A k ġ f k a m a L
Yüklə 10,02 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
DaĢı deĢən, suyun qüvvəti deyil, damlaların davamlılığıdır.
M ə s ə l mövqelərinə yaxınlaşır, həm də yaralıları çıxarırdıq. Digər bölük və tağımların əsgər və zabitləri özlərini itirmiş, necə hərəkət etmək lazım olduğunu bilmirdilər. Hətta bəzi zabit və əsgərlər ölən silahdaşlara görə ağlayırdı. Mən onlara acıqlandım və düşmənin meşə ilə sağ cinahdan arxamıza keçərək mühasirəni qapatmaq istədiyini qışqıra-qışqıra bildirdim. Bu komandaları daldalandığım kiçik daşın arxasından verirdim. Ordan kənara çıxmaq qeyri-mümkün idi. Çünki düşmən üç tərəfdən bizim mövqe tutduğumuz təpəni atəş altında saxlayırdı. Oradan hər hansı bir tərəfə çıxmaq isə ölüm demək idi. Atəş səsləri bir qədər azalanda sağ tərəfdə, təpənin arxasında meşədə səs eşitdim. Bu səsləri ayırd etmək lazım idi. Onlar ya bizə köməyə göndərilənlər idi, ya da düşmən meşə ilə arxamıza keçmək istəyirdi. Vaxt itirmək olmazdı. Mən pulemyotçu Elxana məni qorumaq üçün düşmən hədəflərinə atəş açmağı bildirdim və təhlükəli olsa da, sürünə-sürünə təpənin üstünə çıxdım. Hər yandan güllələr çovuyurdu. Açıqlığa çıxdığım üçün güllələr ətrafıma düşür, daşlara dəyərək vıyıldayırdı. Mən bunlara əhəmiyyət vermədən meşədəki səslərə qulaq asır və atılan güllələrdən onların istiqamətini müəyyən etməyə çalışırdım. Aşağıda meşədə bir nəfərin “Qarik, Qarik” deyərək çox da yüksək olmayan səslə kimisə çağırdığını eşitdim. Səs 30-40 metr məndən aşağıdan ağacların arasından gəlirdi. Bunlar yəqin ki, ermənilər idi. Mən başımı bir qədər də yuxarı qaldıraraq səslərə diqqətlə qulaq asmaq istədim və onları görməyə çalışdım. Düşmənin aşağıdan-meşədən və Lök qalası tərəfdən qəfil atdığı işıqsaçan güllələr üstünə uzandığım qayaya dəyərək çovudu. Daşın qırıntıları üz-gözümə və ətrafa səpələndi. Bəlkə də düşmən məni görmüşdü. Mən cəld arxa tərəfə yumalanaraq, meşəyə- ermənilərin səsi gələn tərəfə iki F-1 qumbarası atdım. Qumbaralar meşədə partladı və ermənilərin qışqırtıları eşidildi. Komandir məndən orada nə baş verdiyini soruşdu. Mən ermənilərin arxamıza keçmək istədiklərini bildirdim. Mən təpədən aşağı, komandirin yanına yumalandığımı görərkən, Mehdiyev Mirzəli və Həsənov İlqar bir anlıq özlərini itirdilər və mənim vurulduğumu zənn edərək, mənə tərəf qaçmaq istədilər. Lakin mən onlara gizləndikləri yerdən çıxmamağı əmr etdim və düşmən hədəflərini atəş altında saxlamağı tapşırdım. Kapitan F.Alışov “Qorxmaz”a yenidən meşəni atəşə tutmaq barədə məlumat verdi. Yuxarı komandanlıq yenidən bizim sağ cinahımızı-təpənin aşağı tərəfini atəşə tutdu. Biz düşmənlə o qədər yaxın mövqedə idik ki, hətta, Susuzluq kəndindən atılan iri çaplı pulemyot güllələri yanımıza-bizdən 10-15 metr 234 təpənin aşağısına-səpələnirdi. Bir neçə dəqiqədən sonra yenidən sürünərək təpənin üzərinə qalxdım və əsgərlərdən aldığım daha iki qumbaranı dalbadal kolluğa atdım və avtomatla meşəni atəşə tutdum. Buradan bizim pulemyotla düşmən hədəflərinin necə vurduğunu müşahidə etdim və daraqdan güllələr qurtaran kimi yenidən yumalanaraq komandirin-kapitan F.Alışovun yanına qayıtdım. Komandirə əsgərlərə eşitdirməmək üçün vəziyyəti sakitçə başa saldım və ermənilərin sağ tərəfdən arxamıza keçmək istədiklərini ona bildirdim. Yuxarı komandanlığa məlumat verməsini və meşənin iri çaplı pulemyotla daimi atəşə tutulmasının vacib olduğunu dedim. Komandir ratsiya ilə yuxarı komandanlığa hədəfləri yenidən bildirirdi. İki-üç dəqiqədən sonra Susuzluq kəndindən zenit pulemyotu yenidən deyilən hədəfləri vurmağa başladı. Ermənilərin qışqırtıları meşədən eşidilməyə başladı. Onların arxamıza keçmək cəhdləri baş tutmadı. Bu vaxt bizim əsgərlərdən bir dəstə mühasirədən çıxmaq istəyi ilə Güneypəyə kəndi istiqamətində (düşmən mövqelərinin yaxınlığına tərəf) bizdən uzaqlaşaraq meşə talası ilə fermalara tərəf çəkilməyə başladı. Mövqe tutduğum daşın arxasından onlar görünürdü. Ərazini tanımadıqları üçün onlar meşə ilə düşmən mövqelərinin içərilərinə tərəf çəkilir, düşmənə daha da yaxınlaşırdılar. Bu həm də əsgərlər arasında vahımə yarada bilərdi. Komandir mənə onları geri qaytarmağı tapşırdı. Mən “oldu”-dedim və güllələri boşalmış daraqlara doldurub qurtaran kimi-komandirə və yanımızdakı əsgərlərə “Məni qoruyun”-deyib, yamacla aşağı qaçdım. 30-40 metr açıqlıqdan-düşmənin atəş altındakı taladan keçməli idim. Mənə atılan saysız güllələr yağış kimi yağaraq ətrafdakı daşlara dəyib çovuyurdu. Talanı qaçaraq keçdim. Yüzlərlə güllədən heç biri “hədəfə” dəymədi... Əsgərlərin yanına çatıb hara getdiyiklərini soruşduqda onlar buraları tanımadıqlarını bildirdilər. Mən getdikləri yerin ermənilərin əlində olduğunu dedim və onları geri qaytarıb ağacların arxasında və kiçik təpəlikdə mövqe tutmalarını və düşmən mövqelərinə atəş açmalarını əmr etdim. Hər bir əsgəri demək olar ki, bir-bir mövqelərdə yerləşdirirdim. Buradan bizi mühasirəyə almış düşmənin sol cinahını atəşə tutduq. Mühasirədə döyüşməyimizə baxmayaraq xeyli düşmən əsgərini məhv etdik... Mən əsgərləri mövqelərdə qoyub yenidən komandirin yanına qayıtdım. Artıq axşam düşürdü. Qaranlığın düşməsi bizim üçün əlverişli idi. Bundan istifadə etməklə mühasirədən çıxmaq olardı. 5-6 saat ərzində mühasirə döyüşünü aparmağımızın əsas məqsədi də elə bu idi. Artıq atəş səsləri azalmışdı. Biz yaralıları döyüş meydanından |