A k ġ f k a m a L
Yüklə 10,02 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Mal itirən, bir Ģey itirmiĢdir, qürurunu itirən çox Ģey itirmiĢdir.
Lakin cəsarətini itirən hər Ģeyini itirmiĢdir. ġ a h a b ə d d i n aydın idi: üç tərəfdən mühasirəyə alınmışdıq. Arxa tərəfə çəkilmək isə qeyri-mümkün idi. Çünki arxaya çəkilərkən mütləq atəş altında olan meşə talasından keçməliydik. Ani olaraq qərara aldım ki, mövqelərimizi əldən vermədən gecə düşənədək mühasirədə döyüşü davam etdirmək lazımdır. Biz yuxarı komandanlığa məlumat verib kömək istədik. Komandir ratsiya ilə danışırdı. “Qorxmaz” kordinatları soruşdu və toplarla bizə kömək edəcəyini bildirdi. Mən top atəşinə etiraz etdim, çünki düşmənlə mövqelərimiz çox yaxın idi. Top mərmiləri öz mövqelərimizə düşə bilərdi. Buna görə də düşmənin Lök qalasındakı və qarşı təpədəki mövqelərini və həmçinin qalanın üst tərəfindəki meşəliyi (oradan düşmən arxamıza keçə bilərdi) iri çaplı pulemyotlarla atəşə tutulmasının vacib olduğunu bildirdim və bu barədə F.Alışovla qısa məsləhətdən sonra “Qorxmaz”a məlumat verdik. Bir neçə dəqiqədən sonra Susuzluq kəndindən atılan zenit pulemyotunun atəşləri ilə Lök qalasındakı düşmən qüvvələri susduruldu. Komandir atəşin davam etdirilməsini yuxarı komandanlıqdan xahiş etdi. Lakin vəziyyət çox acınacaqlı idi. Mən döyüşü aramsız olaraq davam etdirir, əsgərlərə düşmən mövqelərini göstərib arasıkəsilmədən atəş açmaq əmri verdim. Bütün əmrləri çağıraraq verir, düşmənin bizdən az olduğunu və yarım saata onları məhv edəcəyimizi deyir, əsgərləri ruhlandırırdım. Əslində isə vəziyyət olduqca pis idi. Əsgərlərə tapşırıq verə-verə gözüm düşmən snayperini və pulemyotçusunu axtarırdı. Onların haradan atəş açdıqlarını müəyyən etməyə çalışırdım. Çünki bizə tərəf atılan güllələrin səsindən yəqin etmişdim ki, bir düşmən snayperi və pulemyotçusu mövqe tutduğumuz kiçik təpəni daimi atəş altında saxlamağa çalışırlar. Mən yarım metr hündürlyü olan bir daşın arxasından atəş açırdım. Düşmən də məni görmüşdü. Lakin, hər tərəf açıqlıq olduğundan yerimi dəyişə bilmirdim. Birdən düşmən pulemyotçusunun məndən üç yüz metrədək aralıdakı yamacda, iri gövdəli ağacın altında uzanaraq bizə tərəf atəş açdığını gördüm. Ağacların altı gölgə olduğundan düşməni gözlə seçmək çətin idi. Yalnız, düşmənin qaraltısı görünürdü. Buna baxmayaraq nişan alıb atəş açdım. Düşmən pulemyotçusu yumalanaraq yamacla aşağı düşdü. Pulemyot susdu. Ani olaraq başımı daşın arxasına tərəf çəkməyimlə düşmən snayperindən atılan güllə qulağımın dibindən keçdi. Elə bu vaxt yenidən düşmən pulemyotu şaqqıldamağa başladı. Yəqin ki, vurulanı başqası əvəz etmişdi. Mən yenidən nişan alaraq atəş açdım. Avtomatik atılan güllələr ikinci düşməni də yerində haqladı. Pulemyot yenidən susdu. Mən dayanmadan, ardıcıl olaraq nişan alıb atəş açırdım. 232 Lakin, düşmən imkan vermirdi ki, davamlı olaraq atəş açım. Başımı yayındıran kimi düşmən güllələri də daşlara dəyib ora-bura çovuyurdu. Arabir gizləndiyim kiçik daşın arxasından əsgərlərə də atəşi dayandırmamağı qışqıraraq deyirdim. Bir-iki dəqiqədən sonra yenidən düşmən pulemyotu atəş açmağa başladı. Bu öldürülənin yerini tutmuş başqa bir düşmən idi. Mən onu da gördüm. Düşmən pulemyotçusu yerini dəyişərək indi də başqa ağacın altından atəş açırdı. Ətrafıma yağan işıqsaçan güllələr daşlara dəyərək hər tərəfə çovuyur, vahiməli bir səslə vızıldayırdı. Onu da 5.45 mm-lik avtomatın dəqiq atəşi ilə vurdum, pulemyot susdu və bir daha bizə atəş açmadı. Düşmən snayperi isə gözə görünmürdü. O, hardasa daha uzaqda, bəlkə də hansısa ağacın üstündə və yaxud kolluqda güzlənmişdi. İki saata yaxın idi ki, döyüş gedirdi. Talada yaralanan əsgərlərin səsi gəlir, köməyə çağırdıqları eşidilirdi. Mənim bölüyümün əsgərləri sağ tərəfdəki qarlı təpədə atəşi arasıkəsilmədən davam etdirir, düşmənin mühasirəni qapatmasına imkan vermirdilər. Lakin irəlilədikcə güclü atəş altına düşür və geriyə çəkilirdilər. Hər dəfə irəliyə sürünərkən bir nəfərə güllə dəyir yaralanırdılar. Mən yaralının bir qədər onlardan arxa tərəfə- çökəkliyə çıxarlmalarını tapşırır, onların yaralarını sarıtdırırdım. Sol cinahda-talada da yaralılar var idi. Taladan yaralıları çıxarmaq, onlara ilk tibbi yardım göstərmək lazım idi. Ona görə də çavuş Məmmədin tağımını iki dəstəyə böldüm. Bir dəstəyə düşməni daimi atəş altında saxlamaq, digər dəstəyə isə təpənin qarlı aşırımı ilə sürünərək taladan yaralıları çıxarmaq əmri verdim. Əsgərlər 10 nəfərədək yaralını döyüş meydanından çıxarmağa nail oldular. Onlara ağacların arasında ilk tibbi yardım göstərilməsini təşkil etdim. Yaralılardan ikisi ağır vəziyyətdə idi, xeyli qan itirmişdilər. Biri çiynindən, digəri isə döş qəfəsindən yaralanmışdı. Əvvəlcə yaralılara ağrıkəsici iynə vurulmasını və sonra yaralarının sarınmasını qışqıraraq əsgərlərə tapşırdım. Döyüş zamanı bütün komandaları səslə verir, eyni zamanda özüm avtomatla qarşı təpədəki düşmən mövqelərinə atəş açmağa davam edirdim. Komandir F.Alışov rabıtəçi əsgərlə-səhv etmirəmsə, rabitəçi əsgərin adı Rafiq idi-sağ tərəfimdə yerə uzanıb ratsiya ilə danışır, hərdən mənimlə məsləhətləşir, məndən nəyisə soruşurdu. Mən atəş aça-aça ona qısa cavablar verir və bildirirdim ki, sağ cinahımızı-meşəliyi və qalanın üst tərəfini yuxarı komandanlıq atəş altında saxlasın. Komandir bildirdi ki, X.Hümbətovu öz dəstəsi ilə bizə köməyə göndəriblər, bir saat olar. Artıq üç saata yaxın idi ki mühasirədə döyüşürdük. Meşə talasındakı qurumuş otlar qumbaraların partlayışından odlanıb yanırdı. Hər tərəf tüstüyə bürünmüşdü. Tüstüdən istifadə etməklə biz həm düşmən |