A k ġ f k a m a L
Yüklə 10,02 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Komandirə inam-qələbəyə inam deməkdir. M ü ə l l i f
can atırdıq. 25-30 kiloqramlıq arxa çantası ilə qarlı dağa qalxmaq olduqca çətin idi. 5-6 addımdan sonra gücümüz tükənir, dincimizi alıb yenidən qalxırdıq. Bəzi yerlərdə qayalıqlara dırmaşır, bəzən bilmədən qayaların qarla örtülü yarıqlarına düşür, bəzən 40-50 metr hündürlükdə qarla dolu dərələri keçərkən boğaza qədər qara batır, köməkləşib bir-birimizi çıxarır, həddindən çox əzab-əziyyətlə hərəkət edirdik. Üstəlik minaatan və onun mərmiləri bizim hərəkətimizi çətinləşdirirdi. Yüksəkliklərə qalxdıqca əsgərlərdən bəzisi tamamilə addım ata bilmir, hərəkətsiz halda yerə yıxılırdı. Mən onların daha bizimlə gedə bilməyəcəyini yəqin etdikdən sonra məcbur olub onları geri qaytarırıdım. Onların çantalarındakı minaatan mərmilərini isə digər əsgərlərə paylayırdım. Çünki sursatın aparılmasını çörəkdən də vacib bilirdim. Artıq minaatanı əsgərlərdən Vidadi və Qənimətlə özüm götürürdüm. Murovdağın zirvəsin isə hələ çox qalırdı. Kəlbəcər taborunun bu yürüşü Azərbaycan ordusunun tarixinə qızıl hərflərlə yazılmalı bir yürüş idi. Bu yürüşdə iştirak edən bütün əsgər və zabitlər qarşısında baş əyirəm. Yurd-yuvasız hey yanıram, Demə vaxtsız sönəsiyəm. Çox susmuşam, çox dözmüşəm, Vallah bir gün dinəsiyəm! Vermərəm mən o cənnəti, Fikrim qəti, sözüm qəti. Götürmərəm bu töhməti, Səngərlərə sinəsiyəm! Telli sazla oxşadığım, Min gülünü qoxladığım. Ondan ötrü ağladığım, Kəlbəcərə dönəsiyəm! * * * 1 yanvar 1994-cü il səhər açılanda Murov dağının zirvəsinə çatdıq. Bütün gecəni dayanmadan qarlı zirvələrə, qayalara dırmaşırdıq. Bu qədər məsafəni isə Kəlbəcər istiqamətinə aşağı enməli idik. Murovun zirvəsindən baxanda dağın ətəklərində qarışqa boyda görünən adamları gördük. Lakin ratsiya olmadığından tabor komandiri və ya bölüklərlə əlaqə saxlaya bilmirdik. Aşağıdakıların bizimkilər və ya düşmən olduğunu ayırd etmək çətin idi. Fikirləşə-fikirləşə qalmışdıq. Əgər onlar bizimkilərdirsə, bəs onda niyə açıq-aşkardadırlar? Niyə düşmən arxasında ola-ola gizlənmirlər? Yox, əgər düşməndirsə, onda bizimkilər 198 hardadırlar? Buna görə də aşağı enmək təhlükəli idi. Oradakı əsgərlərin bizimkilər olmasını dəqiqləşdirmək lazım idi. Həm də kəşfiyyatsız getsək, düşmənlə qarçılaşa bilərdik. Buna görə mən batareyanın əsgərlərini dağın zirvəsində saxlayıb baş leytenant Xalid Hümbətov və leytenant Əziz Abbasovla məsləhətləşdim. Razılığa gəldik ki, mütləq kəşfiyyat aparmaq lazımdır. Mən əsgər Qənimət Süleymanov və daha bir əsgərlə kəşfiyyat aparmaq məqsədi ilə Murovdağdan aşağı enməyə başladıq. Batareya isə danışdığımız kimi bizim işarəmizlə zirvədən enməli idi. Biz mümkün qədər gizli olaraq qarlı dərələrlə enir, düşmənin duyuq düşməsinə imkan verməməyə çalışırdıq. Aşağı enmək heç də asan deyildi. Hər addım atdıqca qurşağa qədər qara batırdıq. Bəzi yerlərdə qarın üstü ilə sürüşürdük. Bəzən dayanır ətrafı müşahidə edir, yenidən aşağı enirdik. Artıq Təkəqaya kəndinin yaylaq damlarına yaxınlaşmışdıq. 3 saat idi ki, Murovdağın zirvəsindən enirdik. Bir az dincimizi almaq və çörək yemək üçün bir bulaq başında oturduq. Bulaq qarın altından axırdı. Bir konserv açdıq və çörək kəsib yedik. Qənimət çantasından bir butulka araq çıxardı və hərəyə 50 qram içdik. Çörək yeyə-yeyə ətrafı bir daha diqqətlə gözdən keçirdim. Ətraf tamamilə qarla örtülmüşdü. Qarın üzərində maral və dağ keçilərinin izi qalmışdı. Bizdən bir qədər sağda 1992-ci ildə bizim döyüşçülər tərəfindən vurulmuş bir erməni vertalyotu görünürdü. Qarşı tərəfdəki Susuzluq dağının və sağ tərəfdəki Təkəqaya dağının zirvələrinə bir daha göz gəzdirdim. Təkəqaya dağının zirvəsində də əsgərlər görünürdü. Təqribən 15-20 nəfər olardılar. Bundan başqa bizdən 800-1000 metr aşağıda-yaylaq damlarının ətrafında da əsgərlər gözə dəyirdi. Lakin onların bizimkilər olmasını heç cür aydınlaşdıra bilmirdim. Fikirləşdim ki, iki bir-birindən uzaq məsafədə olan dəstələrdən yalnız biri bizimki ola bilər. Biz bir az da aşağı endik və yaylaq damlarına 6-7 yüz metrədək yaxınlaşdıq. Mənim işarəmlə bizim arxamızca hərəkət edən batareya Murovdağının yamacları ilə aşağı enirdi. Birdən Təkəqaya dağının zirvəsindəki əsgərlərin yavaş-yavaş bizə tərəf aşağı endiklərini müşahidə etdik. Məsafə uzaq olduğundan onların kim olmalarını aydınlaşdıra bilmədim. Biz-üç nəfər cəld dağ yamacındakı hündür bir təpəlikdə mövqe tutaraq Təkəqaya dağından enənləri müşahidə etməyə başladıq. Əgər düşmən olsa, batareya bizə köməyə gələnədək döyüşməli idik. Lakin döyüşmək və ya güllə atıb səs-küy salmaq olmazdı. Çünki biz düşmən arxasına gizli gedirdik. Bu zaman yaylaq damları tərəfdən gözləmədiyimiz halda bizə xeyli yaxınlaşmış 5-6 əsgər sol tərəfdəki qayalıqdan bizi çağırdı. Biz əvvəlcə çaş-baş qalsaq da onları tanıdıq və onlara tərəf getməyə başladıq. Həmin əsgərlər isə bizim |