digəri isə Zəkatdır. Buyurmuşdur ki, kimin imkanı varsa, onun
evini ziyarət etsin, yoxdursa, etməsin. Görmürsənmi bu dünyada
da şah sarayının qapıları yalnız dövlətli adamların üzünə açıq
olur.
Həccin şərti səfərə çıxmaqdır, yoxsullara səfərə çıxmağı
əmr etmək isə nadanlıq olar, çünki imkansız səfərə çıxmaq
təhlükəlidir. Lakin imkanın olduqda səfərə çıxmasan, dünyanın
kef və ləzzəti natamam qalar. Dünyanın tam kef və ləzzəti
ondadır ki,
görmədiyin şeyləri görəsən, yemədiyin şeyləri
yeyəsən, əntiqə və nadir şeylər alasan. Səfərə çıxmadan belə
şeyləri əldə etmək mümkün deyildir. Səfərə çıxmış adamlar
dünya görmüş, təcrübəli, ağıllı və xoşbəxt hesab edilirlər, çünki
onlar eşidilməmiş sözləri eşitmiş, görülməmiş şeyləri görmüş
olurlar. Yaxşı deyiblər: "eşitmək hara, görmək hara!".
Heç kəs
dünya görmüş adamları görməmişlərə bərabər tutmaz. Ona görə
deyiblər ki:
Şe'r
Dünya görmüşləri ağıllı insan
Dünya görməmişlə tutmamış yeksan!
Deməli, dövlətlilərə səfəri ona görə vacib buyurubdur ki,
onun verdiyi ne'mətin qədrini bilsinlər, bu neməti ağız ləzzəti ilə
yeyib Allah-taalanın əmrini yerinə yetirsinlər və onun evini
ziyarətə getsinlər. Lakin bunu yoxsul, imkansız və əli boş
adamlara buyurmayıbdır. Bu barədə mən də aşağıdakı iki beytdə
demişəm:
R ü b a i
Yar məni çağırmayıb, yer
vermirsə eyvanda,
"Yoxsulsan, gəlmə" deyib, xar edirsə hər yanda,
Onda taqsır görməyin, bax, o böyük Allah da
Öz evinə çağırmır, insan yoxsul olanda.
Yoxsul həccə getsə, özünü təhlükəyə salmış olar.
Dövlətlilərə aid işlərə baş qoşan yoxsul sağlam adama aid işlərlə
məşğul olan xəstəyə bənzər və onun vəziyyəti biri dövlətli o biri
yoxsul olan o iki hacının əhvalatına oxşar.
Ə h v a l a t. Bir dəfə Buxara əmiri həccə getmək qərarına
gəlir. O, çox varlı idi, karvan içərisində ondan dövlətlisi yox idi.
Yüzdən yuxarı yüklü dəvəsi olan bu əmir bəzəkli kəcavədə
oturub səhrada yırğalana-yırğalana, xumarlana-xumarlana yol
42 /
ﻪﻣﺎﻨﺳﻮﺑﺎﻗ .……………………………………………..
gedirdi, ona nə lazım idisə hər şeyi var idi. Onunla birlikdə,
dövlətlilərlə bərabər, yoxsullar dəstəsi də həccə gedirdi. Onlar
Ərəfata
11
çatdıqda, ayaqyalın, başıaçıq, ac-susuz, ayaqları qabar
çalmış bir dərviş əmiri o təmtəraqla gördükdə üzünü
ona çevirib
deyir: "Qiyamət günü səninlə mənim mükafatım eyni olacaqdır,
amma sən gör nə naz-ne'mət içərisində gedirsən, mən isə əzab
və əziyyət içərisində?!"
Buxara əmiri deyir: "Allah eləməsin mənimlə sənin
mükafatımız eyni olsun, əgər mən bilsəydim, səninlə mənim
mükafatımız hər ikisi eyni olacaq heç səhraya qədəm
basmazdım.
Dərviş soruşur: "Nə üçün?".
Əmir deyir: "Ona görə ki, mən Allah-taalanın buyruğu ilə
gəlmişəm, sən isə onun əmrinə müxalif
hərəkət edibsən, məni
çağırıblar, mən qonağam, sən isə tüfeyli. Çağırılmış qonaq ilə
çağırılmamışın hörməti eyni ola bilərmi? Haqq-taala dövlətliləri
çağırmış, yoxsullara isə belə demişdir: "Özünüzü öz əlinizlə
təhlükəyə salmayın!". Sən Allahın əmri olmadan yoxsul, ac-
yalavac halda çöl-biyabana çıxaraq özünü təhlükə qucağına
atıbsan, Allahın buyruğuna əməl etməmisən, nəyə əsasən sən
əmrə baxanlarla bərabərlik elə bilərsən? Kimin imkanı olub
həccə gedirsə o, Allahın da tapşırırını yerinə yetirmiş olur onun
da nəziri qəbul, duası müstəcab olur".
Ey oğul, əgər sənin də həccə getmək imkanın olsa, xəsislik
etmə. həccə getmək üçün beş şərt lazımdır: qüvvət, ne'mət, vaxt,
hörmət və əmin-amanlıq. Əgər bunlar sənə nəsib olsa, tam
istifadə etməyə çalış. Bilməlisən ki, həcc yalnız
kifayət qədər
var-dövlət olan zaman məsləhətdir, onu gələn ilə tə'xirə
salmağın günahı yoxdur.
Lakin Zəkat o taətdəndir ki, imkan olan yerdə onu tə'xirə
salmaq olmaz, onu verməmək üzrlü sayıla bilməz. Allah-taala
Zəkat verənləri özünə yaxın hesab etmişdir.
Başqalarına Zəkat verən adam rəiyyət arasındakı şah
kimidir, o ruzi verən olar, başqaları ruzi yeyən!
Haqq-taala belə lazım bilmişdir ki, bə'ziləri yoxsul olsun,
bə'ziləri varlı. Əlbəttə, o istəsəydi, hamını varlı edə bilərdi,
lakin
ona
görə iki təbəqə etdi ki, bəndələrinin şərəf və mövqeləri
aydın olsun yuxarılar aşağılardan fərqlənsin. Şah da öz
xidmətçilərindən birini güclü və ruzi verən etsə və bu xidmətçi
başqasına ruzi vərə bildiyi halda, özü yeyib başqasına verməsə,
şahın qəzəbindən arxayın ola bilməz.
www.duddud.com - Elektron kitab, proqram yükləmə saytı
www.duddud.com saytından yüklənlib
Zəkata gəldikdə isə, demək lazımdır ki, onu ildə bir dəfə
vermək məcburidir. Sədəqə məcburi olmasa da, lakin
alicənablıq və insanpərvərlikdir, bacardığın qədər ver və xəsislik
etmə, çünki sədəqə verənlər həmişə Allahın himayasi altında,
əmin-amanlıqda olarlar, Allahın himayəsini isə həmişə qənimət
hesab etmək lazımdır.
Amandır, oğlum, ürəyində Zəkat və həcc haqqında şəkk və
şübhələrə yol vermə, onları boş şey hesab edib demə ki,
"qaçmaq, lüt olmaq, dırnağı tutmayıb, saçı vurdurmamaq nəyə
lazımdır? Hər iyirmi dinardan nə üçün yarım dinar verim, Zəkat
nə üçündür, qoyun və dəvədən də Zəkat olarmı, qoyunu nə üçün
qurban kəsirlər?"
Belə hikmətlərdə ürəyini təmiz saxla. Elə güman etmə ki,
sən bilmədiyin şeydə xeyir ola bilməz onun
xeyrini biz bilməyə
də bilərik, sən Allahın buyruqlarını yerinə yetir, "niyə belə
olur", "nə üçün belə edirlər"lə işin olmasın.
Elə ki, bu əmrləri yerinə yetirdin, ondan sonra bilməlisən
ki, ata-anaya hörmət də o böyük və izzətli Allahın
əmrlərindəndir.
Beşinci fəsil
Dostları ilə paylaş: