

yağdırırlar mənim dalımca. Günəş

sayəsində bulud olurlar, Tuturlar

günəşin üzünü onlar; Bir mələk

eşqilə yüksəlsələr də, Ona kin

bəsləyib, düşürlər dərdə. Hər kim

bu girdaba düşərsə, əgər, Başı günəş

kimi bəlalar çəkər. Özünü mənimlə

qiyas edən kəs Utanar dünyada o

gəzə bilməz. Ariflər tanırlar saxta

sözləri, Seçirlər samandan müşkü

ənbəri. Göydə süzən aya göz qoysa

əgər, Onu çarqatdakı aydan tez

seçər. Çünki həqiqi ay hərəkətdədir,

Süni aysa donuq vəziyyətdədir.

Birinin günəşlə əlaqəsi var,

Digəri civədən rəng alıb, parlar.