Ġnamsız yaĢayan insanlar,
adətən, arzularından məhrum olurlar.
qalan beş nəfərə Bozdu kəndinə gedib ərzaq axtarmağı məsləhət gördü.
Onlar tövlədən çıxmaqları ilə geri qayıtmaları bir oldu. Bildirdilər ki, 30-
40 erməni bizə tərəf gəlir. Komandir (Yaşar) tez bizə tapşırıqlar verərək
müdafiə mövqeyi tutmağımızı əmr etdi. Salamat olan əsgərlər
gizləndiyimiz qazmanın sağ tərəfində mövqe tutdular. Biz yaralılar isə
əllərimizdə avtomatı və qumbaraları hazır saxladıq ki, çöldəkilər
düşmənlə bacarmasalar, düşmən içəri girsə, onda biz qumbaralarla
özümüzü və düşməni məhv edək. Komandir özü isə bir neçə yüngül
yaralı əsgərlərlə qazmanın girəcəyində mövqe tutdu. Düşmən bizim
burada olmağımızı bilmədən, yol boyu həlak olmuş şəhidlərimizin
silahlarını götürərək irəliləyib 10-12 metrliyimizə qədər gəldilər. Onlar
bizi gördülər və hər tərəfdən güllələri od kimi üstümüzə yağdırmağa
başladılar. Iki saatadək davam edən bu qeyri bərabər döyüşdə
bizimkilərin sərrast atəşləri və əzmkarlıqları nəticəsində düşmən 24
meyid qoyaraq pərakəndə şəkildə geri çəkilərək qaçdı. Ermənilərin sağ
qalanları uzaqdan bizə tərəf atəş açırdılar. Bizim qəhrəman
döyüşçülərdən 4 nəfəri şəhid olmuşdu. Yaralılarımızdan iki nəfəri yenə
də yaralanmışdılar. Nə edəcəyimizi bilmirdik. Komandir qazmaya
çökmüş ağır sükutu pozaraq bizim başqa yerə çəkilməyimizin vacib
olduğunu bildirdi. O, düşmənin mütləq əlavə qüvvə ilə bura gələcəyini
əlavə etdi. Həmin gecə sağ-salamat qalan tək döyüşçü yoldaşımız bizi
bir-bir kəndin kənarındakı mağaraya daşıyaraq orada gözləməyimizi
təşkil etdi. Səhər açılanda hər tərəfin qarla örtüldüyünü gördük və
sevindik. Çünki, izimizi qar örtmüşdü. Həmin gün ermənilər bir dəstə ilə
hücuma keçsələr də bizi qazmada tapmadılar. Bir neçə gündən sonra-
fevralın 17-də bizim vertalyotlar başımızın üstündə görünməyə başladı.
Lakin, ermənilər vertalyotları atəşə tutduğundan onlar uzaqlaşıb gözdən
itdilər. Tamamilə ümidimiz üzülmüşdü, nə edəcəyimizi bilmirdik.
Yaşamaq isə gözəl idi... fevralın 18-də Murovdan iki qırıcı vertalyot
göründü. Onlar düşmən mövqelərini bombaladı və erməniləri dağdan
aşağı qovdu. Belə olduqda bizi təkbaşına mağaraya daşıyan əsgər
248
mağaradan çıxaraq gödəkcəsini çıxarıb başının üstündə yelləməyə
başladı. Vertalyotdakı döyüşçülər onu gördülər və vertalyotu yaxınlığa
endirməyə başladılar. Sağ qalanlarımız beləliklə xilas olduq”.
Murovdağ silsiləsinin Yeddiqardaş, Koroğlu və digər zirvələrini aşarkən
briqadanın çoxlu sayda əsgər və zabiti həlak oldu, 500 nəfərdən çox əsgər
don vurmadan əl və ayağı kəsilərək şikəst oldu. 3-cü taborun komandiri
baş leytenant Fehruz Alışov, baş leytenant Xalid Hümbətov, Şahin
Süleymanov, Mirzəli Mehdiyev, pulemyotçu Elxan-cəmi 11 nəfər isə qar
uçqunu altında qalaraq həlak oldular.
Əziziyəm, Murovda,
Əridi qar-qırov da.
Neçə igid gəlmədi,
Buza döndü Murovda.
Olmaz sənə tay Murov,
Umdum səndən pay Murov.
Özün boyda ərləri,
Necə uddun, ay Murov?
Bu əməliyyatların uğursuz sonluğunu hərbi hissənin qərərgah rəisi
polkovnik-leytenant E.Həsənov belə şərh edir: “Kəlbəcərə hücum planı
hələ 1993-cü ilin yayında hazırlanmışdı. Bu plana əsasən Kəlbəcər
bölgəsi qısa bir vaxtda azad edilməli idi. Hərbi hissə yaxşı təchiz
edilmişdir. 1993-cü ilin noyabrında hərbi müşavirədə Kəlbəcərə hücum
etmək qərara alındı. Əməliyyatların məhz qışda başlamasına mən etiraz
etdim. Bununla da məni tutduğum vəzifədən uzaqlaşdırdılar. Dekabrda
başlanan əməliyyat çətin olsa da uğurla keçdi. 3-cü taboru Daşkəsənin
Zivlən kəndindən Kəlbəcərin Bozlu və Təkəqaya kəndləri istiqamətində
düşmən arxasına göndərdik. Digər taborlar isə Ömər aşırımından enərək
düşməni ağır itkilərə məruz qoydular. Artıq Kəlbəcər bölgəsinin böyük
bir ərazisi azad edilmişdir. Əsgər və zabitlərimiz yüksək vətənpərvərlik
hissləri ilə döyüşə atılmış, Murovdağın qarlı zirvələrini və aşırımlarını
qəhrəmanlıqla fəth etmiş, düşmən üzərinə əfsanəvi bir yürüş etmişdilər.
3-cü tabor-Kəlbəcər batalyonu-Daşkəsəndən Murovdağ silsiləsini aşaraq,
60-70 kilimetrlik bir məsafəni yürüş etmiş və 2 yanvar 1994-cü ildə
Kəlbəcərin Bozlu, Babaşlar və Təkəqaya kəndlərini düşməndən azad
etmişdir. Həmin tabor mühasirədə qaldığı üçün Murovdağı yenidən
geriyə aşmış və bir həftədən sonra digər taborlarla Murovdağın Ömər
aşırımından enərək Yanşaq, Qasımbinə, Zallar, Bağırsaq, Susuzluq
kəndlərini və həmçinin, yenidən Bozlu, Babaşlar və Təkəqaya kəndlərini
ermənilərdən azad etmişdir. Kəlbəcər batalyonu bir ay ərzində üç dəfə
düşmən arxasına göndərilmiş (birinci dəfə 30 dekabr 1993-cü il tarixdə
249
Yaydan çıxan oxu geri qaytarmaq mümkün
olmadığı kimi səhvi də düzəltmək olmaz.
Dostları ilə paylaş: |