A k ġ f k a m a L
Yüklə 10,02 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Haqq, məğlub yeyilər amma həzm edilməz.
M ə s ə l çıxarmış, onlara ağrıkəsici iynələr vurmuş və yaralarını sarımışdıq. Lakin, hələ də döyüş meydanında döyüşçülərimiz var idi. Onların həlak olduqlarını və ya yaralandıqlarını bilmirdik, kimsə kömək istəyirdi... Taborun qəflətən mühasirəyə düşməsi yuxarı komandanlığı təşvişə salmışdı. Həm Çəplinin yenidən düşmən əlinə keçməsi, həm də bizim ikiqat mühasirəyə düşməyimiz ağır hadisə idi. Onlar bütün vasitələrdən istifadə etməklə bizim mühasirədən çıxmağımıza yardım edirdilər. Yuxarı komandanlıq iki istiqamətdən bizə canlı qüvvə köməyi göndərsə də həmin kömək hələ də gəlib çıxmamışdı. Sonralar məlum oldu ki, baş leytenant Xalid Hümbətovun komandirliyi ilə göndərilmiş 60 nəfərlik dəstə Çəpli kəndinin qarşı tərəfində meşədə ermənilərlə qarşılaşmış və onlar kiçik döyüşdən sonra geri çəkilmiş, qamışlı çayını keçərkən qarşı tərəfdən öz əsgərlərimizin atdığı güllə bir əsgərimizi çiynindən yaralamışdı. Bizim mühasirədən çıxmağımız üçün göndərilən digər kömək 4-cü tabor idi. Onlar isə Qamışlı kəndinin cənub-şərq tərəfindəki Oğru qayası istiqamətindəki yüksəkliyə çıxarılmış, lakin xeyli uzaqda olduqları üçün vaxtında bizə köməyə gələ bilməmişlər. Axşamın düşməsindən istifadə edib mövqe tutduğumuz təpənin arxasına çəkildik və orada yaralıların yarasını sarıdıq. Burada yəqin etdik ki, komandirlərdən kapitan Mürşüd Məmmədov, gizir Kamal Hacıyev, leytenant Əziz Abbasov və 45 nəfərədək əsgər həlak olub. Bu bizim taborun apardığı döyüşlər ərzində ilk böyük itki idi. Lakin taborun əsas qüvvələri salamat idi. Meyidləri isə taladan çıxarmaq mümkün deyildi. Onların həlak olduqları tala tam ermənilərin nəzarətində idi. Hər dəfə irəlilədikcə yenidən düşmən gülləsinə tuş gəlirdik. Biz sonuncu dəfə əks- hücuma keçmək və itirilmiş mövqeləri ələ keçirmək istədik. Mən 1-ci tağımın əsgərləri ilə sürünə-sürünə talanın yaxınlığındakı qarlı təpəyə çatdım. Artıq qaranlıq olduğundan ermənilərə xeyli yaxınlaşmışdıq. Lakin orada da yenidən güclü atəş altına düşdük. Mən əsgərlərə atəş açmamağı tapşırdım. Bundan istifadə edib sürünə-sürünə bir qədər də düşmənə tərəf yaxınlaşdıq. Talanın lap kənarında idik. Lakin talaya girmək qeyri-mümkün idi. Çünki düşmən 30-35 metr bizdən aralıda, talanın o biri başında ağacla örtülü hündür bir təpədə mövqe tutmuşdu. Oradan isə tala ovuc içi kimi görünürdü. Arxadan bizim hərəkətimizi diqqətlə izləyən komandir artıq itki verməmək üçün mənə geriyə çəkilmək əmri verdi. Mən talaya girməyin mümkün olmayacağını yəqin etdim və geriyə qayıtmaq barədə əsgərlərə əmr etdim. Biz yenidən sürünərək təpənin arxasına, oradan da komandirin yanına qayıtdıq. Artıq 236 döyüş səngimişdi, ara-sıra avtomat və pulemyotların səsi eşidilir, ətrafımızda işıqsaçan güllələr vıyıldayırdı. Yuxarı komandanlıqdan əmr verildi ki, mühasirədən çıxıb Qamışlı kəndinə tərəf hərəkət etməli və oradan Yanşaq kəndinə qalxmalıyıq. Bir gün əvvəl azad etdiyimiz Çəpli kəndi indi ermənilərin əlində idi. Gəldiyimiz yolla qayıtmaq qeyri-mümkün idi. Buna görə də biz dağları dolanaraq 20 kilometr məsafəni qət etməli idik. Mühasirədən çıxmaq üçün biz düşmənin mövqe tutduğu təpənin cənub yamacı ilə aşağı enməli, atəş altında olan arxadakı təpəni dolanıb keçməliydik. Mən 1-ci tağımın komandiri Məmmədə atəşi davam etdirməyi tapşırdım və beləliklə taborun mühasirədən çıxmasına şərait yaratmağa çalışırdım. Özüm də onların yanında qaldım və düşmən mövqelərinə atəş açmağa başladıq. Digər bölüklərin xeyli uzaqlaşmalarına və mühasirədən çıxmalarına şərait yaratdıq. Yarım saatdan sonra biz də döyüş mövqeyini tərk etdik. Özümüzünkülərin yanına çatanda onlar meşədə bizi gözləyirdilər. Gecənin qaranlığında 10 nəfər yaralını aparmaq əsgərləri yormuşdu. Döyüşdə aclıq və susuzluğu hiss etməsək də, artıq indi susuzluq və aclıq öz təsirini göstərirdi. Meşədə qar yeyə-yeyə irəliləyirdik. Bir qədər də getdikdən sonra Qamışlı kəndinin üstündəki yüksəklikdə yarım saat dincəlməyi qət etdik. Çantasında çörəyi və konservi olanlar var idi. Çantalarımızda qalan çörək və konservləri bölüşdürüb yedik və yenidən hərəkətə başladıq. Qarşıda-Qamıçlı kəndinin yaxınlığındakı hündür qayaların başında- düşmən var idi. Biz isə həmin qayaların altından keçib körpüyə yaxınlaşmalı idik. Buna görə də mən iki əsgərlə 200 metrədək qabaqda gedərək kəşfiyyat aparıb dayanır, əsgərlərdən birini arxaya göndərərək bizimkilərin gəlməyini gözləyir, onları orada qoyub yenidən kəşfiyyat aparırdım. Kəndin üst tərəfindən uçurumlu bir dərədən çətinliklə keçərək və yaralıları da keçırərək körpünün yanındakı evlərə yaxınlaşırdıq. Sol tərəfdəki hündür qayalarda ermənilərin mövqeləri var idi. Onlar bizim burada olmağımızı bilsələr vəziyyət çıxılmaz olardı. Biz tam səssiz hərəkət edərək körpüyə yaxınlaşırdıq. Bütün əsgər və zabitlərə tapşırıq verdim ki, əgər bizi atəşə tutsalar, döyüşə-döyüşə Qamışlı çayını keçməliyik. Körpüyə yaxınlaşdıqda qarşı dağda yerləşən bizim mövqelərdən bizə tərəf və yuxarı qayalıqlara tərəf atəş açıldı. Güllələr ətrafımızdakı qayalara və evlərin divarlarına dəyirdi. Biz ratsiya ilə “01”-ə məlumat verdik ki, bizimkilər atəşi dayandırsınlar, güllələr bizə dəyə bilərdi. Ermənilərin mövqe tutduqları qayalıqdan isə qarşı tərəfdəki meşəliyə tək-tək atəş açılırdı. Bir azdan ermənilərin atəşi tam dayandı, səs-səmir gəlmirdi. Daha bizimkilərin atəşinə heç bir cavab verilmirdi. Nəhayət körpünün |